Γράφει για την Κυριακάτικη Kontra News η ΕΛΕΝΗ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Δημοσιογράγος, ΕΣΗΕΑ τ. Πρόεδρος ΕΔΟΕΑΠ
«Ο πρωθυπουργός γράφει το χρονικό μιας αποστασίας από την ηθική της δημοκρατίας»,
δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη Βουλή για τις υποκλοπές. Σήμερα, Κυριακή, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι γνωστό πια. Και δεν νομίζω ότι ρισκάρω πολύ την αξιοπιστία της στήλης αν γράψω, ότι η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περάσει. Εύχομαι φυσικά να διαψευστώ, αλλά δεν πιστεύω ότι θα βρεθούν 6, από τους 156 βουλευτές της ΝΔ που θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση.
«Υπό τον όρο «πρόταση δυσπιστίας» αναφέρεται η πρόταση που καταθέτει κόμμα της αντιπολίτευσης στη Βουλή των Ελλήνων, με σκοπό το Σώμα να άρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση ή από μέλος της. Η διαδικασία περιγράφεται στο άρθρο 84 του Συντάγματος και στο άρθρο 142 του Κανονισμού της Βουλής.Για να γίνει δεκτή θα πρέπει να έχει υπερψηφιστεί από την απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών (151 βουλευτές)». Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η συζήτηση είχε ανάψει, είτε με ανόητους κοινοβουλευτικούς κορδακισμούς, είτε με τζάμπα μαγκιές σαν αυτή του γνωστού Άδωνι Γεωργιάδη που κατά δήλωση του από 4 χρονών διάβαζε Απογευματινή και Λούκυ Λουκ. Ως άλλος Τζόε Ντάλτον, (ο πιο αδίστακτος και ο πιο κοντός της συμμορίας των Ντάλτον, στο διάσημο κόμικ των Μόρρις-Γκοσινί), αποκάλεσε τον Σφακιανό Παύλο Πολάκη, Ραν Ταν Πλαν! Λάθος, γιατί ο αριστούχος της ιατρικής σχολής Πολάκης έχει ταυτιστεί πια στη συνείδηση του κόσμου, αλλά και αυτών ακόμη των πολιτικών του αντιπάλων σαν τον «φτωχό και μόνο καουμπόη που πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του», ενώ, ο με το ζόρι και με καθυστέρηση πτυχιούχος Άδωνης έχει αποδειχτεί ένας Ντάλτον, μέλος συμμορίας που θέλει να εξοντώσει τον Λούκυ Λουκ.
Αν ξεπεράσει κανείς τέτοιες γελοίες στιγμές στην ύψιστη κοινοβουλευτική διαδικασία, αυτό
που μένει είναι ο έντονος ήχος από τις κομματικές μηχανές που δούλεψαν στο φουλ ώστε να ανταποκριθούν στην πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ. Αναπτύχθηκαν, ένθεν κακείθεν, επιχειρήματα, με ένα στόχο. Να αποδείξουν όλοι ότι κόπτονται για να χυθεί φως στην εξευτελιστική για τη χώρα και τη Δημοκρατία υπόθεση των υποκλοπών. Όλοι έλεγαν το ίδιο και όλοι εννοούσαν κάτι διαφορετικό, με βασική διαφορά στην προσέγγιση, την… γραμμή του Κόμματος.
Η ΝΔ στριμωγμένη στα σχοινιά του ρινγκ έκανε ότι μπορούσε για να θολώσει τα νερά. Οι
αγορητές της τα έριχναν όλα στο καναβάτσο, σε μια εμφανή προσπάθεια να μην καταλάβει κανείς και κυρίως ο λαός τίποτε… Το χαρτί μοιράστηκε σημαδεμένο και οι γαλάζιοι βου-
λευτές έπαιξαν σαν κάκιστοι ηθοποιοί τον άχαρο ρόλο τους. Να καλύψουν τις τεράστιες ευθύνες του επικεφαλής της ΕΥΠ Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήξερε ή δεν ήξερε ο αρχηγός της. Γίνονταν ή όχι παρακολουθήσεις. Ήταν νόμιμες ή παράνομες οι υποκλοπές. Παρακολουθούσε για βάσιμους λόγους εθνικής ασφάλειας η ΕΥΠ στόχους ή όχι. Είχε νομιμοποίηση η Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών να κάνει τη δουλειά της ή παρανόμησε ο κος Ράμμος. Ήταν σωστή ή λάθος η παρεμβατική γνωμο δότηση Ντογιάκου.
