Θανάσης Λυρτσογιάννης: Το πρώτο ταγκό Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη και τα όρια της συναίνεσης

Το πρώτο ταγκό του Κυριάκου Μητσοτάκη µε τον Νίκο Ανδρουλάκη ήταν επιτυχηµένο, παρότι οι δύο παρτενέρ δεν είχαν παρελθόν σε συναινετικούς χορούς, αλλά σε σκληρές αντιπαραθέσεις και εκατέρωθεν βολές. Η συνάντηση του πρωθυπουργού µε τον αρχηγό της νέας αξιωµατικής αντιπολίτευσης, παρέπεµψε αναλυτές και πολιτικούς στο δίπολο του παρελθόντος πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οφείλει κανείς να αναγνωρίσει πως και µόνο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης συζήτησαν οι δυο τους, για περισσότερο από µία ώρα, µετά από τρία χρόνια πόλωσης και σκληρών αντιπαραθέσεων στη βαριά σκιά των υποκλοπών, είναι σηµαντικό. Το καλό κλίµα στη συνάντηση των δύο ανδρών επιβεβαιώθηκε τόσο από κυβερνητικές πηγές όσο και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος δήλωσε: «συµφωνήσαµε ότι διαφωνούµε σε αρκετά πράγµατα, συµφωνήσαµε όµως σε αρκετά ζητήµατα».

Οι δηλώσεις και οι πληροφορίες συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι άνοιξε ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάµεσα στους δύο άνδρες, καθώς και ότι είναι αµοιβαία η βούληση να διατηρηθεί εφόσον αυτό εξυπηρετεί τη λειτουργία των θεσµών και της Δηµοκρατίας.

Θεσµικά και πολιτικά η συναίνεση της κυβέρνησης µε την αξιωµατική αντιπολίτευση κινείται προς την κατεύθυνση της οµαλής λειτουργίας του πολιτικού συστήµατος και προς αποφυγή σκληρών αντιπαραθέσεων σε ζητήµατα στα οποία είναι εφικτή η συνεννόηση ανάµεσα σε δύο κόµµατα.

Τα όρια…

Ωστόσο και η συναίνεση έχει τα όριά της και τα περιέγραψε ο Νίκος Ανδρουλάκης µε τη δήλωση που προαναφέραµε. Τα βήµατα των δύο ανδρών αναµένεται να είναι προσεκτικά, αφού η εµπειρία της τελευταίας συνεννόησης που οδήγησε στην κυβέρνηση Σαµαρά-Βενιζέλου ήταν αρνητική και είχε µεγάλο κόστος για το ΠΑΣΟΚ.

Ο κίνδυνος τους κόστους είναι τώρα υπαρκτός, αφού, σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις και άλλες έρευνες κοινής γνώµης, οι πολίτες ζητούν από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης την άσκηση σκληρής αντιπολιτευτικής πολιτικής. Και είναι αυτή η µεγάλη πρόκληση και το πρώτο κρασ τεστ για την αξιωµατική αντιπολίτευση, να συγκεράσει δηλαδή τη συναίνεση χωρίς να δώσει την εντύπωση ότι θα υποστείλει τη σηµαία της δυναµικής αντιπολίτευσης. Βλέπετε υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος καραδοκεί και ο νέος πρόεδρος Σωκράτης Φάµελλος έχει σηκώσει πολύ ψηλά το λάβαρο της αντιπαράθεσης µε την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα την πρόθεσή του έδειξε όταν µιλώντας στη Βουλή την περασµένη Πέµπτη τόνισε µε έµφαση: «Η χώρα και η κοινωνία δεν χρειάζονται µια συναινετική και βολική αντιπολίτευση απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση της ΝΔ, δεν χρειάζεται αντιπολίτευση που θα χορέψει ταγκό µε την κυβέρνηση, αλλά ισχυρή αντιπολίτευση» και ο νοών νοήτω. Πάντως, πολύ σύντοµα, οι δηµοσκοπήσεις θα αποτυπώσουν πως θα ερµηνευτεί η συναίνεση από τους πολίτες.

Εκλογή Προέδρου…

Το δεύτερο πολύ σηµαντικό κρας τεστ, καθοριστικό θα λέγαµε, θα είναι οι εκλογές για Πρόεδρο Δηµοκρατίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν πολύ σαφής όταν την εβδοµάδα που πέρασε δήλωσε ότι «η προεδρική εκλογή δεν είναι για µικροπολιτικά παιχνίδια ή για εσωκοµµατικές διευθετήσεις. Παγίως η επιλογή του ΠτΔ γίνεται από πρόσωπο που αφορά τον απέναντι χώρο από την κυβέρνηση».

