Του
Σταύρου Ξηντάρα
Γοήτευσε το κοινό της Θεσσαλονίκης με τις ρηξικέλευθες παραστάσεις της στο “Μικρό θέατρο” που ή ίδια ίδρυσε στην συμπρωτεύουσα. Αντίστοιχα με τις σκηνοθεσίες της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και σε αρκετά ΔΗΠΕΘΕ, πήρε εγκωμιαστικές κριτικές από κοινό αλλά και θεατρικούς κριτικούς. Και τώρα έχει βαλθεί να κερδίσει και το αθηναικό κοινό. Αυτό τον καιρό σκηνοθετεί στο θέατρο «Αλεξάνδρεια» του Βασίλη Βλάχου , το έργο του Sebastien Thiery «Ινδικά Χοιρίδια».
«Το έργο είναι μια κωμωδία «γροθιά στο στομάχι» και το γέλιο προέρχεται από την άβολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χαρακτήρες μέσα σ’ ένα περιβάλλον ταλαιπωρίας, αμηχανίας και απόλυτης σκληρότητας. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ανήκει στο είδος της κωμωδίας όπου το γέλιο προέρχεται προπαντός από το να στριμώχνεις τους χαρακτήρες στις πιο ενοχλητικές καταστάσεις, αλλά λίγο πριν την επώδυνη στιγμή να πέφτουν στα μαλακά! , εξηγεί η σκηνοθέτις Εύη Δημητροπούλου.
Το στόρι παρακολουθεί τον Alain Kraft, έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, ο οποίος μπαίνει στην τράπεζα για να κάνει ανάληψη μετρητών. Δεν ξέρει ότι ο λογαριασμός του είναι μπλοκαρισμένος, ούτε ότι η τράπεζα είναι κάτω από τη νέα ινδική διοίκηση που ακολουθεί τελείως διαφορετικούς κανόνες. Όσο κι αν επιχειρεί να βγάλει μια άκρη και να ελέγξει την κατάσταση τόσο δυσκολότερη κάνει τη θέση του, καθώς είναι κάτω από την εποπτεία δύο πολύ εργατικών αλλά ιδιαίτερα πιεστικών υπαλλήλων….
Ο Θωμάς Βούλγαρης έκανε μια πετυχημένη μετάφραση με λόγο μεστό που γίνεται αντιληπτός κι από τον τελευταίο θεατή.
Η Εύη Δημητροπούλου, με λιγοστά μέσα, αφού είναι μια παραγωγή όχι υψηλού μπάτζετ, έστησε μια απολαυστική κωμωδία επιβίωσης, όπου το παράλογο φτάνει μέχρι τον παροξυσμό. Χαρίζει στον θεατή πραγματική ψυχαγωγία, που την κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ορισμένοι φόβοι θαμμένοι βαθιά μέσα στον καθένα: ο φόβος του σφάλματος, ο φόβος της αυθαιρεσίας, ο φόβος της παντοδυναμίας . Σκηνοθέτησε ένα καφκικό μπουλβάρ που στοχεύει να ξορκίσει τους εφιάλτες που όλοι κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Η σκηνοθέτις καταφέρνει με την μαεστρία της , ενώ στην ουσία πρόκειται για ένα βαθιά κοινωνικοπολιτικό έργο, να κοιτάξει την καθημερινότητα μας μέσα από την κλειδαρότρυπα και να προσφέρει άφθονο γέλιο στο θεατή ακόμα και στις πιο δραματικές κορυφώσεις.
Η Εύη Δημητροπούλου επιμελήθηκε και την μουσική της παράστασης, με κομμάτια έξοχα, που δεν μπορείς παρά να μην τα σιγομουρμουρίσεις φεύγοντας από την θεατρική αίθουσα.
