Νομίζουμε ότι στη Χαριλάου Τρικούπη, κάνουν ένα σοβαρό λάθος.
Τα βάζουν με τον αγγελιοφόρο ενώ αγνοούν το μήνυμα. Τα έβαλαν με την Πόπη Τσαπανίδου, ενώ τα όσα είπε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων, αλλά και αντιδράσεων, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Η επιμονή, επί παραδείγματι, του Παύλου Γερουλάνου, να θέτει το ίδιο ζήτημα, με παρεμφερή επιχειρηματολογία, εκείνης της κ. Τσαπανίδου, δείχνει ότι ο προβληματισμός υπάρχει.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Πίσω από τη συζήτηση, για τις συνέπειες του σκανδάλου των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, σε βάθος χρόνου, κρύβεται ο… ελέφαντας στο κτίριο της Χαριλάου Τρικούπη.
Ο ρόλος, η φυσιογνωμία, η στρατηγική συμμαχιών του Κινήματος. Το τελευταίο συμπυκνώνει όλα τα υπόλοιπα, το κατά Ηλία Ηλιού «σταυρικό» πρόβλημα που κάποτε ταλάνιζε τον χώρο της παραδοσιακής Αριστερά, συμπιεζόμενη ανάμεσα στη Δεξιά και το Κέντρο, μεταπολιτευτικά το ΠΑΣΟΚ.
Αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία του πολιτικού προσωπικού, στη Χαριλάου Τρικούπη, να συμβιβαστούν με έναν ρόλο «κομπάρσου», από εκεί που ήταν για χρόνια κυρίαρχοι, χάρη βέβαια στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Και επειδή «κακό χωριό τα λίγα σπίτια», η κάθε αστοχία, μεγεθύνεται. Οσο δε το ηγετικό έλλειμμα καθίσταται όλο και πιο εμφανές, όπως και η αδυναμία χάραξης μιας στοιχειωδώς συνεκτικής προεκλογικής στρατηγικής, όλα δε αυτά αρχίζουν να αποτυπώνονται, με αρνητικό τρόπο και στις μετρήσεις, τόσο θα αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις και διαφοροποιήσεις.
Σε αυτό το προβληματικό σκηνικό επανέρχονται και «παλιές αμαρτίες», όπως οι φραξιονισμοί, ο γραφειοκρατικός τακτικισμός και ο αρχηγικός υπερσυγκεντρωτισμός.
Είναι απολύτως ενδεικτικά όσα σαφώς υπαινίσσεται ένα γνωστό στέλεχος του Κινήματος, με μακρά παρουσία στα κομματικά δρώμενα, η Ζέφη Δημαδάμα, επεξηγώντας την απόφασή της, να μην είναι υποψήφια, για τον αρχηγικό μικρόκοσμο, που στενεύει τα όρια.
Η προσπάθεια δε δυσφήμησης, όσων δηλώνουν απροθυμία να είναι υποψήφιοι ή και αποχωρούν από το Κίνημα, ότι τάχα μου το έκαναν εκ του ασφαλούς, γιατί πίστευαν ότι δε θα γίνονταν αποδεκτοί, υπενθυμίζει ατυχείς, αν όχι σκοτεινές όψεις της εσωκομματικής ζωής, εκθέτοντας πρωτίστως όσους τα διαδίδουν και τα αναπαράγουν.
Αφήστε που θα μπορούσαν και αυτά να χαρακτηριστούν… ψεκασμένα σενάρια συνωμοσίας. Ας μην «πυροβολούν» λοιπόν τον ή τους αγγελιοφόρους κι ας δουν κατάματα το πρόβλημα.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
