Tου Σπύρου Δενδρινού *
Η κυβερνητική προπαγάνδα –ανόητη εν πολλοίς και στηριγμένη σε πήλινα πόδια παράνομων λιστών– προσπαθεί επί ματαίω να μας πείσει ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και η καθημερινότητα είναι ρόδινη για τους πολίτες. Προφανώς δεν θα εννοούν οι τενόροι της κυβερνητικής παράταξης τους Έλληνες πολίτες. Μάλλον έχουν εγκλωβιστεί στον εικονικό κόσμο του κυβερνοχώρου και έχουν καταστήσει εαυτούς και αλλήλους ομήρους τε άμα και θύματα των αυταπατών τους.
Η ζωή στην Ελλάδα έχει γίνει πολύ δύσκολη πλέον ακόμη και για τους έχοντες έστω ένα μισθό ή σύνταξη. Έγινε ανυπόφορη για την μέση ελληνική οικογένεια.
Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι τα χρήματα τελειώνουν τις πρώτες 15-20 ημέρες του μήνα και για τις υπόλοιπες 10 μέχρι να τελειώσει (ο μήνας) τα νοικοκυριά κάνουν αφαίμαξη από το «πουγκί των καχεκτικών καταθέσεών» τους που κρατάνε για ώρα ανάγκης, θα καταλάβουμε ότι το τρένο της Ελληνικής οικονομίας κινείται με την δύναμη της αδράνειας, κυρίως…
Οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών χειροτερεύουν καθημερινά –και στατιστικά– με δεδομένο άλλωστε ότι τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2023 είχαμε μείωση των καταθέσεων στις Τράπεζες περισσότερο του 1 δισ. ευρώ.
Βασικός υπεύθυνος είναι η κυβερνητική πολιτική, που πυροδότησε έκρηξη στις τιμές των αγαθών. Η κυβέρνηση αύξησε τα διόδια από 01/01/2024 κατά 8% και κυνήγησε ανηλεώς τους ελεύθερους επαγγελματίες και εμπόρους με φορομπηχτικά μέτρα που θα ζήλευαν και οι αλήστου μνήμης σημιτικοί οικονομολόγοι της συμφοράς. (Με την ευκαιρία, μας έρχεται στον νου η εποχή της σημιτικής αλχημείας, όταν προσπάθησαν να μας πούνε ότι το μαύρο είναι άσπρο και ότι πετάει ο γάιδαρος…).
Στο οικονομικό επιτελείο σήμερα υπάρχουν αρκετοί οπαδοί του Κώστα Σημίτη, όπως άλλωστε και στην Τράπεζα της Ελλάδος, βεβαίως-βεβαίως. Ο Κωστής Χατζηδάκης μας είπε πρόσφατα (ΣΚΑΪ TV) ότι κλειδί για την οικονομική ευεξία θα είναι οι νέες επενδύσεις το 2024 που μπορεί και να αυξηθούν κατά 15 % (!). Αυτό το πράγματι αισιόδοξο σενάριο, όμως, που βασίζεται και στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης – φαντάζει προϊόν συνδυασμού μυθοπλασίας και εικονικής πραγματικότητας και δεν αντικατοπτρίζει την σημερινή θέση της ελληνικής οικονομίας που έχει παραδοθεί στα ξένα αρπακτικά και στους αεριτζήδες της μιας ημέρας!
Γιατί είναι όντως εγκληματικό να μεταβιβάζονται ηλεκτρονικά μέσω των πλειστηριασμών, ο κόπος και ο μόχθος των Ελλήνων πολιτών και επιχειρηματιών που δεν τους δόθηκε ποτέ η λεγόμενη «δεύτερη ευκαιρία» με ολική αναδιάρθρωση και διαγραφή τμήματος του επονείδιστου χρέους από την καταραμένη μέρα του Καστελόριζου (2010) και έπειτα. Η κυβερνητική οικονομική πολιτική δεν μπορεί να περιμένει επίσης πολλά από τους «ασπρο – κολάριους» γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Αυτό φαίνεται ότι το κατάλαβαν μέχρι και οι Γερμανοί αγρότες, που ξεσηκώθηκαν αυτές τις μέρες έστω και καθυστερημένα, συγκριτικά με τους συναδέλφους τους στον Ευρωπαϊκό Νότο. Οι σημερινοί ηγήτορες–νάνοι της Ευρώπης βρίσκονται σε κρίση ταυτότητας πλέον και είναι δυστυχώς ορατή –ανάλογα και με τις παγκόσμιες εξελίξεις– μια νέα περίοδος παρατεταμένης ύφεσης.
