Παρά την πικρία, από την απόρριψη, η προσωπική σχέση των δύο ηγετών, του Χαρίλαου Φλωράκη και του Ανδρέα Παπανδρέου, δε διαταράχθηκε.
Οσοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, επιβεβαιώνουν ότι μεταξύ των δύο ανδρών υπήρχε πολύ καλή χημεία. Κάποια άλλα στελέχη, που είχαν βρεθεί πολύ κοντά στον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, έκαναν λόγο, μετά την αποχώρηση τους, στη διάρκεια του περίφημου «βρόμικου 89», για μια ετεροβαρή σχέση, με «τον Χαρίλαο» να νιώθει ένα δέος για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Ο πρώην υπουργός είχε παραθέσει μάλιστα, στη διάρκεια συνέντευξης, εκείνη την περίοδο, ένα στιγμιότυπο, αποκαλυπτικό κατά τη γνώμη του, για το είδος της σχέσης των δύο ανδρών. Είχε προηγηθεί μια, εκτός ορίων, προσωπική επίθεση του αείμνηστου αγωνιστή, τότε κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου, εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου.
Με απαίτηση του Χαρίλαου Φλωράκη, είχε υπάρξει προσπάθεια επανόρθωσης, αλλά ο τελευταίος ανησυχούσε για το τι θα έλεγε στον τότε πρωθυπουργό, σε επικείμενη συνάντηση τους.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε και κάτι ακόμη, που καταδεικνύει πόσο σχετική είναι η αντίληψη περί «λεηλασίας». Η περίοδος μετεωρικής ανόδου του ΠΑΣΟΚ, συνέπεσε ή συνέβαλε σε μια αντίστοιχη δυναμική και της Αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ. Το 1981 μάλιστα ο Περισσός διεκδικεί το άπιαστο μέχρι και τώρα ποσοστό του 17%, που ήταν και το όριο για την είσοδο στη δεύτερη κατανομή, με βάση το τότε ισχύον εκλογικό σύστημα. Ηταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, άλλωστε, που ανέπτυξε τη θεωρία, μετά από προσεκτική μελέτη των εκλογικών αποτελεσμάτων, στη διαχρονική τους εξέλιξη, πως οι φάσεις του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτούσαν ανάλογα ανοδική πορεία και για τα κόμματα της παραδοσιακής, κομμουνιστογεννούς τότε, Αριστεράς.
Ανεξάρτητα όμως απ` αυτό, στο ΚΚΕ είχαν αρχίσει από νωρίς να απομακρύνονται από το ρόλο του «στυλοβάτη της αλλαγής», που είχαν οι ίδιοι απονείμει στους εαυτούς τους. Ηταν ενδεικτική και καθοριστική για τα όσα ακολούθησαν, η φράση του Χαρίλαου Φλωράκη: «Αλλαγές βλέπουμε, αλλαγή δε βλέπουμε».
Σε θεωρητικό επίπεδο, η αμφισβήτηση και η προετοιμασία για αλλαγή στάσης, έγινε εμφανής στο Συνέδριο του 1982, όταν με εμπνευστή τον Μίμη Ανδρουλάκη, διαμορφώθηκε μια θέση, πρελούδιο για το «σοκ» του 1986, στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, που έχει αναλυτικά περιγραφεί σε προηγούμενα. Εκτοτε, οι σχέσεις του Περισσού, με τη Χαριλάου Τρικούπη ακολούθησαν αντιθετική τροχιά. Η αποχώρηση του ΚΚΕ από το σχήμα του ΣΥΝ, που σηματοδότησε και τη «στροφή» του κόμματος, με την αποχώρηση του Χαρίλαου Φλωράκη, έβαλαν την «ταφόπλακα».
