Προσωπικά δεν διεκδικώ νέα κοµµατικά αξιώµατα, ευτύχησα να έχω πολλά σε διαδροµή πλέον του µισού αιώνα στο οργανωµένο κίνηµα της Αριστεράς από τα χρόνια της χούντας. Διεκδικώ µόνο την αλήθεια και την ηθική στην πολιτική, την οποία δεν µπορούν να υπηρετήσουν τα παλαιά κόµµατα της διαπλοκής ούτε νεόκοποι «δηµοκράτες».
Δεν θα µασήσω, λοιπόν, τα λόγια µου για την κατάντια δύο ανθρώπων, που έχουν το ίδιο πρώτο όνοµα, αλλά επώνυµο ο ένας υποκοριστικό πρώτου ονόµατος, ο δε άλλος πρώτο όνοµα σε υπερθετικό βαθµό. Επιλέγω να τους αποκαλώ στο εξής Αντωνάκη και Αποστολάκο.
Κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κώστα Καραµανλή, θέση την οποία τίµησε µετά την αποχώρησή του από αυτή µε τεκµηριωµένη κριτική στην κυβέρνηση Σαµαρά- Βενιζέλου, ο Ευάγγελος Αντώναρος εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο πλαίσιο της διεύρυνσης το 2019. Του ανοίξαµε την αγκαλιά µας, δεχόµενοι βολές εκ των ένδον, δεν το εκτίµησε όµως, αποχωρώντας µε τον Κασσελάκη και εκστοµίζοντας ύβρεις περί χουντικών µεθόδων της Κεντρικής Επιτροπής, επειδή βάσιµα ψήφισε την έκπτωση Κασσελάκη από τη θέση του προέδρου.
Μίλησε ακόµα και για αποκλεισµό από το έκτακτο συνέδριο αγωνίστριας του Πολυτεχνείου, χωρίς να αναλογιστεί ότι µέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι πολλοί αγωνιστές του Πολυτεχνείου, µερικοί µάλιστα εκ των πρωταγωνιστών της φοιτητικής εξέγερσης. Χειρότερο όλων, το ότι συνελήφθη από τηλεοπτικό φακό να ασκεί βία µε κεφαλοκλείδωµα σε νεαρό άτοµο της περιφρούρησης για να διευκολύνει την έφοδο των ταλιµπάν του «κασσελακισµού», προκειµένου να µαταιωθεί το συνέδριο. Λυπάµαι ειλικρινά, που ο εν λόγω έγινε Αντωνάκης, γιατί και ο ίδιος είχα στηρίξει εγγράφως την ένταξή του στο κόµµα µας.
Περισσότερο λυπάµαι για το «φτύσιµο» στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ από τον πρώην υπουργό Εθνικής Άµυνας, ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, διορισµένο βουλευτή Επικρατείας από τον Αλέξη, του οποίου αψήφησε την προτροπή να µην «ανεξαρτητοποιηθεί» και αν το επιλέξει, να παραδώσει την έδρα.
Τρεις βουλευτές Επικρατείας είχαµε εκλέξει, τελικά µείναµε µε δύο, την Έλενα Ακρίτα και την Πόπη Τσαπανίδου, που ευτυχώς κατέλαβε τη θέση του Όθωνα Ηλιόπουλου, κορυφαίου επιστήµονα από τους πραγµατικά άριστους σε κορυφαίο πανεπιστήµιο των ΗΠΑ. Δεν άκουσε φαίνεται ο ναύαρχος την Έλενα Ακρίτα που δεν ήθελε πρόεδρο τον Πολάκη, τόλµησε, όµως, να πει ότι σε περίπτωση αποχώρησής της, θα παρέδιδε την έδρα. Λεβέντικη στάση!
Συνοµιλούσα συχνά µε τον ναύαρχο Αποστολάκη, κυρίως για ζητήµατα εξωτερικής και αµυντικής πολιτικής και τον θεωρούσα φίλο µου, φιλτέρα όµως, η αλήθεια, η οποία είναι ότι αποστάτησε δις από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Πρώτα το 2019, όταν ο Τσίπρας τον πρόλαβε στο παραπέντε να µην ορκιστεί υπουργός του Μητσοτάκη, επιλογή που, δυστυχώς, δεν του καταλογίστηκε. Δεύτερη και φαρµακερή για τον µαχόµενο λαό του ΣΥΡΙΖΑ, η τωρινή.
Ευτυχώς, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, µε το µαζικό του «παρών» στην εκλογή νέου προέδρου, που είναι ο αγωνιστικά και πολιτικά δοκιµασµένος Σωκράτης Φάµελλος, έδωσε κατηγορηµατική απάντηση, κυρίως στο καθεστώς Μητσοτάκη, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ που έγινε αξιωµατική αντιπολίτευση ελέω αποστασίας. Το κόµµα µας δεν διαλύεται, όπως ήθελαν ούτε αποδοµείται το µεγάλο έργο της κυβέρνησης Τσίπρα, µε κορυφαία επιτεύγµατά της την έξοδο από τα µνηµόνια και την ιστορική συµφωνία των Πρεσπών, µεγάλο βήµα για αλληλέγγυα και ειρηνικά Βαλκάνια.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