Η έμπειρη ηθοποιός Έλσα Σταυρίδου ντύθηκε μοναδικά την υπάλληλο της τράπεζας Μπριζίτ. Με δεξιοτεχνία κινήθηκε στη σκηνή και κάποιες φορές με καρτουνίστικη διάθεση αλλά και αθυροστομία απόλυτα ενταγμένη στο σουρεάλ κλίμα του έργου, μας θύμισε στοιχεία από την αμερικανίδα Λούσι Μπόλ αλλά και τις δικές μας Μαίρη Αρώνη και Γεωργία Βασιλειάδου.
Απολαυστικός είναι στο ρόλο του ιδιόρρυθμου ταμία , ο Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος. Με τις οδηγίες της Εύης Δημητροπούλου, έπλασε έναν κωμικοτραγικό ήρωα που ακροβατεί στα χνάρια του Πήτερ Σέλερς και κάποιες στιγμές σε αυτά του μίστερ Μπίν.
Από την πλευρά του ο Βασίλης Βλάχος με ευκολία έπαιξε τον ρόλο του έντρομου πελάτη, για τον οποίο –βάση του στόρι- κάθε δευτερόλεπτο που περνά είναι και μια έκπληξη.
Τέλος η Ανδριανή Τουντοπούλου, παίζει σωστά την μαμά του πελάτη αλλά και έναν Ινδό θεό, σίγουρα χρειάζεται ακόμη περισσότερη δουλειά στην ερμηνεία της.
Η kontra news συνάντησε την πολυάσχολη και άκρως δυναμική Εύη Δημητροπούλου, αφού παράλληλα με τις σκηνοθεσίες της είναι και Εκπαιδευτικός Σκηνοθεσίας –Υποψήφια Διδ/σα Παν/μίου Αιγαίου και μας μίλησε για την παράσταση της.
–Διαλέξατε με ρίσκο να ανεβάσετε ένα δύσκολο έργο , σε μια εποχή που είναι πολύ της μόδας, μια συνταγή επιτυχίας θα έλεγα, τα ρεαλιστικά νατουραλιστικά νεοελληνικά έργα.
«Μα η ίδια η ζωή έχει πια τη μορφή της αλλόκοτης κωμωδίας. Έχω πολλές φορές περιμένει να έρθει μια καλή στιγμή για να ανεβάσω κάτι που να μ΄ ενδιαφέρει και θεωρώ ότι οι θεατές έχουν πλέον εξοικειωθεί με τα πολλά πρόσωπα της άγριας σύγχρονης κωμωδίας μέσα από τον κινηματογράφο και τις σειρές. Όπως και να έχει βέβαια η ανάληψη του ρίσκου είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας γι’ αυτό και το έργο υπήρχε στα συρτάρια μου για 10 χρόνια. Το έργο ανεβαίνει στην πολυπολιτισμική πλατεία Αμερικής, που συνδιαλέγεται με τις κοινωνικές και χωρικές ανισότητες της περιοχής και είναι εντυπωσιακά κοντά στο κλίμα και την ατμόσφαιρα του έργου ΙΝΔΙΚΑ ΧΟΡΙΔΙΑ. Ο ηθοποιός Βασίλης Βλάχος δημιουργός του θεάτρου ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ διάβασε το έργο, τον ιντριγκάρησε το θέμα και ανέλαβε την όλη παραγωγή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.»
