Κώστας Αχ. Καραμανλής: Περιφρόνηση

Ένα κοινοβουλευτικό ολίσθημα συνέβη το βράδυ της 27ης Μαρτίου 2024 στη Βουλή των Ελλήνων: όταν κατέβηκε από το βήμα, ο μικρός πολιτικός που σταδιοδρομεί ως αχθοφόρος μεγάλου ονόματος, χωρίς να απολογηθεί για την προαναγγελθείσα τραγωδία των Τεμπών που τον βαρύνει, οι βουλευτές της ΝΔ ξέσπασαν σε… επευφημίες! Επικρότησαν ότι ο Κώστας Αχ. – και βαχ – Καραμανλής, όχι μόνο δεν έδειξε ίχνος συναίσθησης ότι ως υπουργός σχετίζεται με τον θάνατο 57 ανθρώπων, αλλά σχεδόν ζήτησε τον λόγο γιατί παραιτήθηκε – σαν να τους έκανε χάρη… Ανάμεσα στις δοκησισοφίες του, ήταν και ο εξής: ελεεινός συλλογισμός: αν βαρύνεται με τη φονική σύγκρουση στα Τέμπη, βαρύνονται για τα τροχαία των εθνικών οδών και όσοι δεν τις ολοκλήρωσαν εγκαίρως – ή για τους καμένους στο Μάτι όσοι δεν είχαν εγκαταστήσει νωρίτερα το 112. Διαστροφικό.

Ο ένας άξονας   καταγγελιών της αντιπολίτευσης αφορούσε τη συγκάλυψη, με τις μονταρισμένες συνομιλίες και το μπάζωμα του χώρου. Αλλά ουδείς του έκανε τη χάρη να του πιστώσει την ευφυία και την ικανότητα να τα οργανώσει. Χρεώνονται στην παρακρατική δράση του μεγάρου Μάξιμου. Ο άλλος ήταν οι συνθήκες λειτουργίας του ελληνικού σιδηρόδρομου, την ώρα της σύγκρουσης. Πρέπει να είναι αναίσθητος ο επί τετραετία υπουργός για να δηλώνει αμέτοχος στη θανατηφόρα αδυναμία πρόληψης ενός ατυχήματος – με μηχανισμούς αντιμετώπισης του «ανθρώπινου λάθους». Η ομιλία του – όπως και προηγούμενες τοποθετήσεις του – ανέδυε πολιτική παχυδερμία και συναισθηματική απάθεια απέναντι στις οιμωγές, τις κατάρες, και το 1,5 εκατομμύριο υπογραφές πολιτών που του ζητούν το στοιχειώδες: να τεθεί στη διάθεση της Δικαιοσύνης.

Ο Μητσοτάκης έχει ήδη κανονίσει ότι ευθύνονται τα «εφτά λάθη σε πέντε λεπτά» και οι… διαχρονικές παθογένειες. Στον απόηχό της, η πολιτική παρουσία Καραμανλή συνδύαζε ένα ανθρωπάκι του δημοσίου που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και ένα κυνικό πολιτικάντη που ενδιαφέρεται να τη σκαπουλάρει για να συνεχίσει την καριέρα του. Τα συμφραζόμενα της τραγωδίας όμως τον κρεμάνε στο τσιγκέλι: ενώ είχε τους πόρους και τον χρόνο, όχι απλώς δεν ολοκλήρωσε το σύστημα αποτροπής της σύγκρουσης, αλλά βαρύνεται με ανατριχιαστική αδράνεια, ενώ γνώριζε ότι το μοιραίο επέρχεται.

Είχε ενημερωθεί από τους πλέον αρμοδίους ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος δεν παρέχει ασφάλεια. Όποιος ανέβαινε στα βαγόνια της διαδρομής Αθήνα – Θεσσαλονίκη, έπαιζε ρωσική ρουλέτα με τον θάνατο. Τα πραγματικά περιστατικά δείχνουν ότι αντί να το αποτρέψει, καθησύχαζε με ύφος εξουσιαστή τους μελλοθάνατους επιβάτες και κατηγορούσε με κομπορρημοσύνη όσους τον προειδοποιούσαν – με στοιχεία και μετά λόγου γνώσεως – για ό,τι επέρχεται. Συνεπώς: βαρύνεται με τη συγκατάθεση να επιβιβάζονται άνθρωποι σε ανασφαλή τρένα – διασφαλίζοντας τα έσοδα μιας ιδιωτικής εταιρίας.

Αν κάποιος συνδυασμός ψυχοπαθητικής αφασίας και δίψας για εξουσία τον εμποδίζουν να τεθεί στη κρίση ενός δικαστηρίου και κρύβεται στα κομματικά σπήλαια, η πολιτική χάνει νόημά της. Το χειροκρότημα του λόχου, όταν κατέβηκε από το βήμα – αμετανόητος, ανεύθυνος, αμέτοχος στο πένθος, αδιάφορος για τις συνέπειες, ανεπηρέαστος από το δράμα – ήταν η ιστορική καταδίκη του ονόματος Κώστας Καραμανλής – που δυο φορές τίμησε την πολιτική με το πολιτικό μεγαλείο και το περίσσευμα ψυχής δυο Πρωθυπουργών. Ο ίδιος το οδηγεί στη δημόσια περιφρόνηση, ως υπουργός ενός Πρωθυπουργού από μια πολιτική οικογένεια, με τα στίγματα της οποίας ουδέποτε συνθηκολόγησε η δική του. ΥΓ. Με ευθύτητα ο Άδωνις Γεωργιάδης διευκρινίζει ότι η στήλη τον αδίκησε, επικρίνοντας τον ισχυρισμό του για τον αγωγό φυσικού αερίου που διέρχεται από τον χώρο της σύγκρουσης στα Τέμπη και προσκομίζει σχετική πραγματογνωμοσύνη αρμοδίων της Πυροσβεστικής που το αναφέρει – σημειώνοντας ότι δεν πρόσεξε τη διάψευση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Χάρη Μαμουλάκη, για να τον αντικρούσει.

Καταγράφεται…