Όλα σε έναν κοινοβουλευτικό κουβά, αχταρμάς για να ακούνε πολλοί πολλά και να κατα-
λαβαίνουν λίγοι λίγα. Ξεχώρισαν κάποιοι προικισμένοι και πολιτισμένοι αγορητές, μερικοί, που ξεπέρασαν τα όρια της γελοιότητας με επιχειρήματα υπέρ… Μητσοτάκη, κάποιοι που το
είδαν σαν αγγαρεία, σαν τον υπουργό Δικαιοσύνης κο Τσιάρα που το έριξε στο flash back
στα Μνημόνια, τα capital controls και το μεταναστευτικό και κάποιοι σαν άσκηση σοφιστείας.
Όπως, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου που για τις υποκλοπές δεν έβγαλε κιχ, αλλά επανέφερε το σκάνδαλο Novartis ως… σκευωρία και απέδωσε στον Τσίπρα την ευθύνη του Σταύρου Ψυχάρη για το κλείσιμο των ΝΕΩΝ και του ΒΗΜΑΤΟΣ. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Το κερασάκι στην τούρτα, όμως, ήταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κος Γιάννης Οικονόμου -κορυφαίος γκαιμπελίσκος ανωτέρας… υποστάθμης- που… έπεισε ότι εκπροσωπεί πρωθυπουργό και κυβέρνηση βλακών, (!) αφού τίποτε δεν ήξεραν για όσα αποδείχθηκαν και από τη δημοσιογραφική έρευνα και με την υπογραφή του κου Ράμμου. Κερδίζει άξια τον τίτλο του χρήσιμου βλάκα.
Οχυρωμένοι ο ένας μετά τον άλλο πίσω από το απίστευτο επιχείρημα: «Είναι νόμιμα αποκτημένες αυτές οι πληροφορίες;;;» και αποφεύγοντας να τοποθετηθούν στο αν είναι αληθείς, έχασαν και το τελευταίο φύλο συκής της βουλευτικής τους αξιοπρέπειας. Λυπάμαι και για τους 156 της ΝΔ. Κυρίως για την ανοχή και την κάλυψη, που προσφέρουν στη συμμορία του Κυριάκου Ντάλτον στην αποδεδειγμένη πια παραβίαση του άρθρου 19 του Συντάγματος. Ιδιαιτέρως, όμως, συλλυπούμαι τους αποδεδειγμένα παρακολουθούμενους από τον ψευδόμενο ασύστολα πρωθυπουργό. Τον κο Χατζηδάκη και τον κο Σαμαρά, για παράδειγμα. Κρίμα…
Ένας μικρός λευκός φάκελος στα χέρια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν
ο καταλύτης. Μπορεί στην είσοδο της ΑΔΑΕ ο Αλέξης Τσίπρας να δήλωσε: «Και το φως της
Δημοκρατίας για ακόμα μία φορά νίκησε το σκοτάδι». Είναι έτσι, όμως; Κατάφερε κάτι η πρόταση μομφής που απασχόλησε τρεις μέρες τη Βουλή και μεγάλο μέρος της κοινωνίας;
Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν. Γιατί «ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας Χρόνου» (Σοφοκλή, Ιχνευτές).
ΚΟΝΤΡΑ
Σε εσάς που μας ακούτε
ΙΏ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ, Πέτρος Σεβαστίκογλου, Δηώ Καγγελάρη και Νίκος Χατζόπουλος στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Με μια δυνατή θεατρική φράση της Λούλας Αναγνωστάκη, οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου δηλώ-
νουν ότι ο Αγώνας συνεχίζεται.
«Σε σας που μας ακούτε…», λένε, δεν θα σταματήσουμε την προσπάθεια μέχρι να αποσυρθεί από την Κυβέρνηση το Προεδρικό Διάταγμα 85 που υποβαθμίζει τις Σπουδές και τα πτυχία της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στο επίπεδο του Λυκείου! Μπορεί η αρμόδιοι υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας να το αρνούνται, αλλά ο καλλιτεχνικός κόσμος ενώθηκε εναντίον τους.
