Με πολλές σημαντικές απώλειες μας «υποδέθηκε» ο Ιούλιος.
Μια απ’ αυτές, του καθηγητή Κοινωνιολογίας και επίτιμου προέδρου του ΟΚΑΝΑ, Γεράσιμου Νοταρά, που πέρασε «στα ψιλά», μας θύμισε υποφωτισμένες, αν όχι και εντελώς άγνωστες στις νεότερες ειδικά γενιές, της σύγχρονης ιστορίας.
Δεν ήταν ο πιο προβεβλημένος, αλλά ο Γεράσιμος Νοταράς συνδέθηκε με το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα της δεκαετίας του ‘60, την αντιδικτατορική αντίσταση και τις πρώτες προσπάθειες στη μεταχουντική μας δημοκρατία.
Η «έξοδός» του υπενθυμίζει και το «τέλος μιας εποχής», καθώς έχουν απομείνει πια ελάχιστοι, εν ζωή. Ο Γεράσιμος Νοταράς συμμετείχε στη δεκαετία του ‘60, στη μεγάλη «δημοκρατική άνοιξη», μέσα από τον «Ομιλο Παπαναστασίου».
Μια κίνηση που, όπως υποδήλωνε και η ονομασία της, αυτοτοποθετούνταν στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης, στην πορεία απέκτησε διαύλους με το ρεύμα της κεντροαριστεράς και τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ στη διάρκεια της δικτατορίας μετεξελίχθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές και δυναμικές αντιστασιακές οργανώσεις, τη «Δημοκρατική Αμυνα», πληρώνοντας το κόστος, με παραμονή στη φυλακή, δέσμιος του χουντικού καθεστώτος, επί 5,5 χρόνια.
Μεταδικτατορικά, συντάχθηκε με εκείνους εκ των συντρόφων του, που προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ, ως διακριτός χώρος, με αυτοτελή παρουσία και αντίστοιχες ποσοστώσεις.
Η μεγάλη σύγκρουση και ρήξη με τον Ανδρέα Παπανδρέου, την άνοιξη του 1975, τον έφερε εκτός ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκτός πολιτικής. Αν και συμμετείχε στο εγχείρημα του ΣΥΝ, την περίοδο 1988-89 και παρέμεινε στο χώρο, δεν ανέπτυξε ιδιαίτερη πολιτική δράση, ούτε επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να λειτουργήσει με πνεύμα ρεβάνς, όπως άλλοι, παλιοί του συναγωνιστές.
Αφοσιώθηκε στο έργο του δασκάλου. Κάποιοι εξ ημών, μεγαλύτερης ηλικίας, τότε «σπουδαστές δημοσιογραφίας» τον θυμούνται να διδάσκει, ως «επισκέπτης καθηγητής», στο περίφημο «Εργαστήρι Δημοσιογραφίας», του αείμνηστου Γιώργου Χάγιου (Πανεπιστημίου και Σίνα) στις γόνιμες δεκαετίες του ‘70 και ‘80.
Οσο για τον «Ομιλο Παπαναστασίου» και τη «Δημοκρατική Αμυνα», να θυμίσουμε ότι από τους κόλπους τους αναδείχθηκαν σημαντικές μορφές, που διακρίθηκαν για το θάρρος και το πνεύμα αντίστασης στις δύσκολες εποχές, αλλά και την πολύπλευρη προσφορά, στη μακρά δημοκρατική πορεία, μετά τον Ιούλιο του 1974.
Να θυμίσουμε ότι από αυτές τις κινήσεις ξεκίνησε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, αλλά και ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος, από τους ελάχιστους εν ζωή, πλέον, από εκείνη τη «λαμπρή φουρνιά».
Να αναφέρουμε ότι σ’ αυτές τις κινήσεις συμμετείχαν προσωπικότητες, όπως ο εμβληματικός Σάκης Καράγιωργας, ο Βασίλης Φίλιας, ο Αστέρης Στάγκος, ο Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος, ο Φαίδων Βεγλερής και πολλοί άλλοι.
Κάποτε θα πρέπει να γραφτεί αυτή η ιστορία…
