Έγινε κι αυτό! Αυτό, δηλαδή, που έπρεπε πριν από πολλά χρόνια να είχαν εφαρμόσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και που ζητά πάλι σήμερα η τρόικα με το τρίτο Μνημόνιο για να σταματήσουν να είναι βλάκες όσοι Έλληνες είναι συνεπείς στην πληρωμή των αναλογούντων εκάστοτε φόρων, στην απόδοση του παρακρατηθέντος ΦΠΑ (που το αντίθετο είναι υπεξαίρεση, δηλαδή ποινικό αδίκημα!) και την απόδοση του παρακρατηθέντος φόρου μισθωτών υπηρεσιών (που το αντίθετο είναι πάλι ποινικό αδίκημα!!), για παράδειγμα.
Τώρα, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, αυτό το ζητάει η τρόικα, αλλά όλες οι προηγούμενες ελληνικές «πονόψυχες» κυβερνήσεις καθώς και η σημερινή, προκαλεί νέα «εμπλοκή» με τους δανειστές, υπεραμυνόμενη των… φοροφυγάδων και φοροαποφυγάδων Αθηνών και πάσης Ελλάδος!!! Μάλιστα, η εμμονή αυτή ή απαίτηση της τρόικας χαρακτηρίσθηκε ως… «κόλαφος», ενώ θα έπρεπε να είχε χαρακτηρισθεί ως, επιτέλους, «κάθαρση» σε μια τακτική πολλών Ελλήνων, η οποία υποθάλπεται, συντηρείται, ενισχύεται και «ανταμείβεται» από όλες τις κυβερνήσεις μετά το 1983 με τις γνωστές απανωτές αποφάσεις για «ρύθμιση εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων», οι οποίες πάντοτε δικαίωναν τις προσδοκίες των φοροφυγάδων και μετέβαλαν τους πρώην «βλάκες» συνεπείς φορολογούμενους σε νέους φοροαποφυγάδες!!!
Σε επιβεβαίωση της διαπίστωσης αυτής αναφέρω ότι στις 2 Δεκεμβρίου του 2005 ήρθε ξανά στο γραφείο μου ένας φίλος μου συνταξιούχος διευθυντής εφοριών και μού είπε ότι διάβασε πως μερικές εφορίες είχαν υστερήσεις στην είσπραξη φόρων έως και 64%! Τότε, αφού μού απαρίθμησε ξανά ένα «Δεκάλογο» για την αποτελεσματική είσπραξη των βεβαιωμένων φόρων, πρόσθεσε ακόμα ένα μέτρο που είχε τότε καταργηθεί: την προσωποκράτηση! Όπως μού είπε, από την εφορία του εστάλησαν περίπου 1.700 εντάλματα προσωποκράτησης και μόνον ένας από τους οφειλέτες μπήκε… φυλακή! Όλοι οι άλλοι, μόλις άκουσαν ότι εστάλη στον γείτονά τους ένταλμα προσωποκράτησης, έσπευσαν να πληρώσουν τους φόρους. «Βλέπετε», μού είπε, «ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Θυμάμαι ότι στην κατάργηση της προσωποκράτησης, η οποία ως «φόβος φύλαγε έως τότε τα έρμα», συνέβαλαν κραυγές, οιμωγές, αρές και απειλές «πονόψυχων», όπως και σήμερα. Κι έτσι, από τότε, όχι μόνο δεν μπήκε στη φυλακή κανείς οφειλέτης χρεών προς το Δημόσιο, αλλά και… ανταμείβονται κιόλας με την έκδοση των γνωστών αποφάσεων των εκάστοτε υπουργών Οικονομικών, με συχνότητα δύο περίπου κάθε χρόνο, μετά το 1983, για «περαίωση εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων.
