Διαβάζουμε ότι ο ένας μετά τον άλλον οι επικεφαλής οργανισμών και υπηρεσιών στέλνουν επιστολές στους υπουργούς για θέματα ασφάλειας, δικτύων ή γενικότερης ασφάλειας, ή ορισμένοι υποβάλλουν την παραίτησή τους, διαπιστώνοντας ζητήματα ατασθαλειών, παραβάσεων ή διαφθοράς.
Είναι εμφανές ότι μετά τα Τέμπη έχει πέσει πανικός στους επικεφαλής. Στέλνουν λοιπόν έστω και με καθυστέρηση υπομνήματα, για να μπορούν να λένε στη συνέχεια, αν συμβεί το κακό, «εγώ τα είχα πει».
Ως εδώ είναι και αναμενόμενο. Φαίνεται όμως κάτι ακόμα μέσα από την συγκεκριμένη διαδικασία.
Ότι είναι πολλά τα ανοικτά ζητήματα, ότι είναι πολλά τα θέματα κακοδιαχείρισης και ότι είναι ακόμη περισσότερα τα ζητήματα συντήρησης δικτύων. Και είναι αυτό το αποτέλεσμα του επιτελικού κράτους και της επιτελικής διαχείρισης.
Όλες δε αυτές οι υπομνήσεις δεν είναι πρωτοφανείς. Πολλοί υπεύθυνοι προειδοποιούσαν για την κατάσταση αλλά πολύ απλά κανείς δεν τους άκουγε. Διότι το επιτελικό κράτος ήθελε να διαλύσει το κράτος, ειδικά το κοινωνικό κράτος, ειδικά το κοινωφελές κράτος. Και το αποτέλεσμα το είδαμε στα Τέμπη. Ο ΟΣΕ είναι το αποκορύφωμα της εγκατάλειψης.
Όσο περνούν οι μέρες μαθαίνουμε διαρκώς ότι οι προειδοποιήσεις για την ασφάλεια των τρένων ήταν πολλές και η όχληση διαρκής, αλλά κανείς δεν άκουγε.
Τώρα όλη η χώρα θρηνεί, αλλά τώρα είναι αργά.