Να κάνουν το σταυρό τους οι ιθύνοντες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην επιστρέψει στις Η.Π.Α. στα πράγματα, ο Ντόναλντ Τραμπ! Να προσεύχονται να διατηρηθεί ο «γέρο-Τζο» στην διαχείριση των Η.Π.Α. στις εκλογές του Νοεμβρίου το 2024, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα ζήσουμε την «χρονιά της μαρμότας».
Δυστυχώς αυτό είναι και το πιο πιθανό σενάριο και θα το δούμε μπροστά μας. Οι έμποροι των Εθνών προετοιμάζουν μεθοδικά την νέα κρίση και στο μυαλό μας έρχεται αβίαστα η μαρξιστική θεώρηση του μηχανισμού των κρίσεων του άναρχου καπιταλισμού.
Μας είπαν –πριν 160 χρόνια– λοιπόν, οι Καρλ Μαρξ και Φρήντριχ Ένγκελς:
«Στην περίοδο της ύφεσης, το εμπόριο διακόπτεται, έχουμε υπερφόρτωση των αγορών, το κυκλοφορούν χρήμα γίνεται άφαντο, οι πιστώσεις εξαφανίζονται, οι φάμπρικες βρίσκονται σε αδράνεια, οι εργαζόμενες μάζες στερούνται των μέσων διατροφής ακριβώς γιατί έχουν παράγει πολλά. Στη διάρκεια της οικονομικής απραξίας οι παραγωγικές δυνάμεις διασκορπίζονται σε μεγάλο βαθμό, έως ότου τα συσσωρευμένα εμπορεύματα υποτιμημένα αλλά λίγο κι άλλα πολύ, βρίσκουν επιτέλους μια διέξοδο έως ότου η παραγωγή και το ελεύθερο εμπόριο αρχίσουν πάλι να κινούνται. Η κίνηση στην αρχή είναι μικρή, με τον χρόνο επιταχύνεται, η παραγωγή αρχίζει και καλπάζει στον ξέφρενο αγώνα της βιομηχανίας, του εμπορίου, των πιστώσεων και του σπεκουλαρίσματος για να ξαναπέσει στο τέλος σε μια νέα καταστροφική κρίση…
Αυτός είναι ο αναπόφευκτος μηχανισμός της κρίσης σε έναν κόσμο που κυβερνιέται με τη λογική του κέρδους. Αλλά αυτές οι κρίσεις, παρότι φέρνουν στην επιφάνεια πιο έντονες τις αγιάτρευτες συγκρούσεις και αντιθέσεις του συστήματος, επιταχύνουν το προτσές της αποσύνθεσής του και προετοιμάζουν το δρόμο για το μετασχηματισμό της κοινωνίας, το πέρασμα από την καπιταλιστική αναρχία στην οργάνωση της παραγωγής με βάση ένα κοινωνικό σχέδιο…».
Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, σήμερα. Ένα νέο κοινωνικό Συμβόλαιο, ένα Σχέδιο, που θα φέρει την οικονομική Αρμονία και την Πρόοδο. Στις ευρωπαϊκές εκλογές του Ιουνίου, πρέπει να βρεθεί μια πανευρωπαϊκή φόρμουλα συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς των Σοσιαλιστικών Δυνάμεων και των οικολόγων-πράσινων που έχουν σημαία τους τον διαρκή αγώνα για τον περιορισμό των τραγικών για τη ζωή μας επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Να βρεθεί τρόπος να διαλύσουμε το νέφος του νεοεθνικισμού και του φασισμού, που αναδύεται δυστυχώς
–όπως πρόβλεψε ο Ματέο Σαλβίνι– σε Τρίτη ευρωπαϊκή δύναμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σύντομα θα ξεπεράσει επιτυχώς τις όποιες ενδογενείς αδυναμίες του και θα βγει και πάλι μπροστά, πρωτοπορία και στο καινούργιο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ο κοινωνικός – πολιτικός αγώνας είναι μαραθώνιος τελικά, χάθηκε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος είναι εδώ, διαρκείας και πάντοτε ταξικός…
* Δ/ντής της Ομογενειακής Εφημερίδας «Φωνή των Αποδήμων» (1980 – 2015), Επίτιμο μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α.,
Τακτικό Μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης
