Μία πολύ ισχυρή τονωτική ένεση, ένα φιλί ζωής θα λέγαµε, επιφύλασσε η Ανγκελα Μέρκελ στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώην πρωθυπουργός είδε να ενισχύεται η πολιτική του υπόσταση µε το κύρος της Γερµανίδας καγκελαρίου, η οποία στα αποµνηµονεύµατα µε τίτλο «Ελευθερία» αναγνώρισε ως στρατηγικό ελιγµό το δηµοψήφισµα του 2015, που είχε σαναποτέλεσµα να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία, όπως ειπώθηκε.
Οι εκτενείς αναφορές στο ρόλο του Αλέξη Τσίπρα και κυρίως στο ότι έδρασε µε ένα καλοσχεδιασµένο αιφνιδιασµό και όχι στη λογική των ερασιτεχνισµών που καλλιέργησαν συστηµατικά από την εποµένη οι αντίπαλοι του πρώην πρωθυπουργού και το αντιΣΥΡΙΖΑ µέτωπο. Ηταν ένας τίτλος τιµής που µάλιστα αναγνωρίστηκε από τον αντίπαλο.
Κάποιοι έσπευσαν να µειώσουν τη σηµασία της αναφοράς Μέρκελ µιλώντας για προσωπικές συµπάθειες και ορισµένοι ανόητοι ακόµα και για… έρωτα.
Ουδέν γελοιοδέστερον… Η προσωπική συµπάθεια µπορεί να είναι ένα στοιχείο ευνοϊκό σε διαπραγµατεύσεις, αλλά δεν ανατρέπει πολιτικές χωρών από µόνη της. Και η Ανγκελα Μέρκελ δεν θα µπορούσε να λειτουργήσει σε βάρος των συµφερόντων που εκπροσωπούσε από συµπάθεια στον Αλέξη Τσίπρα. Ο κυνισµός της διεθνούς πολιτικής είναι πολύσκληρός για να ανατραπούν συσχετισµοί από προσωπική συµπάθεια. Μια καλά δοµηµένη στρατηγική µπορεί να το πετύχει.
Αµείλικτη…
«Είναι η εκδίκηση της ιστορίας για τα ψέµατα µε τα οποία το αντιΣYΡΙΖΑ µέτωπο και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατασυκοφάντησαν τις πολιτικές του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ» επισήµανε σε ανακοίνωσή της η Κουµουνδούρου. Και η ιστορία όταν εκδικείται είναι αµείλικτη.
Και προσθέτει ότι «είναι βέβαιο ότι η δηµοκρατική κοινή γνώµη θα πειστεί οριστικά για το ποιος ήταν ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στη σωτηρία της χώρας. Αλλά ποιος ήταν τελικά ο ρόλος και εκείνων που ακόµη και σήµερα κουνούν το δάχτυλο». Δεν παίρνω όρκο ότι θα πειστεί οριστικά η δηµοκρατική κοινή γνώµη, γιατί θα πρέπει πρώτα να το πληροφορηθεί και στη συνέχεια να το εµπεδώσει και γι΄ αυτό χρειάζεται στρατηγική επικοινωνίας για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε διακρινόταν, ούτε τώρα διακρίνεται. Το αντίθετο.
Και για να µην ξεχνάµε. Τρία χρόνια αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα µνηµόνια, κέρδισε µία ευνοϊκή ρύθµιση του χρέους δηµιουργώντας ένα διάδροµο για τις επόµενες κυβερνήσεις ως το 2032 και άφησε προίκα για πρώτη φορά 37 δισ. στην επόµενη κυβέρνηση και όχι άδεια ταµεία, όπως είχε κάνει ο Αντώνης Σαµαράς το 2015 και όπως έκαναν όλες οιπροηγούµενες κυβερνήσεις.
Μεγαλοπρεπές µηδενικό…
Η Νέα Δηµοκρατία µε το αντι ΣΥΡΙΖΑ µέτωπο που φιλοτέχνησε ο Αµερικανός επικοινωνιολόγος και µετρ της αρνητική διαφήµισης Σταν Γκρίνµπεργκ, το οποίο οφείλουµε να αναγνωρίσουµε ότι ήταν πολύ πετυχηµένο, κατάφερε να διεµβολίσει κυριολεκτικά τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος στην επικοινωνία πήρε όλα τα προηγούµενα χρόνια ένα µεγαλοπρεπές µηδενικό.
Το ίδιο αντιΣΥΡΙΖΑ σχέδιο η κυβέρνηση έχει ανασύρει από τη ντουλάπα και επιχειρεί να το εφαρµόσει κατά του ΠΑΣΟΚ, ξεκινώντας µε το χαρακτηρισµό πράσινος ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο µάλιστα θεωρούν ευφυή, τροµάρα τους. Παράλληλα επαναλαµβάνει τη γνωστή…προπαγανδιστική καραµέλα για λαϊκισµό µε αφορµή την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για µείωση του ΦΠΑ κατά δύο εκατοστιαίες µονάδες, καθώς για τη Νέα Δηµοκρατία όποιος υποστηρίζει τα λαϊκά συµφέροντα είναι συλλήβδην λαϊκιστής.
