Γράφει στην Κυριακάτικη Kontra News η ΕΛΕΝΗ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Δημοσιογράφος, ΕΣΗΕΑ
τ. Πρόεδρος ΕΔΟΕΑΠ.
ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;;;
Ποιος το πρωτοείπε αυτό κι από τότε επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα σαν γελοία πια σουρντίνα;;; Η φράση αυτή έχει γίνει κάτι σαν κακή συνήθεια μιας κοινωνίας που έχει εθιστεί στο ψεύδος, την αδιαφορία, την παραβατικότητα και την διαφθορά των πολιτικών ταγών της. Εδώ εισαγγελέας, εκεί εισαγγελέας, που είναι ο εισαγγελέας ρε παιδιά;;; Όχι, δεν μιλώ για τον εισαγγελέα Υπηρεσίας, τον εισαγγελέα πρωτοδικών, τον εισαγγελέα Εφετών. Μιλώ για τον εισαγγελέα στον Άρειο Πάγο. Την κορυφή των κορυφών στην εισαγγελική δικαστική ιεραρχία. Αυτόν που μπορεί μέσα από νόμιμες διαδικασίες πάντα να φέρει αν όχι στο εδώλιο, αλλά τουλάχιστον ενώπιον του, έναν εισαγγελέα που ολιγωρεί, που αφήνει τις δικογραφίες να χρονίζουν, που δεν αντιδρά σε μείζονος σημασίας ζητήματα, δεν ενημερώνεται, δεν έχει εκείνα τα αντανακλαστικά που απαιτεί η υπεύθυνη θέση την οποία κατέχει για ξεκινήσει η διαδικασία έρευνας, απόδοσης ευθύνης και, εν τέλει, απονομής Δικαιοσύνης.
Χριστουγεννιάτικα ζούμε σε επαναληπτική διαδικασία τη Γένεση στην Παλαιά Διαθήκη. Όπου Αβραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε Ιακώβ και πάει λέγοντας μέχρι να φθάσουμε στη ταπεινή φάτνη της Γαλιλαίας. Στην ελληνική κοινωνία, με τον ίδιο τρόπο, τα δεκάδες πια σκάνδαλα των κυβερνώντων διαδέχονται το ένα το άλλο, χωρίς να ανοίγει μύτη!
Με την ελληνική δικαιοσύνη, ζούμε τον επαναληπτικό θάνατο της σε κάθε εκδοχή. SIEMENS εγέννησε NOVARTIS, NOVARTIS εγέννησε ΛΙΓΝΑΔΗ, ΛΙΓΝΑΔΗΣ εγγέννησε ΠΑΤΣΗ, ΠΑΤΣΗΣ εγέννησε ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ και πάει λέγοντας μέχρι τον… Μητσοτάκη.
Το θείο βρέφος, της γνωστής Οικογένειας, όμως, φαίνεται πως είχε πατέρα εισαγγελέα! Τα θυμάστε βέβαια τα Μαργαριτάρια που της είχε αγορασμένα… Όχι της Μαρέβας, φίλοι μου. Τα μαργαριτάρια από το γνωστό λαϊκό άσμα θυμήθηκα και αφιερώνω εξαιρετικά στον Κυριάκο, που δεν τον πιάνει κανενός εισαγγελέα μάτι και αυτί: «Κι αν είσαι εσύ… μ’ εφτά πτυχία και πατέρα εισαγγελέα, μάθε να ξέρεις στη ζωή ο κερδισμένος είναι ο άντρας ο από μόνος του φτιαγμένος…»
Μα καλά, δεν υπάρχει ένας Εισαγγελέας σ’ αυτό τον τόπο;;; Υπάρχουν πολλοί και τρέχουν σε πολλές υποθέσεις Μόνο σε ό,τι αφορά στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εμφανίζονται. Κι ότΑΝ εμφανίζονται, δεν ξέρουν, δεν μιλούν, δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν διάβασαν. Ούτε καν εφημερίδες, όπως δήλωσε μια εισαγγελέας, πριν μερικές ημέρες! Έτσι βοά ο τόπος από καταγγελίες για θέματα διαφθοράς, ακόμη και παραβίασης του Συντάγματος, αλλά την προϊσταμένη Αρχή των Εισαγγελέων μην την είδατε…
Τι να υποθέσουμε όλοι, ότι φοβούνται μήπως το predator και η ΕΥΠ τους έχουν ακούσει και αυτούς όπως από το 2019 τον υπουργό της ΝΔ με τον κωδικό #5046c;;; Ξέρετε τον Κώστα Χατζηδάκη, που από υπουργός έγινε νούμερο! Γιατί δεν μπορεί να δημοσιεύεται επιβεβαιωμένη συνομιλία σου κι εσύ να μην πηγαίνεις στον εισαγγελέα να καταθέσεις μήνυση κατά του Κώστα Βαξεβάνη!
