Μαυρίκιος Μαυρικίου: Η δημόσια εξομολόγησή του – «Φέτος, η Ανάσταση ήρθε με λιγότερο φως και πολύ πιο βαριά καρδιά»

«Χριστός Ανέστη… Φέτος, η Ανάσταση ήρθε με λιγότερο φως και πολύ πιο βαριά καρδιά. Έφτασα μέχρι εκεί, μέχρι την εκκλησία, σχεδόν στην πόρτα και τότε ξεκίνησε. Μία κρίση πανικού, ξαφνική και αμείλικτη, ήρθε και με καθήλωσε. Η ανάσα μου κόπηκε, τα χέρια μου έτρεμαν, με έλουσε κρύος ιδρώτας, τα φώτα θάμπωναν. Ένιωσε το σώμα μου να μη μου ανήκει, ένα βάρος στο στήθος και η καρδιά μου να χτυπά σε λάθος ρυθμό.

Ευτυχώς μέσα σε όλο αυτό, είχα δίπλα μου την γυναίκα μου. Ήρεμη, παρούσα, μπήκε στο αμάξι και έκατσε δίπλα μου. Εκείνη ήταν το φως που δεν άναψα φέτος με τη λαμπάδα. Ένιωθα μία ασφάλεια που ήταν εκεί κι ας μη την άφησα να κάνει πολλά… Έμεινα έξω, παρκαρισμένος, βλέποντας τους άλλους να κρατούν το Άγιο Φως και εγώ να παλεύω με το δικό μου σκοτάδι. Ήταν άγχος; Ήταν φόβος; Ήταν μάτι; ή μήπως το ψυχικό ξέσπασμα της κούρασης μίας μεγάλης περιόδου;

Ότι κι αν ήταν, μου έκλεψε τη στιγμή. Και με άφησε μετέωρο, με ένα “Χριστός Ανέστη” που δεν ειπώθηκε δυνατά. Έχασα την Ανάσταση για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ας γίνει η δυσκολία δύναμη. Και του χρόνου… καλύτερα. Με λιγότερο άγχος, χωρίς πανικό, περισσότερη κατανόηση, καλύτερη προετοιμασία, μεγαλύτερη ευλογία και περισσότερο φως», έγραψε ο Μαυρίκιος Μαυρικίου.