Πληρωµένη απάντηση
Ο Νίκος Ανδρουλάκης στην πρώτη εµφάνιση στη Βουλή ως αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης έδωσε πληρωµένη απάντηση στη ΝΔ αποκαλύπτοντας ότι τον Μάιο του 2019 κατέθεσε τροπολογία ως αξιωµατική αντιπολίτευση ζητώντας µείωση του ΦΠΑ σε είδη διατροφής, στην ηλεκτρική ενέργεια, το φυσικό αέριο και στην εστίαση, την οποία λησµόνησε όταν έγινε κυβέρνηση.
Ο λαϊκισµός έχει πολλούς ορισµούς. Ενας από αυτούς «µε απλά λόγια, είναι το φαινόµενο εκείνο όπου κάποιος προσποιείται ότι είναι κοντά στον λαό και λειτουργεί προς όφελος του, χωρίς όµως να είναι πραγµατικά», που ταιριάζει γάντι στη Νέα Δηµοκρατία όταν δηλώνει ότι ενεργεί για τα συµφέροντα των πολιτών.
Υπάρχει και ο ορισµός από το λεξικό Cambridge το οποίο ορίζει το λαϊκισµό ως «πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυµιών και των αναγκών του απλού λαού», που θα µπορούσε να πει κανείς πως ταιριάζει στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τον ΦΠΑ.
Στην Ελλάδα ωστόσο έχει επικρατήσει ο αρνητικός ορισµός και στο επόµενο διάστηµα θα τον χρησιµοποιεί η κυβέρνηση κατά κόρον σε µία προσπάθεια να διεµβολίσει και να συκοφαντήσει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θεωρεί ως τον κύριο αντίπαλό της.
Μετρήσεις… και µετρήσεις…
Θα θυµάστε την αποτυχία των δηµοσκοπήσεων να προβλέψουν το αποτέλεσµα στις ευρωεκλογές ή έστω να βρεθούν κοντά σε όσα έβγαλε η κάλπη.
Απέτυχαν παταγωδώς, ωστόσο mea culpa (για να θυµηθούµε µία έκφραση που ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε στο πολιτικό µας λεξιλόγιο) δεν είπαν.
Θα περίµενε κανείς πως µελλοντικά θα ήταν πιο προσεκτικοί οι δηµοσκόποι και θα επιχειρούσαν να ανορθώσουν το κύρος τους που βρίσκεται στα τάρταρα και όχι ασφαλώς αδικαιολόγητα, αλλά µάλλον είµαστε αιθεροβάµονες. Και η απόδειξη έρχεται από δύο δηµοσκοπήσεις που είδαν το φως της δηµοσιότητας την εβδοµάδα που πέρασε. Η πρώτη που δηµοσιεύτηκε τη Δευτέρα βρίσκει τη Νέα Δηµοκρατία στο 25,8% µε πτώση 0,8% σε σύγκριση µε την προηγούµενη, το ΠΑΣΟΚ στο 17,4% µε άνοδο 0,3% και το ΣΥΡΙΖΑ στο 5,8%, όπως και πριν. Το κόµµα του Στέφανου Κασσελάκη το καταγράφουν στο 1,5%.
Η δεύτερη εντοπίζει τη Ν.Δ στο 27,2% και µε άνοδο 2,2%, το ΠΑΣΟΚ στο 15,7% µε άνοδο 2,6%, το ΣΥΡΙΖΑ στο 4,3% µε πτώση 2,3% και το Κίνηµα Δηµοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη στο… 7%.
Οπως διαπιστώνετε µε την πρώτη µατιά το πρόβληµα δεν εντοπίζεται µόνο στις πολύ µεγάλες διαφορές των ποσοστών των κοµµάτων, αλλά και στην πορεία τους, η οποία για τη Νέα Δηµοκρατία είναι αντίθετη. Η µία δηµοσκόπηση καταγράφει πτώση και η δεύτερη άνοδο και µάλιστα πολύ σηµαντική.
Εκεί που πραγµατικά η διαφορά έχει εξωπραγµατικές διαστάσεις είναι στο κόµµα του Στέφανου Κασσελάκη, προς δόξαν των δηµοσκόπων…
Φεύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ οι βουλευτές επικαλούµενοι θέµατα αρχής και δηµοκρατίας. Αλήθεια, η παράδοση της έδρας θα µπορούσε να θεωρηθεί θέµα αρχής και δηµοκρατίας; Ερώτηση υποβάλλουµε και απάντηση δεν περιµένουµε.
