Τί φόβους κρύβει η επιλογή Τασούλα – Μαντρώθηκε η δεξιά πτέρυγα

Υψηλό κύρος, εμπειρία, γνώση και σεβασμός των θεσμών. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως είπε ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας την απόφασή του να προτείνει για το ανώτατο αξίωμα τον Κωνσταντίνο Τασούλα.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι ο κ. Τασούλας διαθέτει μακρά πολιτική εμπειρία, χωρίς να προέρχεται από «τζάκι», είναι πρόσωπο σοβαρό και σεμνό. Για αυτό άλλωστε και έχει εκλεγεί τρεις φορές Πρόεδρος της Βουλής με ρεκόρ ψήφων. Αλλά δεν είναι στο πρόσωπο αυτό καθ’αυτό το πρόβλημα. Οι βολές δεν αφορούν τόσο τον κ. Τασούλα – που παρά τις υψηλές προσδοκίες, λειτούργησε σε κάποιες κρίσιμες περιπτώσεις ως κομματάρχης – όσο τον κ. Μητσοτάκη.

Όλο το προηγούμενο διάστημα ο πρωθυπουργός διέρρεε ότι θα επιδιώξει τη μέγιστη διακομματική συναίνεση, ενώ με διαρροές και πάλι από το Μαξίμου μαθαίναμε πως θα ενημερώσει δια ζώσης την κ. Σακελλαροπούλου για την απόφαση του να μην προτείνει ανανέωση της θητείας της. Ακόμη και η απόφαση να ακυρώσει στο παρά πέντε τη χθεσινή τους συνάντηση ήταν μία «απρέπεια» απέναντι στον θεσμό.

Γιατί έσπασε την παράδοση 30 ετών
Τι μαρτυρά όμως η επιλογή του πρωθυπουργού; Ατολμία αν όχι φοβική στάση απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις και μικροκομματικούς υπολογισμούς σε μία διαδικασία, στην οποία ο ίδιος διαμηνύει ότι δεν χωρούν τέτοιοι. Δεν έσπασε απλά μία πολιτική παράδοση 30 ετών, που θέλει το κυβερνών κόμμα να προτείνει πρόσωπο από την αντίπαλη παράταξη. Για πρώτη φορά ο υποψήφιος για ΠτΔ είναι εν ενεργεία βουλευτής κυβερνώντος κόμματος. Μία τόσο στενά κομματική επιλογή δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας των προθέσεων.

Πρωταρχική του μέριμνα ήταν να σταματήσει η εσωκομματική γκρίνια, να αποφευχθούν νέα φαινόμενα ανταρτών, να τιμηθεί η υπόσχεση για «επιστροφή στις ρίζες» και κυρίως να μπει φρένο σε εκροές ψηφοφόρων προς τα δεξιά. Αυτό είναι που φοβάται περισσότερα από όλα. Την απήχηση των κομμάτων που είναι στα δεξιά της Δεξιάς.

Το «όχι άλλο ΠΑΣΟΚ», που ακουγόταν από σημαντική μερίδα βουλευτών του κόμματος, βάρυνε περισσότερο στη ζυγαριά του από οτιδήποτε άλλο. Το εάν θα δικαιωθεί (κομματικά) για την επιλογή αυτή, θα το μάθουμε στις επόμενες κάλπες.

Με δύο κινήσεις του, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ουσιαστικά «μάντρωσε» όλους τους οιωνί «αντάρτες» της κοινοβουλευτικής Ομάδας, ενώ ανάγκασε και τον πρώην πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά να κινηθεί εντός της κομματικής γραμμής της ΝΔ, από την οποία πρόσφατα τον διέγραψε:

Ανακοίνωσε ότι ο εκλεκτός του για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι ο παραταξιακός Κώστας Τασούλας, ενώ έχρισε διάδοχό του στο προεδρείο της Βουλής, τον Νικήτα Κακλαμάνη που όλο το προηγούμενο διάστημα ασκούσε αιχμηρή κριτική στην κυβέρνηση και τους χειρισμούς του Κ. Μητσοτάκη με την πιο στεντόρεια φωνή αλλά είναι από τους παλαιότερους και εμπειρότερους βουλευτές και εικάζεται βασίμως ότι θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του νέου του πόστου!

Υπό τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην κυβερνητική παράταξη, όλοι συμφωνούν ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για εσωκομματική αντιπολίτευση, αφού η μεγαλύτερη ένσταση που εκφράζονταν τους προηγούμενους μήνες ήταν ότι η λογική του σημιτικού εκσυγχρονισμού, έχει υπερκαλύψει τις αρχές και τις αξίες της ΝΔ και έχει κάνει πραγματική επέλαση στο κυβερνητικό σχήμα.

Οι βουλευτές ζητούσαν κεντροδεξιό πρόεδρο, απειλώντας ότι δεν θα ακολουθήσουν την κομματική γραμμή αν η πρόταση αφορά κεντροαριστερό πρόεδρο και η επιλογή του πρωθυπουργού δεν μπορεί παρά να τους ικανοποιεί. Έστω κι αν ήθελαν άλλον κεντροδεξιό ή δεξιό, όπως πχ τον Κ. Καραμανλή (που δεν ενδιαφέρεται) για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.

«Με Τασούλα πρόεδρο Δημοκρατίας και Κακλαμάνη πρόεδρο Βουλής, δύσκολα θα εκφράσουμε δημόσια αντιρρήσεις επί της ασκούμενης πολιτικής», λένε βουλευτές που τους προηγούμενους μήνες είχαν συμμετάσχει στις ερωτήσεις που είχαν κατατεθεί σε υπουργούς της κυβέρνησης. Οι ίδιοι, παραδέχονται ότι υπάρχει πια μούδιασμα και μετά τη διαγραφή του Αντ. Σαμαρά και τα λιγοστά περιθώρια κινήσεων που έχει πλέον ο πρώην πρωθυπουργός.

Ο βασικότερος, όμως, λόγος για τον οποίον η εσωκομματική αντιπολίτευση υποστέλλει πλέον τη σημαία, είναι ότι η κυβέρνηση μπαίνει στην τελευταία διετία του βίου της και όλοι περιμένουν τον ανασχηματισμό που θα κάνει τους επόμενους μήνες ο Κ. Μητσοτάκης. Η προσδοκία της κυβερνητικής αξιοποίησης προκαλεί μαζική αφωνία, όπως έλεγε με ολίγον σκωπτική διάθεση κυβερνητικό στέλεχος με εμπειρία στα κομματικά δρώμενα.

Που σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τον ανασχηματισμό – που πάντως δεν αναμένεται πριν τα τέλη της άνοιξης – θα υπάρξει σιωπητήριο. Και μετά όμως, όσο το κλίμα θ αρχίσει να γίνεται προεκλογικό, οι βουλευτές θα ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την εκλογή τους.