Στο χθεσινό μας φύλλο κάναμε λόγο για «νάρκες» που, πιθανότατα, θα βρεθούν στο δρόμο της χώρας και της κυβέρνησης της, το επόμενο διάστημα, με κυριότερη αιχμή, το προσφυγικό. Δεν πρόλαβε να «τελειώσει το μελάνι» και ήρθαν, απανωτά, τα κακά μαντάτα. Ηρθαν, μάλιστα, απ` εκεί που δεν το περιμέναμε, ακυρώνοντας ακόμη και την κυρίαρχη αντίληψη, ότι, δηλαδή, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπήρχε, έστω και φραστικά, αποδοκιμασία των «μονομερών ενεργειών», των χωρών της «ομάδας Βίσεγκραντ» και της πολιτικής των «κλειστών συνόρων». Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν, στη χειρότερη εκδοχή, οι δυσοίωνες εκτιμήσεις μας, για τις πραγματικές προθέσεις των εταίρων μας, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Εκτός αν φαντάζεται κανείς, ότι και ο, Πολωνός, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αυτενεργεί, όταν, όχι μόνο συγχαίρει τις χώρες που έκλεισαν τα σύνορα τους, αλλά και εμφανίζει τις ενέργειες τους, ως τμήμα της «περιεκτικής στρατηγικής» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως, σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τουσκ, αποτυπώθηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής! Αλλά δεν είναι μόνο ο κ. Τουσκ, τον οποίο είχαμε υποδεχθεί «μετά βαϊων και κλάδων» στην Αθήνα, λίγες μέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής. Οι δηλώσεις που ακολούθησαν το Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών, τόσο από τους υπουργούς, όσο και από τον αρμόδιο Επίτροπο, τον Ελληνα Δημήτρη Αβραμόπουλο, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία, ότι, σε αντίθεση με την αίσθηση που επικράτησε στην Αθήνα, οι ηγεσίες των υπόλοιπων κρατών-μελών, αποδέχονται πλήρως, αν δεν επικροτούν (μαζί με τον κ. Τουσκ) τις «μονομερείς» ενέργειες, που οδήγησαν στο κλείσιμο της «Βαλκανικής Οδού». Προκύπτει δε, από τις εν λόγω δηλώσεις, ότι στα υπόλοιπα κράτη-μέλη, η γριφώδης αναφορά, στο κείμενο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής, στην «ανακοπή των ακανόνιστων ροών» κατά μήκος της Δυτικής Βαλκανικής περιμέτρου, ερμηνεύεται ως ντε φάκτο αναγνώριση της πολιτικής των «κλειστών συνόρων», με ότι τούτο σημαίνει, εν όψει και της επόμενης Συνόδου Κορυφής. Πιο αποκαλυπτικός, μάλιστα, απ` όλους ήταν ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, που εκτίμησε, ότι η Ελλάδα έχει «υποδεχθεί» λιγότερους πρόσφυγες, σχετικά με άλλα κράτη-μέλη, σε αναλογία με τον πληθυσμό της. Αλλά και η ίδια η καγκελάριος, καταδικάζει μεν τις μονομερείς ενέργειες, αναγνωρίζει όμως ως θετικό γεγονός, για τη Γερμανία, τη μείωση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Και ο νοών νοείτω, για όσους επιμένουν να αμφιβάλλουν.
