Οι εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 ήταν αδιαμφισβήτητα οι πιο κομβικές, στη μεταδικτατορική πορεία της χώρας.
Η νίκη του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος μ’ έναν πολύ προωθημένο, εξαιρετικά ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο λόγο, αποτελούσε μια τομή, από πολλές απόψεις.
Το μοναδικό χαρακτήρα εκείνης της αναμέτρησης υπογράμμιζαν και οι επιλογές στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, ειδικά από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, θέλησε, μέσω και των ψηφοδελτίων, να καταδείξει το ευρύ μέτωπο κατά της συντήρησης, που συνένωνε δυνάμεις από το δημοκρατικό κέντρο μέχρι τις παρυφές της κομμουνιστικής αριστεράς.
Αυτό το νόημα είχε η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια του Κινήματος, δύο κορυφαίων προσωπικοτήτων, από τους δύο αυτούς χώρους. Του Γεωργίου Μαύρου και του Μανόλη Γλέζου.
Ο πρώτος, αποδέχθηκε την πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ο άνθρωπος-σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης 1941-44, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα αλλά ζήτησε να εκτεθεί στη λαϊκή ψήφο. Ετσι, κατέβηκε υποψήφιος στη λαϊκή Β’ Πειραιά, όπου και σάρωσε, λαμβάνοντας 53.000 ψήφους.
Το στρατηγικό χαρακτήρα αυτής της επιλογής επιβεβαίωσε η τοποθέτηση των δύο (Μαύρος-Γλέζος) στις δύο πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1984, με αξιοποίηση της δυνατότητας που παρείχε το τότε ισχύον εκλογικό σύστημα, για συμμετοχή και εν ενεργεία βουλευτών, στις δύο πρώτες θέσεις του αντίστοιχου ψηφοδελτίου, για τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Η αμφίπλευρη διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ συνεχίστηκε και στις επόμενες αναμετρήσεις. Στις βουλευτικές εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985, που έγιναν, για πρώτη και τελευταία φορά, με λίστα σε όλη την επικράτεια, ο πρωθυπουργός πλέον Ανδρέας Παπανδρέου αξιοποίησε την ευχέρεια που έδινε ο νόμος, εντάσσοντας στα ψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος και τους Γιάννη Ζίγδη και Νίκο Ψαρουδάκη.
Η στρατηγική αυτή δεν άλλαξε αλλά, αντίθετα, ενισχύθηκε στη δύσκολη περίοδο για τη δημοκρατική-προοδευτική παράταξη, που ξεκίνησε το 1989.
Απέκτησε μάλιστα και οργανωτικό σχήμα, τη «Δημοκρατική Συμπαράταξη», μέσω της οποίας εντάχθηκαν οι Γιάννης Μπούτος, Μάρκος Βαφειάδης και Αντώνης Μπριλλάκης, ενώ επανεντάχθηκαν οι Μανόλης Γλέζος, Γεράσιμος Αρσένης και Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.
Ως ένα είδος υστερόγραφου να συμπληρώσουμε πως στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981, εκλέχθηκαν για πρώτη φορά βουλευτές, μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας, οι Ακης Τσοχατζόπουλος και Γιώργος Γεννηματάς, που συμμετείχαν και στην πρώτη «κυβέρνηση της Αλλαγής», ως υπουργοί Δημοσίων Εργων και Εσωτερικών αντίστοιχα.
Μαζί τους, τοποθετημένος στη 2η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, τοποθετήθηκε ο καθηγητής Απόστολος Λάζαρης, επικεφαλής της Επιτροπής Προγράμματος, που ανέλαβε το νευραλγικό και πρώτο τη τάξει υπουργείο Συντονισμού.
Από τα τότε μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου αξιοποιήθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις, ως εξωκοινοβουλευτικοί, οι Παρασκευάς Αυγερινός και Πέτρος Μόραλης.