Σαφής η αιχµή για την περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες σύµφωνα µε τις πληροφορίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αντιµετωπίσει τις εσωκοµµατικές αντιδράσεις θα προτείνει για Πρόεδρο Δηµοκρατίας τον Κωνσταντίνο Τασούλα. Αν αυτό συµβεί και δεν υπάρξει η κατά την πολιτική παράδοση συνεννόηση, η συναίνεση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη αναµένεται δοκιµαστεί.

Κοντός ψαλµός αλληλούια…

Συλλογικότητα…

Τις συντεταγµένες στις οποίες θα κινηθεί αποκάλυψε ο Σωκράτης Φάµελλος στις πρώτες δηµόσιες παρεµβάσεις του την εβδοµάδα που πέρασε. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξέπεµψε ξεκάθαρα το πνεύµα συνεννόησης. της συλλογικότητας και της ενιαίας έκφρασης που επιδιώκει από την έναρξη της θητείας του στην αρχηγία του κόµµατος.

Δεν παραλείπει σε κάθε ευκαιρία να υπογραµµίζει πως είναι µακριά από συγκεντρωτισµούς και ρεβανσιστικούς αποκλεισµούς και ότι το σχέδιό του είναι ολιστικό και περικλείει όλους τους βουλευτές και τα στελέχη πρώτης γραµµής εκτός Βουλής. Η θεώρηση αυτή επιβεβαιώθηκε από τους ρόλους που ανέθεσε σε βουλευτές και στελέχη. Ο Σωκράτης Φάµελλος έδωσε ισχυρές ενδείξεις ότι προτάσσει τη σύγκληση αντί της δηµιουργίας µηχανισµών στο πλευρό του προέδρου, που θα άνοιγαν το δρόµο σε οµαδοποιήσεις και διαφοροποιήσεις, που θα µπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως το…προπατορικό αµάρτηµα του κόµµατος που προέκυψε από τη συγκόλληση διαφόρων συνιστωσών οι οποίες στο παρελθόν είχαν κάνει σήµα κατατεθέν την επικοινωνιακή… Βαβυλωνία.

Τα στελέχη αξιοποιώντας και την ανεκτικότητα του Αλέξη Τσίπρα, έβγαιναν στα κανάλια και τα ραδιόφωνα και αντί να υποστηρίζουν και προτάσσουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εξέφραζαν τις προσωπικές τους απόψεις, οι οποίες ενίοτε ήταν ακόµα και αποκλίνουσες. Δεν υπήρχε ενιαίος λόγος και το πλήρωσαν και µάλιστα πολύ ακριβά. Η χαοτική έκφραση αναιρούσε την αποτελεσµατικότητα του όποιου µηνύµατος επιχειρούσε να εκπέµψει ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση και το κόµµα. Δεν υπήρχε στρατηγική, δεν υπήρχαν κανόνες, δεν υπήρχε ενιαία έκφραση. Υπήρχε κακοφωνία.

Η χηµεία…

Και τώρα το ζήτηµα είναι αν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα πειθαρχήσουν, θα έχουν ενιαίο λόγο και θα υπηρετούν τη γραµµή του κόµµατος ή θα επικρατήσει η παιδική ασθένεια. Είναι το κρίσιµο ερώτηµα στο οποίο ο Σωκράτης Φάµελλος και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει να απαντήσει πειστικά. Αν το εµείς και το µαζί που προτάσσει και προωθεί ο νέος πρόεδρος θα είναι ο κανόνας ή θα αποδειχτεί χίµαιρα. Και χωρίς φόβο και πάθος θα λέγαµε πως κρίσιµο στοιχείο είναι η ύπαρξη καλής χηµείας ανάµεσα στον Σωκράτη Φάµελλο και τον Παύλο Πολάκη και αν ο ορµητικός και χειµαρρώδης Κρητικός θα θελήσει και θα καταφέρει να χαλιναγωγήσει το εκρηκτικό ταµπεραµέντο του. Το δεύτερο, αλλά όχι λιγότερο σηµαντικό είναι η αναζωογόνηση του κόµµατος. Η επανεκκίνηση, όπως τονίζει ο Σωκράτης Φάµελλος. Το ζωντάνεµα των οργανώσεων των µελών είναι η κρίσιµη παράµετρος από την οποία εξαρτάται η γείωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην κοινωνία, στους χώρους δουλειάς, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον πολιτισµό. Χωρίς ένα ισχυρό και δραστήριο κόµµα κανένα σχέδιο, κανένα πρόγραµµα, καµία πολιτική δεν πρόκειται να ευδοκιµήσουν όσο καλές κι΄αν είναι οι προθέσεις. Και χωρίς το φόβο να κάνουµε λάθος θα λέγαµε πως το χρονοντούλαπο της ιστορίας είναι γεµάτο από καλές προθέσεις.