Θάνος Μικρούτσικος: Χιλιάδες τραγούδησαν για «τις πιο όμορφες μέρες μας που δεν έχουμε ζήσει ακόμα» στη συναυλία – αφιέρωμα

Πάντα είχε κάτι ενδιαφέρον να πει ο Θάνος Μικρούτσικος, στα τραγούδια του, στις συνεντεύξεις του, στις συζητήσεις με φίλους…Κι όπως αποδείχτηκε το βράδυ της Κυριακής, στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου πραγματοποιήθηκε η συναυλία – αφιέρωμα που διοργάνωσε το ΚΚΕ σε συνεργασία με την οικογένειά του, «αυτά που θέλει να μάς πει», ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, είναι πολλά κι ενδιαφέροντα.

Χιλιάδες κόσμου κάθε ηλικίας πλημμύρισαν το φαληρικό στάδιο και έζησαν μία ακόμη αξέχαστη βραδιά με τις μουσικές, τα τραγούδια του, τις φωτογραφίες αλλά και τη φωνή του, εκείνη τη χαρακτηριστική φωνή που αντηχούσε συχνά – πυκνά από τα μεγάφωνα κάνοντας την παρουσία του απολύτως αισθητή.

Υπό τις οδηγίες του μουσικού alter ego του, του Θύμιου Παπαδόπουλου, η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Γιώργος Μεράντζας, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Μίλτος Πασχαλίδης, ερμηνευτές οι οποίοι υπήρξαν μέλη της στενής μουσικής οικογένειας του συνθέτη, ερμήνευσαν με πάθος και συγκίνηση τα τραγούδια υπό το άγρυπνο βλέμμα του που τούς παρακολουθούσε από την γιγαντοοθόνη με ένα χαμόγελο ικανοποίησης και βαθιάς αγάπης.

Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ωστόσο ήταν όταν η πολυαγαπημένο σύντροφος της ζωής του, η Μαρία Παπαγιάννη, άνοιξε διάπλατα την ψυχή της και μοιράστηκε με όλους σκέψεις του Θάνου αλλά και δικά της συναισθήματα: «Ο Θάνος ανέπνεε μουσική. Ήταν το οξυγόνο του, μάς έλεγε. Αλλά αν η μισή του καρδιά ήταν στη μουσική, η άλλη μισή ήταν κοντά στους ανθρώπους που αγωνίζονταν, κοντά στους ανθρώπους που ονειρεύονται μια πιο δίκαιη κοινωνία. Μόνο σε ένα έπεσε έξω ο Θάνος σε αυτή την ιστορία που έλεγε συχνά πως κάποτε θα ηττηθεί στη μάχη του με τον χρόνο. Νομίζω πως το έργο του νίκησε γιατί είναι εδώ μαζί μας σήμερα κοντά μας » σημείωσε για να εξομολογηθεί αμέσως μετά: «Νιώθω τον Θάνο να μου χτυπάει την πλάτη και να μου λέει να μην ξεχαστώ: «θυμωμένη πρέπει να είσαι Μαρία». Ναι Θάνο, είμαι και θυμωμένη. Και είμαστε πολλοί εδώ σήμερα. Θυμάμαι αυτά που μας έλεγες να μην ξεχάσουμε ποτέ γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον πλανήτη για να κατακτήσουμε το αδύνατο, για να χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία, για να υπερβούμε τα όριά μας, να σπάσουμε τις συμβάσεις, να τολμήσουμε να πιστέψουμε για να κυνηγήσουμε την ουτοπία.»