Οι καταθέσεις των «παραγωγικών φορέων», των εργαζομένων, των επιχειρηματιών, των καλλιτεχνών στην έκτακτη μαραθώνια εκπομπή του Kontra Channel με τίτλο «Η χώρα σε καραντίνα» το βράδυ της περασμένης Παρασκευής ήταν αποκαλυπτικές: Όλοι κατήγγειλαν ότι οι πληγές από την πρώτη καραντίνα δεν έχουν επουλωθεί και πως το κράτος ήταν απόν. Ταυτοχρόνως, πολλοί εξ αυτών κατήγγειλαν τη «μαύρη εργασία» η οποία δίνει και παίρνει, όπως επίσης και το ότι από όλο το πλέγμα μέτρων στήριξης βγαίνει ένα συμπέρασμα: ότι πολλοί συμπολίτες μας είναι εκτός των «ραντάρ» του κράτους και έχουν αφεθεί στην τύχη τους να πεινάσουν και να φτωχοποιηθούν, με άδηλο το «αύριο» και την επόμενη μέρα.
Πολλοί μεσαίοι επιχειρηματίες και μικρομεσαίοι δεν άντεξαν την προηγούμενη καραντίνα και έβαλαν λουκέτο. Άλλοι εξάντλησαν τα όρια των αντοχών τους και ετοιμάζονται να βάλουν τώρα λουκέτο, μην αντέχοντας την ισχύουσα καραντίνα. Ακόμη και διανομείς, που θεωρητικά στην καραντίνα έχουν πολλή δουλειά και οι εταιρείες που τους απασχολούν αναλαμβάνουν έναν κρίσιμο ρόλο στην αλυσίδα διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, βλέπουν τη ζωή τους να επιδεινώνονται. Βλέπετε, οι επιχειρηματίες δεν κάνουν προσλήψεις για να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση. Απλώς πιέζουν τους υπάρχοντες εργαζόμενους για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη –η φρικτή αύξηση των εργατικών ατυχημάτων των «ντελιβεράδων» κατά την πρώτη καραντίνα μαρτυρεί του λόγου το ασφαλές.
Για τους καλλιτέχνες; Ούτε λόγος. Όπως δεν υπήρξαν στην πρώτη καραντίνα, δεν υπάρχουν και τώρα, αφού το κράτος τους αντιμετωπίζει σαν χομπίστες –όπως και τα διασυνδεδεμένα επαγγέλματα με το θέατρο, το σινεμά και τις υπόλοιπες Τέχνες.
Οι αυτοαπασχολούμενοι έχουν εκ νέου αφεθεί στην τύχη τους. Τα «800άρια» που δε θα είναι τόσα, αλλά και η αναβολή των υποχρεώσεων για ένα 6μηνο προφανώς δεν μπορεί να σώσει τους επιχειρηματίες, που βλέπουν τα ρολά των μαγαζιών τους να έχουν γίνει θεόρατα και πολύ βαριά –τόσο βαριά που δύσκολα θα μπορέσουν να τα σηκώσουν ξανά για να ανοίξουν τις επιχειρήσεις τους σε έναν μήνα.
Όλοι αυτοί, λοιπόν, δεν κατήγγειλαν μόνο τη ζοφερή πραγματικότητα την οποία βιώνουν. Κατήγγειλαν και κάτι άλλο: ότι δεν έχουν φωνή να τα πουν. Ότι παραμένουν «αόρατοι» για πολλά ΜΜΕ. Ωστόσο, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να κρύβουν την αλήθεια, οι πληττόμενοι από την καραντίνα και την οικονομική κρίση που παροξύνουν τα ανεπαρκέστατα μέτρα της κυβέρνησης είναι τόσο πολλοί, ώστε δεν μπορούν να παραμείνουν «αόρατοι». Είναι παντού μες στην κοινωνία μας. Είμαστε εμείς, είναι ο γείτονας, ο φίλος, ο αδελφός, η σύζυγος. Και αυτή είναι μία πραγματικότητα που και δεν κρύβεται και θα αποκτήσει φωνή είτε κάποιοι θέλουν είτε όχι. Και, μάλιστα, με τρόπο εκκωφαντικό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