Όπως δεν νοείται να υπάρχει τέτοιο δημοσίευμα και να μη βρίσκεται ένας, εισαγγελέας να κινηθεί αυτεπάγγελτα.
Και είναι απαράδεκτο ο επικεφαλής όλων των εισαγγελικών λειτουργών της χώρας, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να μην αντιδρά!
Ο συνάδελφος Θανάσης Τσεκούρας στο ieidiseis.gr, αυτήν ακριβώς την κατάσταση επισημαίνει στο παρακάτω κείμενο του, που θα ήταν τιμή μου να το έχω συνυπογράψει:
«Πριν από 10 μέρες ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και του υπέδειξε που μπορεί να ανακαλύψει απτά και συγκεκριμένα στοιχεία για τις υποκλοπές. Έκτοτε, ο Ντογιάκος αγνοείται.
Πριν από μια εβδομάδα, ο Τσίπρας επισκέφθηκε την ΑΔΑΕ και ζήτησε τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της για υποκλοπές της ΕΥΠ. Περιμένει ακόμη το γράμμα…
Πριν από 5 ημέρες δυο Εισαγγελείς οργάνωσαν «έφοδο» σε κτίρια εταιρειών και προσώπων που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση. Τι βρήκαν; Νυχτερίδες και αράχνες, απ’ ό,τι βγαίνει από το δικαστικό ρεπορτάζ.
Πριν από 4 μέρες επίσης έστειλαν αίτημα στην ΕΥΠ να τους απαντήσει αν παρακολουθούσε μια λίστα προσώπων που εδώ και μέρες έχει δει τα φώτα της δημοσιότητας. Έστειλαν δηλαδή ερώτημα στον «κλέφτη» να τους απαντήσει «αν έκλεψε». Καλά που κρύβονταν τέτοιες ιδιοφυΐες και δεν τις είχαμε ανακαλύψει μέχρι τώρα;
Πριν 3 ημέρες επισκέφθηκαν τους Εισαγγελείς ο Βαξεβάνης και ο Μαντζουράνης. Ρώτησαν την Εισαγγελέα αν έχει ασχοληθεί με την «υπόθεση Χατζηδάκη». Η απάντησή της ήταν ότι αγνοεί το δημοσίευμα, δεν το έχει διαβάσει!!
Αυτά πρόχειρα και καταγραφικά για τις πράξεις της Δικαιοσύνης σχετικά με ένα μείζον ζήτημα, που απασχολεί για 8-9 μήνες της δημόσια ζωή. Απραξία, αδράνεια, καθυστερήσεις, κινήσεις φθηνού εντυπωσιασμού, κυνισμός. Τώρα, αν ένας πολίτης βγάλει το συμπέρασμα ότι όλες οι ενδείξεις οδηγούν σε μια απροσχημάτιστη, άγαρμπη και προκλητική επιχείρηση συγκάλυψης, θα έχει άδικο;
Την ίδια στιγμή, ο πολίτης παρακολουθεί πως κινείται η Δικαιοσύνη στο Βέλγιο. Και κάνει την αναπόφευκτη σύγκριση. Από τη μια Δικαιοσύνη Βελγίου. Και από την άλλη (με μικρό δέλτα) δικαιοσύνη Ντογιάκου. Δυο εικόνες, χίλιες λέξεις. Μια ερώτηση μόνο: Όταν ο Πρωθυπουργός έλεγε από το βήμα της Βουλής ότι έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη τι εννοούσε;;;». Μα, ότι το έχει σίγουρο το κουκούλωμα. Τι άλλο;;;
ΚΟΝΤΡΑ
Το τραγούδι της ερήμου που θα σ’ ακολουθεί….
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΩΡΑ, όλοι θα θέλαμε να αποδειχθεί αθώα η ευειδής ευρωβου-
λεύτρια. Ελάχιστοι όμως το πιστεύουν! Μετά τη Δήμητρα Λιάνη, η Εύα Καϊλή είναι η δεύτερη Ελληνίδα που της έλαχε να δει τον ουρανό με τα άστρα στα πόδια της και δεν το σεβάστηκε!
Το νεαρό πανέμορφο κορίτσι, που δεν ήξερε ούτε να περπατήσει στην Αθήνα του 2004, ήρθε από τη Σαλονίκη, με συστάσεις, για να αναλάβει την παρουσίαση του Δελτίου Ειδήσεων στο Mega. Τα όσα άλλα ακολούθησαν είναι γνωστά.