Εγραψα πρόσφατα εδώ στη σελίδα για το θέμα εστιάζοντας κυρίως στην απουσία
πολιτιστικής πολιτικής στην καλλιτεχνική εκπαίδευση και στις ανόητες διαψεύσεις
από την πλευρά των κυβερνώντων. Τώρα η το κύμα διαμαρτυρίας έγινε παλιρροϊ-
κό. Βρήκα εξαιρετικό τον τρόπο που ένας από τους σημαντικότερους νέους πρω-
ταγωνιστές του θεάτρου μας, ο Αργύρης Ξάφης διατύπωσε με εξαιρετική σαφή-
νεια την εικόνα της πρωτοφανούς αντίδρασης στην απαράδεκτη κυβερνητική πολιτική, από τον Τοίχο του στο FB. Γράφει και είναι αλήθεια ότι:
«Όλες οι ιδιωτικές σχολές ενωμένες προσφεύγουν στο ΣΤΕ ενάντια στο ΠΔ85. Όλες οι δημόσιες σχολές δραματικής τέχνης είναι υπό κατάληψη ενάντια στο ΠΔ85. Όλοι οι σπουδαστές συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις ενάντια στο ΠΔ85. Όλοι οι μαθητές σε καλλιτεχνικά σχολεία συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις ενάντια στο ΠΔ85. Όλοι οι καλλιτέχνες μιλούν ενάντια στο ΠΔ85.Ηθο – ποιοί, χορευ- τές, μουσικοί, σκηνοθέτες, δ ι ε υ θ υ ν τ έ ς φωτογραφίες, όλοι. Όλα τα καλλιτεχνικά σωματεία είναι ενάντια στο ΠΔ85.
Όλοι ο καθηγητές του Εθνικού δήλωσαν ομαδική παραίτηση αν δεν υπάρξει έμπρακτη απόδειξη ενάντια στην υποβάθμιση της δουλειάς μας -που ναι, συνδέεται με την ύπαρξή μας- ενάντια στο ΠΔ85. Κάθε βράδυ διαβάζεται το κείμενο ενάντια στο ΠΔ85. Και καταχειροκροτείται, εκτός από μερικούς περαστικούς θεατές που δεν ξέρουν γιατί μιλάμε. Τι πρέπει να συμβεί; Από εδώ και πέρα; Πόσο θέλουν να εκτροχιαστεί το πράγμα; Απ’ ό,τι φαί-
νεται, πολύ. ΟΚ λοιπόν… Το χάος μας έχει κάνει πολύ πιο ανθεκτικούς από ότι είναι
οι ίδιοι, καλό είναι να το ξέρουν. Και παρ’ όλες τις εσωτερικές διαφωνίες μας αυτό
είναι από τα πράγματα που μας ενώνουν». Για αίτημα, που αφορά στον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας μίλησε η Δηώ Καγγελάρη, διευθύντρια της Δραματικής Σχολής του ΕΘ σε συνέντευξη αναφερόμενη στις κινητοποιήσεις τόσο της σχολής του Εθνικού θεάτρου, που βρίσκεται εδώ και εβδομάδες σε καθεστώς κατάληψης, όσο και σύσσωμου του καλλιτεχνικού κόσμου.
Η σημαντική είδηση αφορά στη δήλωση των καθηγητών: «Εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υπο-
βάλουμε την παραίτησή μας». Πρόκειται για 55 καλλιτέχνες από τους καλύτερους που διαθέτει σήμερα ο χώρος του θεάτρου μας.
Σε σας που τους ακούτε, θέλω να πω ότι ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ. Γιατί το Θέατρο έχει Ψυχή
και είναι οι άνθρωποι του. Έμπειροι και νεότεροι, δάσκαλοι και μαθητές, που παρά
τις διαφορές, στη δύσκολη ώρα δίνουν το χέρι και ενώνονται. Εδώ που τα λέμε, αν δεν στηρίξουν τώρα οι δάσκαλοι της Τέχνης την καλλιτεχνική παιδεία και τους μαθη-
τές τους, πότε;;; Εσείς που δεν ακούτε, εκεί στην κυβέρνηση, προσέξτε! Θα βρεθείτε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις αν δεν σταματήστε αυτό το απαράδεκτο θέμα υποβάθμισης των πτυχίων στις σχόλες Τέχνης, την ίδια ώρα που αναβαθμίζετε και το τελευταίο ΙΕΚ της γειτονιάς!!!