-Σας γνωρίζω πολλά χρόνια κι έχω δει πολλές δουλειές σας. Είστε μια γυναίκα , αλλά και μια σκηνοθέτις που δεν ζει μια συμβιβασμένη ζωή της διπλανής πόρτας. Προτιμάτε τα άκρα. Τι σας ιντρίγκαρε στο έργο του Σεμπαστιέν Τιερύ «Ινδικά χοιρίδια»; Μήπως το γεγονός ότι είναι μια κωμωδία των άκρων;
«Αν εννοείτε με τη λέξη άκρα τις αντιθέσεις που έχουμε και συνθέτουμε τον εαυτό μας και την προσωπικότητα μας, ναι, άλλωστε αυτό ακριβώς διέκρινα στα ΙΝΔΙΚΑ ΧΟΡΙΔΙΑ και μου έλκυσε το ενδιαφέρον, έναν κόσμο αντιθέσεων, στον οποίο τα άκρα συνδιαλέγονται μεταξύ τους και δημιουργούν νέα δεδομένα, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μέσα στην ατμόσφαιρα αυτή των αντιθέσεων ανέσυρα ένα ερώτημα που με αφορά και με ιντριγκάρει. Πόση και τι είδους ελευθερία υπάρχει μέσα στον εγκλωβισμό και πως μπορεί να κρατήσει την ουσία της δίχως να μετατραπεί σε τυραννική εξουσία με την πρώτη ευκαιρία; Αυτήν την ατμόσφαιρα της καυστικής κωμωδίας με στοιχεία σουρεαλιστικά στήριξε και η ομάδα των ηθοποιών που έφερα μαζί μου και έχω συνεργαστεί σε παραστάσεις μου στο ΚΘΒΕ και στο Μικρό Θέατρο, η Ελισσάβετ Σταυρίδου, ο Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος και η Ανδριανή Τουντοπούλου.»
-Γιατί όσο περνούν τα χρόνια, οι αντιστάσεις των ανθρώπων πέφτουν και σχεδόν αμαχητί γίνονται ινδικά χοιρίδια , ιδανικά πραγματικά πειραματόζωα;
«Προφανώς γιατί επιθυμούμε την ασφάλεια και τη σιγουριά. Πείτε μου πώς κανείς μπορεί να υποχρεώσει κάποιον σε φυλακή εφ’ όρου ζωής όταν το μυαλό και η ψυχή δεν περιορίζονται και είναι εν δυνάμει ελεύθερα; Αλλά ποιος και τι είδους ελευθερία επιθυμεί στ’ αλήθεια;»
-Υπάρχει τρόπος να βγούμε από αυτό το κλουβί φυλακή; Την ατέρμονη αυτή ρόδα που όλοι έχουμε δει στις βιτρίνες των pet shops, με τα ποντίκια να τρέχουν επάνω σ’ αυτήν ατελείωτα, με προορισμό το πουθενά…..
«Το έργο μπορεί να φαίνεται απαισιόδοξο αλλά δεν είναι. Οι χαρακτήρες πιέζονται μέσα σ’ ένα ατέρμονο εγκλωβισμό, ξεσπούν και ανασύρουν δυνάμεις κρυφές. Αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ευθύνη τους να μη φάει ο ένας τον άλλον, γιατί ίσως ακόμη και στις απόλυτες συνθήκες εγκλεισμού, υπάρχει η δυνατότητα του ανθρώπου να τα βλέπει όλα μ’ άλλο μάτι και να ανακαλύπτει μια κρυφή πλευρά της ζωής που δεν την είχε καν σκεφθεί, όποτε η απάντηση μου είναι ναι, και βέβαια μπορούμε να βγούμε από τη ρόδα, έστω και αν χρειαστεί να την εκτροχιάσουμε.»
-Κατά κοινή ομολογία ο λόγος κάθε πολιτικού έχει ως βάση το ψέμα. Κι όμως σαν υπνωτισμένα ποντίκια συνεχίζουμε να ανεβάζουμε στην εξουσία τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια ιστορικά επώνυμα, ίσως με μοναδική διαφορά κάθε φορά , τους συγγενείς τους πρώτου ή δευτέρου βαθμού…..