Δημοσιογράφος δεν έγινε ποτέ κι ας γράφτηκε στην ΕΣΗΕΑ. Και κατά πως φαίνεται, ούτε πολιτικός κατάφερε να γίνει κι ας εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου! Και δεν φταίει μόνον αυτή γι’ αυτό…
Σεβόμενη το τεκμήριο της αθωότητας κι ας πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη και τα ευρώπουλα- όπουλα -όπουλα στη βαλίτσα, δεν θα γράψω τίποτε παραπάνω. Δυο λόγια μόνο για τον πατέρα της, που γεννήθηκε 3 χρόνια μετά το… θάνατο του παππού της, κατά ψευ-
δή δήλωση της ίδιας, «δολοφονημένου από κομμουνιστές»!
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πριν 5 χρόνια. Ο παππούς δεν ήταν παππούς της, αλλά ο πρώτος σύζυγος της ζωηρούλας γιαγιάς της και δολοφονήθηκε από ερωτική αντι-
ζηλία. Το ψέμα της ξεχάστηκε και η Εύα συνέχισε να δαγκώνει το μήλο… Μάθα-
με λοιπόν ότι «Συνελήφθη ο πατέρας της στο Βέλγιο προσπαθώντας να βγάλει μια βαλίτσα με μαύρο χρήμα».
Το σωστό θα ήταν: «Συνελήφθη ο πρώην πρόεδρος του ΔΣ του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, μηχανικός, που διορίστηκε το 2014 από Άδωνη Γεωργιάδη και ξηλώθηκε το 2015 από Παύλο Πολάκη. Στη συνέχεια διορίστηκε πάλι από τη ΝΔ, το 2019 ως Γενικός Διευθυντής Μεταφορών και Επικοινωνιών τη Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Ο
κύριος με τη βαλίτσα είναι και πατέρας της συλληφθείσης για διαφθορά αντιπρο-
έδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Εύας Καϊλή.» Υπόθεση για γέλια και για κλάματα… Ελληνικά, Ευρωπαϊκά και Αραβικά!
KONTRA ΠΡΟΤΑΣΗ
Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ, ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!
ΚΙ ΌΜΩΣ, ΤΟ ΈΚΑΝΕ! Στάθηκε απέναντι σε ένα θεατρικό ποτάμι, ολομόναχη πάνω στη σκηνή και πέρασε απέναντι! Απόδειξε έτσι πως είναι μια αληθινά μεγάλη πρωτα-
γωνίστρια του θεάτρου μας.
Η Δεσποινίς Μαργαρίτα, της Κατερίνας Μαραγκού, μετά την ασύλληπτη ερμηνεία μιας Ελλης Λαμπέτη, πριν από 47 χρόνια, θα είναι στο μέλλον ένα ακόμη διαμάντι στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Αλλά και στην προσωπική ιστορία της πρωταγωνίστριας, που δεν φοβήθηκε ούτε στιγμή τη μεγάλη σκιά της Ελλης, ούτε περπάτησε στο δικό της δρόμο.
Στηρίχθηκε στις δυνάμεις, το ταλέντο και την εμπειρία της Κατερίνας. Κυρίως, όμως, εμπι-
στεύτηκε τον σκηνοθέτη της παράστασης, τον στέρεο Γιάννη Μαργαρίτη, με μια διαδρομή χαμηλών τόνων, σεμνότητας και προσωπικής σφραγίδας στο θέατρο μας.
