Υπεροχή της δημοκρατίας

Θα αντιλήφθηκε και ο άλλοτε επικεφαλής, της πάλαι ποτέ Χρυσής Αυγής, ότι η δημοκρατία δε συμπεριφέρεται εκδικητικά, αλλά αντιμετωπίζει με τους ίδιους όρους, ακόμη και εκείνους που την εχθρεύονται ή εν πάση περιπτώσει δεν την υπολήπτονται και ιδιαίτερα. Με ανάλογο τρόπο άλλωστε είχε αντιμετωπίσει και τους δικτάτορες, με τους έμπρακτους δεσμούς του κου. Μιχαλολιάκου προς αυτούς (υπήρξε άλλωστε γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, του προσωπικού κόμματος του Γεωργίου Παπαδόπουλου, διαδεχόμενος τον σημερινό υπουργό Επικρατείας) όταν, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία, χωρίς να αποστεί από το «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» έδειξε εν τούτοις τη μεγαλοψυχία της, δίνοντας, σε όσους έκαναν χρήση της, τη δυνατότητα αποφυλάκισης, για λόγους υγείας, αν και η μετέπειτα συμπεριφορά πολλών εξ αυτών, εκτός φυλακής, δε μαρτυρούσε ότι είχαν υποστεί κάποια «ανήκεστο βλάβη», όπως επιτάσσει η δικονομική μας τάξη. Για τον κο. Μιχαλολιάκο, πέρα από την εφαρμογή της επιείκειας του νομοθέτη, φαίνεται ότι υφίσταται και ο λόγος της κακής υγείας. Ισως και γι’ αυτό παρακάμφθηκε και το γεγονός, που επισήμανε ο εισαγγελέας προτείνοντας τη διατήρηση της φυλάκισης, ότι ο ίδιος ο κος. Μιχαλολιάκος, κάθε άλλο παρά μεταμέλεια έχει δείξει. Είπαμε, η δημοκρατία δεν εκδικείται.