Σε Eκτακτο Eurogroup, την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, σχεδιάζεται να συζητηθεί η πρόοδος του ελληνικού Προγράμματος Προσαρμογής (γνωστότερου σ’ εμάς και ως Μνημόνιο-3) στα πλαίσια της διαβόητης, πλέον, αξιολόγησης/review. Η οποία θάπρεπε να είχε κλείσει πριν δυο-τρεις μήνες, ήδη δε “απειλείται” να κρατήσει χρόνο πολύ, ακόμη και μήνες όπως είχε αφήσει να διαφανεί/απειλήσει προ εβδομάδων ο πολύς Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ, τότε που ακόμη στην δική μας την πλευρά επικρατούσε η αισιοδοξία ότι “πάει, κλείνουμε μετά απο λίγο, περνάμε κι αυτόν τον κάβο” και προσδοκούμε ότι θα ανοίξουν – επιτέλους! – οι συζητήσεις για την αναδιάρθρωση, αναδιάταξη η πείτε το όπως θέλετε του χρέους. Η οποία, ισοδυναμώντας με ελάφρυνση, θα μας οδηγούσε σε νέα τροχιά. Βέβαια, η κεντρική συζήτηση σ’ αυτό το Eurogroup δεν θάναι για μας – ούτως ή άλλως. Θέματα στην ατζέντα ήταν προγραμματισμένα η ανάλυση της οικονομικής κατάστασης με βάση τις χειμερινές προβλέψεις της Επιτροπής, ο διεθνής ρόλος του ευρώ και μια συζήτηση για την “ποιότητα των δημοσίων οικονομικών”. Κάπου σαν τσόντα, είχε μπει προ καιρού το Ελληνικό ζήτημα.
Εκτοτε, το πράγμα βάρυνε. Τα σύννεφα πύκνωσαν, με τις νέες απαιτήσεις της Τρόϊκας για Ασφαλιστικό και για δημοσιονομικό κενό 2016-17 (και η αδιέξοδη υπόσχεση/τάξιμο για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018…) αλλά και με δυσοίωνες τοποθετήσεις των “αφεντικών” της. Ήδη η διατύπωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, “αν πάμε Μάιο-Ιούνιο με την αξιολόγηση… καήκαμε!” αφήνει να φανεί ότι μια αφύπνιση άλλου είδους συντελείται στην Κυβέρνηση.
Ποιος θυμάται, όμως, το έκτακτο Eurogroup που είχε γίνει έναν χρόνο ακριβώς πριν, την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου του 2015; Τότε – με Βαρουφάκη! – είχε τεθεί στους “εταίρους” ευθέως το μείζον ζήτημα ελάφρυνσης του χρέους. Και ενώ είχε ήδη αποκλεισθεί οποιαδήποτε ευθεία διαγραφή του χρέους με δηλώσεις Ντάϊσσελμπλουμ, είχαν μείνει ανοιχτές διάφορες δυνατότητες απομείώσης του. Ήδη τότε…
Ε, λοιπόν, τώρα στο Eurogroup ή στα παρασκήνιά του – αν είχε προχωρήσει η διαβόητη αξιολόγηση, που έχει τεθεί ως “σκληρή” προϋπόθεση προκειμένου να συζητηθεί ο,τιδήποτε έχει σχέση με χρέος – θα αποκρυσταλλωνόταν, μετά απο ένα πολύπλοκο σύστημα πιέσεων και μοχλών ΔΝΤ και ΕΜΣ και χωρών σαν την Ιταλία, το περίγραμμα μιας αναδιάταξης του χρέους. Η οποία, μέσω της επιμήκυνσης 70 ετών, μαζι και του παγώματος επιτοκίων, θα οδηγούσε σε μείωση της παρούσας αξίας του Ελληνικού χρέους περισσότερο κι απο το μισό (52% μας λένε απο τον ΕΜΣ).
Πάλι, βέβαια, μια “αποκήρυξη” έχει προηγηθεί – αυτή από τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόσβκις. Αφορά την οποιαδήποτε διασύνδεση της συζήτησης για το Ελληνικό χρέος με το άλλο, μείζον ζήτημα του Προσφυγικού. Πλην όμως, όπως και με τις αποκηρύξεις του κουρέματος του χρέους πριν ένα χρόνο, ένας δρόμος υποτίθεται θα ανοίγονταν μπροστά μας.
Αν, βέβαια, διαψευσθεί το “καήκαμε!” Τσακαλώτου με την παρέλκυση της αξιολόγησης.!
