Το αγαπημένο αφήγημα
Αν και έχουν περάσει κοντά τέσσερα χρόνια, η περίοδος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξακολουθεί να αποτελεί το «αγαπημένο αφήγημα» της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Σημείο αιχμής το «τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο». Το είδαμε να ξετυλίγεται και με αφορμή την «υπόθεση Κολοβού» και τους μαζικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Θα περίμενε κανείς το θέμα να έχει εξαντληθεί και να μην επιμένουν οι κυβερνητικοί υμνωδοί στον παντελώς ανυπόστατο, στα όρια της αφέλειας, ισχυρισμό ότι… η χώρα έβγαινε απ’ τα μνημόνια, με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά ήρθαν οι «αριστεροί κατσαπλιάδες» και τα ανέτρεψαν όλα. Θα τους συνιστούσαμε, αν μη τι άλλο, να διαβάσουν τα όσα αναφέρει ο τότε πανίσχυρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, στο βιβλίο του «Εκδοχές πολέμου 2009-2022».
Υπάρχουν άλλωστε καταγεγραμμένες δηλώσεις του ίδιου «την ώρα της μάχης», που καθαρά μιλούσε για ένταξη σε μια από τις δύο «πιστωτικές γραμμές», που προσφέρονταν από το Μηχανισμό Στήριξης (ESM) της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που με τον ένα ή άλλο τρόπο θα σήμαινε νέο μνημόνιο.
Ακόμη πιο καθαρά το είχε πει ο κ. Σόιμπλε, που γνώριζε (όπως και ο κ. Βενιζέλος) πως και με το πιο ήπιο σενάριο, η χώρα δε θα απέφευγε το νέο μνημόνιο, αφού δεν ήταν δυνατή η «κανονική» προσφυγή στις αγορές, με άδεια τα ταμεία του κράτους, χωρίς ρύθμιση του χρέους, άρα και χωρίς τη δυνατότητα απεμπλοκής του ΔΝΤ, από το ελληνικό πρόγραμμα.
Η παρουσία του τελευταίου καθιστούσε αδύνατη την έξοδο από τη μνημονιακή περιπέτεια, αν δεν ολοκληρωνόταν η έκτη και τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος. Που προϋπέθετε όμως την εφαρμογή σκληρών προαπαιτούμενων, όπως νέες περικοπές στις συντάξεις και λειτουργία του Υπερταμείου. Μα αυτά ακριβώς αρνούνταν να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σαμαρά, γιατί ο τότε πρωθυπουργός δεν ήθελε ή πίστευε ότι δεν είχε πια την πολιτική νομιμοποίηση να εφαρμόσει.
Γι’ αυτό άλλωστε και ζήτησε την παράταση του προγράμματος, ενώ ταυτόχρονα μεθόδευσε, μέσω του τότε προέδρου της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη, την κατά τρεις περίπου μήνες επίσπευση της διαδικασίας εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, με βέβαιη την άδοξη κατάληξή της.
Άλλο οι αυταπάτες ή οι αδέξιοι χειρισμοί του πρώτου διαστήματος και άλλο η αντιστροφή της αλήθειας.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
