Αναθεωρείται, λέει, η στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ηδη η Κομισιόν συστήνει στα κράτη-μέλη να αντιμετωπίζουν πλέον τον COVID, σαν μια ενδημική νόσο, ανάλογη της γρίπης.
Υποτίθεται πως αυτή η αναθεώρηση οφείλεται στη νέα φάση, στην οποία έχει εισέλθει η πανδημία. Φάση ύφεσης, αλλά και ανοσίας μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
Θα ήταν δύσκολο και τραυματικό για τον εγωϊσμό των ιθυνόντων, συμπεριλαμβανομένης και της επιστημονικής κοινότητας, πως πολλά από όσα συνιστούσαν τη στρατηγική του προηγούμενου διαστήματος.
Ηδη η σοκαριστική εμπειρία της Σαγκάης, κατέδειξε, με τον πιο οδυνηρό τρόπο, την αναποτελεσματικότητα της λεγόμενης καραντίνας.
Και δε μπορούν, οι λάτρεις αυτής της στρατηγικής, να επικαλεστούν την πλημμελή εφαρμογή της, όπως έλεγαν για την Ελλάδα, καθώς στην κινεζική επαρχία, τα μέτρα περιορισμού, όχι μόνο είναι υπέρμετρα αυστηρά, μέχρι παράνοιας, αλλά και εφαρμόζονται με το «κνούτο».
Την ίδια στιγμή, η έξαρση της ηπατίτιδας σε παιδιά, αποδίδονται, από επιστήμονες «υπεράνω υποψίας» στην εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών, λόγω του παρατεταμένου εγκλεισμού.
Αραγε, μπορεί να αποκλειστεί κάτι ανάλογο και για τις μεγαλύτερες ηλικίες, με τις συνέπειες ενδεχομένως να φανούν σε βάθος χρόνου;
Αποτελεί άλλωστε κοινό τόπο ότι τα αλλεπάλληλα περιοριστικά μέτρα έχουν επιφέρει αύξηση των καταθλιπτικών διαταραχών σε ενήλικους, ενώ μένει να δούμε, αποτυπωμένη σε μελέτες, τη συσχέτιση με την αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Για να μη μιλήσουμε για τις συνέπειες από τα αυστηρά πρωτόκολλα, στη λειτουργία των νοσοκομείων και την παροχή αποτελεσματικής κάλυψης, άλλων νοσημάτων.
Υπό αναθεώρηση τίθεται, υπό το βάρος της επίμονης πραγματικότητας, η στρατηγική του εμβολιαστικού προγράμματος, υπό την έννοια της εμφάνισής του, ως της πανάκειας, που θα εξάλειφε την πανδημία.
Λες και δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία, για τα όρια προστασίας που παρέχουν τα εμβόλια. Στην προκείμενη περίπτωση, η βιαστική χορήγηση εμβολίων, με εντελώς καινούργια τεχνική, προορισμένη για την αντιμετώπιση βαριών νοσημάτων, αποδείχθηκε αλυσιτελής, αφού δεν απέτρεψε ούτε βαριές νοσήσεις, εσχάτως και θανάτους, αποδεδειγμένα δε, είναι εξαιρετικά βραχύς ο χρόνος ανοσίας.
Δειλά-δειλά άλλωστε αναγνωρίζεται, το λογικά προφανές, ότι η φυσική ανοσία, είναι εκείνη που μακροπρόθεσμα προσφέρει πολύ πιο αποτελεσματική προστασία. Τα περιστατικά ηπατίτιδας το επιβεβαιώνουν.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