Μια Μαραγκού που, στο δύσκολο για κάθε ηθοποιό Θέατρο του Ενός, ξεπέρασε τον ίδιο της τον εαυτό και τις βέκιες, αλλά και πιο προχωρημένες εκδοχές του θεάτρου που έχει τόσα χρόνια υπηρετήσει με υποδειγματική αφοσίωση. Άφησε στην άκρη θεατρικές μανιέρες, μαρκαρίσματα στην κίνηση, περιττούς χρωματισμούς στην εκφορά του λόγου και γνωστές ευκολίες της τηλεόρασης. Παραδόθηκε με πάθος ειλικρινές και νεανικό στο σκληρό στε-
γνό ρόλο της Δεσποινίδας Μαργαρίτας, της δασκάλας όλων μας. Της εκπροσώπου του σχολικού συστήματος που φυλακίζει σώματα, ψυχές, ζωές και μυαλά μικρών παιδιών, όχι για να τα κάνει καλυτέρα, αλλά υπάκουα πλάσματα. Καλός μαθητής, άλλωστε είναι ο υπάκουος μαθητής…
Όχι, αγαπητοί αναγνώστες. Δεν είμαι κριτικός. Μια έμπειρη θεατρική συντάκτρια είμαι κι έχουν δει τα μάτια μου περίπου ότι έχει ανέβει στο ελληνικό θέατρο από το 1972 μέχρι πρόσφατα. Αυτό μας κάνει μισό αιώνα έρωτα με τα σκοτάδια και τα φώτα του Θεάτρου. Και μου επιτρέπει να σας πω σήμερα:
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ την παράσταση του έργου «Δεσποινίς Μαργαρίτα», στο θέατρο ΑΛΜΑ, με την Κατερίνα Μαραγκού, σε σκηνοθεσία Μαργαρίτη, μετάφραση Ταχτσή, μουσική Κραουνάκη κι ένα δυναμικό εικαστικό σκηνικό ενός σχολείου-φυλακή, μια αίθουσα με τον εφιαλτικό μαυροπίνακα των σχολικών μας χρόνων στην υπερρεαλιστική απεικόνιση του, από την Ρουμάνα σκηνογράφο Carmencita Brojboiu. Μη χάσετε τη μεγάλη ερμηνεία μια θεατρίνας που καίγεται σαν το κερί πάνω στη σκηνή και σωριάζεται στο πάτωμα, σαν άψυ-
χη μαριονέτα φωνάζοντας:
Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ!
Κέντησε μουσικά ο Κραουνάκης. Ένας Σταμάτης αποκάλυψη, με αυτή τη sotto voce σχολιαστική μουσική πινελιά, που έβαζε σε όλη τη διάρκεια της δράσης.
Σαν πουλί, εγκλωβισμένο σε δωμάτιο που μια πετά τρομαγμένο, μια θαρραλέο. Ένα φτεροκόπημα ψυχής, που θέλει να ξεφύγει. Ένα μουσικό σύρσιμο, που μέσα στο σκοτάδι έμοιαζε με νότες που πασχίζουν να ξεφύγουν από τη φυλακή…
Η Δεσποινίς Μαργαρίτα του Μαργαρίτη ακροβατεί ανάμεσα στην υστερία της στέρησης και στην χαύνωση που φέρνει η ηδονή της εξουσίας, που ασκεί στα παιδιά. Άλλοτε τρυφερή κι άλλοτε φοβισμένη, αυταρχική, τύραννος δεσμοφύλακας στη φυλακή του σχολείου, η Δασκάλα που έχτισε ο σκηνοθέτης, με φέρον σκεύος την Κατερίνα Μαραγκού είναι θύτης και θύμα, κλεισμένη η ίδια, στην ίδια της τη φυλακή. Το Σχολείο, την πιο τέλεια μηχανή αλέσεως ψυχών μετά την οικογένεια. Φυλακή σώματος, πνεύματος, ψυχών και ονείρων…
Από το μικρό μοναστηράκι του ο Κραουνά-
κης μετά την πρεμιέρα έγραψε: Με συνδέει κάτι με τον «νεαρό» Ρομπέρτο Αταϋντέ, συγγραφέα της Μαργαρίτας. Το 1976 που το έπαιζε η Λαμπέτη σε σκηνο-
θεσία Μιχάλη Κακογιάννη. Το είχα δει έξη φορές μπορεί και παραπάνω
στο θέατρο Διονύσια. Πηγαινοερχόμουν πιτσιρίκι ντηλάροντας μια
Δευτέρα για να κάνω την πρώτη μου συναυλία. Έτσι μια Δευτέρα του Απριλίου του ‘76 με σκηνικό τον μαυροπίνακα του Διονύση Φωτόπουλου έπαιξα τα πρώτα μου τραγούδια, παρόντος του Μάνου Χατζιδάκι.
Κι άρχισε η μουσική μου ζωή.
Tο καλοκαίρι η Κατερίνα Μαραγκού μου λέει
θέλω να το ανεβάσω!
Έτσι μετά από κύκλο τόσων ετών, αυτό το
τόσο συγκλονιστικά επίκαιρο έργο, ξαναπήρε
σάρκα και οστά, με συνεργάτες εξαιρετικούς!
Ξημέρωσε κάνοντας καινούργια όνειρα!
Ένα στενό παραπάνω στην οδό Νικηφόρου,
η πτώση της πόλης.
Ανθρωποι σε καροτσάκια, σκεπασμένοι με
κουβέρτες, ντηλ ηρωίνης η άλλη όψη!
Κι ένα στενό πιο κάτω μια αυτοθυσιαστική
Ελληνίδα
θεατρίνα λιποθυμούσε φωνάζοντας:
η τέχνη είναι ουσιαστικό!
Αυτή είναι η φάση…
η δικιά μας!
Στην Ελλάδα της ντροπής!