«Δεν υπνωτίζομαι πλέον με την ελπίδα ενός πολιτικού θαύματος. Άλλωστε οι περισσότεροι από εμάς επιθυμούμε ένα θαύμα a la cart που θα διαλύσει μεν τα καρτέλ του χρήματος, τις συντεχνίες των συμφερόντων και όσους τα στηρίζουν, αλλά δεν θα πειράξει τρίχα από τα οφέλη και τις αντιλήψεις μας! Έχω μάθει λοιπόν με τα χρόνια να αντιμετωπίζω την πραγματικότητά μέσα από την ήττα των ονείρων μου και να επιλέγω τη διακυβέρνηση μου με όσο το δυνατόν λιγότερο συναισθηματισμό. Είναι δυστυχώς ελάχιστοι όσοι επιλέγουν το επάγγελμα του πολιτικού με ένα όραμα, οι επιλογές ανάμεσα στους πολιτικούς και η οικογενειοκρατία αλλά και η ευνοιοκρατία, δυστυχώς δεν βρίσκεται μόνο στους πολιτικούς αλλά και στους επιστήμονες και στους καλλιτέχνες.»
-Τα Ινδικά χοιρίδια μιλούν μεταξύ άλλων για τις περίφημες κάστες της Ινδίας. Δεν νομίζω ότι διαφέρουν στην πλειονότητά τους οι περισσότερες χώρες του πλανήτη. Άσχετα αν αποφεύγουν εντέχνως να χρησιμοποιούν την λέξη κάστα στις κοινωνίες τους.
«Μπορεί να μην έχουμε κάστες κατά τα ινδικά πρότυπα αλλά περισσότεροι ανήκουμε σε μια ομάδα που αντιμάχεται μια άλλη, έχουμε συρρικνωθεί μέσα σε συντεχνίες, ομίλους, κυκλώματα, ιδεολογίες, παρέες που λειτουργούν με οργή, μίσος και απόρριψη και καλλιεργούν την τοξική έριδα και όχι την υγιή σύγκρουση, δεν υπάρχει σεβασμός στον διαφορετικό τρόπο σκέψης. Αυτές οι πολλές μικρές εξουσίες έχουν αυξηθεί σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που προφασίζεται την ελευθερία. Ο δρόμος για την ελευθερία μέσα στον ωραιοποιημένο και καταναλωτικό κόσμο είναι στρωμένος με εγκλεισμούς, με περιορισμούς, με όρια που συνηθίζεις. Κ’ αυτή αν θες είναι και η «ακραία» πρόταση του έργου: Δες επιτέλους τη φυλακή σου και γνώρισε την, μήπως και ελευθερωθείς κάποτε από τα βάρη που σου επιβάλλονται.»
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ινδικά Χοιρίδια
Κωμωδία
Συγγραφέας: Σεμπαστιέν Τιερύ
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Εύη Δημητροπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Κίνηση: Κατερίνα Ανδριοπούλου
Φωτισμοί: Γρηγόρης Θεοδωρίδης
Παραγωγή: Αλεξάνδρεια ΑΜΚΕ
Δημόσιες σχέσεις: Δέσποινα Ερρίκου.
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Βασίλης Βλάχος (Alain Kraft)
Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος (ταμίας)
Ελισσάβετ Σταυρίδου (Μπριζίτ)
Ανδριανή Τουντοπούλου (Κυρία αθυρόστομη / Μαμά / Ινδός)
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 18:30
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80 λεπτά
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 16 €, 13 €, (φοιτητικό, άνω των 65, προσφορά VIVA), 10 € ομαδικό (άνω των 6 ατόμων), 8 € (ΑΜΕΑ, άνεργοι), 5 € ατέλειες
Προπώληση με προσφορά στην τιμή εισιτηρίου:
https://www.more.com/theater/indika-xoiridia/komodia-theatro-aleksandreia/
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ στο ταμείο του θεάτρου: 212 100 7079, 6944 898482
Θέατρο «Αλεξάνδρεια»
Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, 11252 ΑΘΗΝΑ
Τηλ.: 2121007079, 6944898482
alexandreia.theatro@gmail.com
https://www.facebook.com/AlexandreiaPolychorosTechnes
