Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε αν και πόσο η αναζωπύρωση του ζητήματος των υποκλοπών, θα παίξει κάποιο ρόλο στην ψήφο των πολιτών.
Δε γνωρίζουμε αν και ποια βάση μπορεί να έχουν τα σενάρια, που συνδέουν την «έκρηξη» του Νίκου Ανδρουλάκη στο debate, με… συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Θα συστήναμε στους «σεναριογράφους» να είναι πιο επιφυλακτικοί, ακόμη και αν τα σενάριά τους μπορεί να εκκινούν από εύλογους συλλογισμούς. Ο ίδιος άλλωστε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται στο επίκεντρο της σχετικής φιλολογίας, αποσαφήνισε, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, πως η αναφορά του σε ενδεχόμενες πιθανές ευθύνες, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στην πόρτα της φυλακής, δεν περιορίζεται σε κάποια «μικρά ψάρια», αλλά επεκτείνεται σε όλο το φάσμα πιθανών ενόχων, μέχρι και πολιτικών, επιχειρηματιών ή ακόμη και δικαστών, όπως χαρακτηριστικά διευκρίνισε.
Η ιστορική εμπειρία, μας δείχνει εξάλλου πως, ανεξάρτητα και πέρα από προθέσεις και υπόγειες συμφωνίες, όταν… το τζίνι βγει από το μπουκάλι, κανείς δε μπορεί να το μαζέψει ή να προβλέψει την πορεία του.
Πιστεύει κανείς, επί παραδείγματι, ότι θ’ αρκούσε μια πιθανή ενοχοποίηση του κου. Δημητριάδη ή και κάποιων άλλων εμπλεκόμενων, ως «φυσικών αυτουργών», θα ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα, θα «κλείσουν τα στόματα» και κανείς δε θα αναρωτηθεί για το ποιοι συνέλαβαν αυτό το σχέδιο, που έφτανε μέχρι και την παρακολούθηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ;
Ήδη η πρωθυπουργική παραδοχή, ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δε… συνιστά εθνικό κίνδυνο, θέτει αναπόφευκτα ή επαναφέρει καλύτερα καίρια ερωτήματα, που έχουν τεθεί από την πρώτη στιγμή στον δημόσιο διάλογο.
Γνώριζε ο πρωθυπουργός, ως ο άμεσος πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ, τι συνέβαινε και από πότε; Από την απάντησή του στο debate προκύπτει ότι σε κάθε περίπτωση σήμερα γνωρίζει τον πραγματικό λόγο της παρακολούθησης, του τότε ευρωβουλευτή.
Μια παρακολούθηση που, για να καταστεί δυνατή, απαιτούνταν έξι υπογραφές, μεταξύ των οποίων και της εποπτεύουσας εισαγγελέως, περισσότερες της μιας φοράς, αφού η σχετική διαδικασία ανανεώθηκε άλλες δύο φορές, όπως έγινε γνωστό;
Εάν έχουν έτσι τα πράγματα, όπως προκύπτουν από την πρωθυπουργική παραδοχή, ποιος ήταν ο λόγος της παρακολούθησης και από ποιους εκπορεύονταν οι διαρροές, που άφηναν υπόνοιες για «ανάρμοστες» σχέσεις με άλλες χώρες ή και για «κατασκοπεία»;
Ήταν εν τέλει νόμιμη η συγκεκριμένη παρακολούθηση; Αν όχι, όπως τώρα αφήνεται να υπονοηθεί, τότε είναι υπόλογοι όσοι συνέπραξαν, μεταξύ των οποίων και η αρμόδια εισαγγελέας.
Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει πλέον καθαρά να αναφερθούν οι λόγοι που υπαγόρευσαν αυτή την ενέργεια, χωρίς πια την επίκληση τ
ου εθνικού απορρήτου, που έχει ήδη καταντήσει το «πιο σύντομο ανέκδοτο».
Το αίτημα αυτό για πλήρη διαφάνεια, δεν αφορά μόνο στον κο. Ανδρουλάκη ως θύμα, αλλά και στους δυνητικούς ψηφοφόρους του κόμματος, του οποίου ηγείται, κατ’ επέκταση δε το σύνολο των πολιτών.
Είχαμε έγκαιρα επισημάνει πως η προσπάθεια συγκάλυψης και συσκότισης δεν οδηγούσε στη λήθη, αλλά στη χρονική μετατόπιση της «έκρηξης».
Τώρα το βρίσκουν μπροστά τους, λίγο πριν τις εκλογές και θα συνεχίσουν να το βρίσκουν.