ΚΟΝΤΡΑ ΠΡΟΤΣΑΣΗ
Η χωματερή της ζωής, μετά μουσικής
ΠΏΣ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ η μεγάλη Μαρινέλλα εκείνο το υπέροχο του Μιχάλη Μπουρμπούλη;;; «Να παίζει το τρανζίστορ τ’ αμερικάνικα κι εσύ περνάς στους δρόμους με το μπουφάν στους ώμους»… Κάπως έτσι. Μου το θύμισε ένα νέο ελληνικό έργο, που ανεβαίνει για το κοινό, από 6 Φεβρουαρίου και για 8 μόνο παραστάσεις, κάθε Δευτέρα, στον
Τεχνοχώρο Φάμπρικα. Είναι μια παραγωγή της Ομάδας Θεάτρου La Strada και αποτελεί τη σημερινή ΚΟΝΤΡΑ πρότασή μας. Όχι μόνο για το θέμα του έργου και τον θεατρικό τρόπο που το χειρίζεται η ομάδα, αλλά και γιατί πρόκειται ουσιαστικά για μια καθαρά γυναικεία ματιά στο θέατρο. Με εξαίρεση τη μουσική (Νίκος Τουρνάκης) και τη δραματουργική επεξεργασία: (Λεωνίδας Παπαδόπουλος) αυτή η θεατρική παράγωγη στηρίζεται σε δουλειά γυναικών.
Το Κουτί, όπως είναι ο τίτλος του έργου, ανοίγει κάθε φορά που παίζει το τρανζίστορ κι όχι μόνο αμερικάνικα… Στην ουσία, μέσα του κρύβει όνειρα, μυστικά και φόβους ζωής, σαν αυτούς κι αυτά που έχουμε όλοι μας. Πεταμένοι σε μια χωματερή, που ο Πολιτισμός ονομάζει κοινωνία, ζωντανεύουμε, όπως ο Χάμ και ο Κλόβ, μέσα στους σκουπιδοντενεκέδες τους, στο Μπεκετικό «Τέλος του παιχνιδιού» και προσπαθούμε, αν όχι να δραπετεύσουμε ή, να σωθούμε, τουλάχιστον να καταλάβουμε… Ενα τρανζίστορ, δύο γυναίκες και μια χωματερή συνθέτουν «Το Κουτί». Δύο γυναίκες, μοιράζονται τη ζωή τους και ανταγωνίζονται η μία την άλλη για τη θέση τους σε ένα δυστοπικό περιβάλλον. Ένα τρανζίστορ, σαν άλλο κουτί της Πανδώρας ανασύρει, κάθε φορά που το ανοίγουν ή ανοίγει από μόνο του, σπαράγματα ιστορίας. Οι ίδιες μεταμορφώνονται σε ιδιότυπες περσόνες, ακροβατούν ανάμεσα σε ιστορικά γεγονότα και τις δικές τους ιστορίες που γίνονται δικές μας, αφού η ελπίδα, η προσμονή για το καλύτερο είναι προσδοκία όλων.
Η φαντασία και η πραγματικότητα αναμιγνύονται σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε αν αυτά τα πλάσματα υπάρχουν. Ο,τι εκτυλίσσεται στα μάτια των θεατών θα μπορούσε να είναι η παράσταση ενός παράξενου τσίρκου, ένας καθρέφτης της δικής μας ανάγκης για μια θέση σε ένα καλύτερο κόσμο.
Κείμενο: Βίκυ Θαλασσινού, Σκηνοθεσία: Ιωάννα Ρούσσου, Σκηνικά: Ράνια Αντύπα, Κοστούμια: Ιερονίκη Πιπεράκη, Φωτογραφία video: Μιρέλα Σδούκου. Τους ρόλους ερμηνεύουν: Βίκυ Θαλασσινού και Δώρα Θωμοπούλου. Στην παράσταση ακούγεται και το τραγούδι «Αθήνα» του συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί».
Φάμπρικα, Μεγ. Αλεξάνδρου 125 και Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός. Εισιτήρια:12€,
Φοιτ.: 7€, Άνεργοι: 5€ Προπώληση: www.viva.gr/tickets/
