The Boat Art Center: Ένα δωρεάν θεατρικό/σωματικό εργαστήρι εξερευνά τι σημαίνει διάσχιση συνόρων

Από τις 22 έως τις 24 Νοεμβρίου στην Κυψέλη θα λάβει χώρα ένα βιωματικό εργαστήριο που θα περιλαμβάνει χορό, τραγούδι, και εργαλεία και μεθοδολογίες από την καλλιτεχνική πρακτική, τον φεμινισμό, τις αντι-αποικιακές σπουδές και τη λογοτεχνία.

“Musafir” είναι μια λέξη που απαντάται στα Αραβικά, Φαρσί, Bengali, Hindi και στα Urdu και σημαίνει τον/την «ταξιδιώτη – περιπατητή – περιπλανώμενη», στα Urdu σημαίνει και τον
προσωρινά διαμένοντα αλλά και την ξένη, στα τουρκικά σημαίνει τον επισκέπτη και από εκεί
πέρασε στα ελληνικά και στα αλβανικά, κρατώντας την ίδια έννοια, η επισκέπτρια, ο
φιλοξενούμενος.

Σε κάθε γλώσσα, ο/η Musafir είναι ένα πρόσωπο που χαίρει σεβασμού και προστασίας.
Στη γλώσσα των ανθρώπων που διασχίζουν σύνορα, σύμφωνα με το βιβλίο του Shahram
Khosravi «Παράνομος ταξιδιώτης: μια αυτό-εθνογραφία των συνόρων», η λέξη Mosafer
χρησιμοποιείται για τον μετανάστη χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.

Κάνε αίτηση και έλα στο θεατρικό/σωματικό εργαστήρι για να εξερευνήσουμε τη μνήμη σα μία διασταύρωση της προσωπικής βιωμένης εμπειρίας και της πολιτισμικής και κοινοτικής μνήμης. Θέλουμε να διερευνήσουμε τι σημαίνει η διάσχιση των συνόρων, γεωγραφικών και μη, και θα χρησιμοποιήσουμε εργαλεία και μεθοδολογίες από την καλλιτεχνική πρακτική, τον φεμινισμό και τις αντι-αποικιακές σπουδές και λογοτεχνία.

Θα παίξουμε με τον ρυθμό, θα χορέψουμε, θα τραγουδήσουμε, θα κινηθούμε, θα
αναπνεύσουμε και θα χαλαρώσουμε για να ενεργοποιήσουμε το σώμα και να κινητοποιήσουμε τη φαντασία και τη μνήμη.

Καλούμε γυναίκες, κουήρ άτομα, μετανάστες και προσφύγισσες να μοιραστούμε και
συλλογικά να δημιουργήσουμε αφηγήσεις, εικόνες, φωτογραφίες, μυρωδιές, αντικείμενα,
εικόνες, ζωγραφιές, τραγούδια, κραυγές και ήχους, σιωπές, κομμάτια και μέρη σπασμένα από το ανολοκλήρωτο όλον, ένα αρχείο συναισθημάτων.

Κάνε αίτηση στο info@musafirproject.gr

Σε περιμένουμε στο The Boat Art Center, Δροσοπούλου 160, στις 22-23-24 Νοεμβρίου. Θα γίνει και μια μικρή αναφορά στην 25η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Έμφυλης Βίας.

Την Παρασκευή από τις 6 το απόγευμα ως τις 9 το βράδυ. Το Σάββατο και την Κυριακή από τις 11 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Θα έχει και διαλείμματα. Το Εργαστήρι όπως και όλα τα σεμινάρια, μαθήματα και εργαστήρια στο The Boat είναι δωρεάν.

Κάποια πράγματα για το εργαστήρι:

Η τριπλή γυναικοκτονία στα σύνορα του Έβρου, τον Οκτώβριο του 2018, μίας μητέρας και δύο έφηβων κοριτσιών από το Αφγανιστάν, που το μόνο αποτύπωμα που άφησε στο κυρίαρχο αρχείο ήταν τα σώματά τους στο νεκροτομείο, η ιστορία των ανθρώπων που αποφάσισαν να μάθουν τα ονόματά τους, η επιθυμία να πούμε μια ιστορία που είναι αδύνατο να ειπωθεί, οι δικές μας προσωπικές διαδρομές και οι οριακές τους στιγμές, όλα αυτά έφεραν κοντά την ομάδα Musafir.

Η ομάδα περιλαμβάνει ως τα τώρα το The Boat Collective και τα μέλη του, ένα κοινοτικό κέντρο τεχνών, το οποίο ιδρύθηκε από πρόσφυγα και μη καλλιτεχνά, ένα σημείο ανοιχτό σε όλους, όλες και όλα, που ξεκίνησε στη Μόρια, στο μεγαλύτερο και αθλιότερο στρατόπεδο προσφύγων της Ευρώπης με αυτό-οργανωμένα μαθήματα θεάτρου, τον Iman Alidoosti Shahraki, ηθοποιό, σκηνοθέτη, ιδρυτή του The Boat Theatre την Ντίνα Καφτεράνη, ηθοποιό σκηνοθέτιδα, και επί δεκαετίες ψυχή εγχειρημάτων λαϊκού θεάτρου και θεάτρου δρόμου,
την Ειρήνη Δαφέρμου, φεμινίστρια, αρχειονόμο και ερευνήτρια στις σπουδές φύλου,
καθώς και κινηματογραφίστριες, σχεδιαστές, και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που θα
συναντήσουμε στην πορεία καθώς εξερευνούμε την ιδέα μιας συλλογικής γραφής και
παρουσίασης ενός θεατρικού έργου.

Ένα θέατρο δρόμου για τα σύνορα -γεωγραφικά και μη- και τα σώματα που τα διασχίζουν, για τη βία που εγγράφει, αποσιωπάται και απωθείται, για την αντοχή, την αντίσταση και την
επανενθύμιση. Με εργαλεία από τις φεμινιστικές και αντι-αποικιακές σπουδές και τη
λογοτεχνία, με οδηγό την ίδια τη θεατρική πράξη, με το ενδιάμεσο και το ανάμεσα όλων,
διοργανώνουμε το τριήμερο ανοιχτό εργαστήρι του Μουσαφίρη στις εγκαταστάσεις του The
Boat Art Center, ως το πρώτο βήμα αυτού του ταξιδιού.

Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί στις 22-23-24 Νοεμβρίου, ως δράση για τη Διεθνή Ημέρα
Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας, ως τρόπο να θυμηθούμε τη Φαχίμα, τη Φαρζανα και τη Ραμπία, τις 3 γυναίκες που δολοφονήθηκαν στα σύνορα, μαζί με τα ονόματα που ποτέ δεν μάθαμε, μαζί με εκείνες που ακόμη περιμένουν να πουν την ιστορία τους.

Ο στόχος του εργαστηρίου είναι να βρούμε τρόπους να αναδυθεί το απόν αρχείο, να
συναντηθούμε με τη συλλογική και κοινοτική μνήμη, δουλεύοντας με αυτό που η συγγραφέας, μαύρη Αμερικανίδα και νομπελίστρια, Τόνι Μόρισον ονόμασε επανενθύμιση. Η μνήμη ως μια διαδικασία επανεγγραφής και μεταγλώττισης, ως ένα σημείο διασταύρωσης μεταξύ της ατομικής μνήμης που προέρχεται από την προσωπική βιωμένη εμπειρία, και της πολιτισμικής ή συλλογικής μνήμης – ως παραγωγός αναμνήσεων που κάποιες τις ανακαλούμε εύκολα και κάποιες άλλες τις ξεχνούμε και τις απωθούμε.

Το εργαστήρι θα οδηγήσουν ο Ιμάν και η Ντίνα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον από το οποίο μπορούμε να κρατήσουμε η μία τον άλλο, ένα όσο το δυνατόν ασφαλές περιβάλλον. Οι γλώσσες που γνωρίζουμε είναι τα αγγλικά, ελληνικά και φαρσί αλλά καλωσορίζουμε όλα τα πλάσματα που θα έρθουν να επικοινωνήσουν σε όποια γλώσσα νιώθουν άνετα εκείνα.

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, θα υπάρχει στον χώρο κάμερα σε χέρια γυναίκας που με
φροντίδα θα τραβήξει σκηνές που θα ορίσουμε εμείς, με σκοπό να φτιαχτεί ένα μικρό βίντεο από τις τρεις αυτές ημέρες, το οποίο θα αναρτηθεί μαζί με όσα θα επιλέξουμε συλλογικά να
μοιραστούμε μέσα από την ιστοσελίδα του Musafir Project. Σαν μια χειρονομία που προκαλεί
Αρχειακή Αναταραχή, σαν έναν τρόπο να ξεδιπλώσουμε στο παρόν έναν πολύπτυχο χάρτη που οδηγεί και κατασκευάζει το σημείο που μπορούμε να συναντηθούμε.

Ο Μουσαφίρης ελπίζει πως το εργαστήρι, οι στόχοι του και τα όσα δημιουργήσει θα μπορούν να ταξιδέψουν σε κοινότητες εντός και εκτός συνόρων, σαν ένας τρόπος να πεις τις ιστορίες που είναι αδύνατον να ειπωθούν, για όσους δεν θυμόμαστε πια και για εκείνες που δεν γνωρίσαμε καν, για όσες δεν λογίζονται χαμένες γιατί κανένας δεν τις ψάχνει, για τα σώματα που σημαδεύτηκαν από τα σύνορα, για μια ζωή χωρίς σύνορα.

«Αυτή δεν είναι μια ιστορία να περάσει και στην επόμενη γενιά», γράφει η Μόρισον στο τέλος του βιβλίου της Beloved/Αγαπημένη, όπου αναθιβάλλει τα χρόνια της δουλείας και τα όσα ακολούθησαν την κατάργηση της, τον επίμονο και πάντα ανθεκτικό ρατσισμό των Ηνωμένων Πολιτειών, από τη σκοπιά μιας μαύρης γυναίκας. Αλλά αυτό που γράφει η Μόρισον δεν είναι μια παράκληση για σιωπή αλλά μια έκκληση για δράση. Ένα κάλεσμα για να ανα-γνωρίσουμε το παρελθόν και την επικίνδυνη επιμονή και επανάληψη. Αυτή η ιστορία κάποια στιγμή πρέπει να μην περάσει στην επόμενη γενιά.

“To survive the Borderlands you must live sin frontera, be a crossroads”
-Gloria Anzaldua
*ο/η ταξιδιώτης