Ο Αντίνοος Αλμπάνης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «The 2Night Show» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, το βράδυ της Τετάρτης (2/3) και ο ταλαντούχος ηθοποιός μεταξύ άλλων μίλησε για τις αλλαγές που έφερε στη ζωή του το πρόβλημα της υγείας του, αλλά και για το πόσο άλλαξε τη συμπεριφορά του, ενώ αποκαλύπτει τι κοινό μοιράστηκαν στο παρελθόν με τον Δημήτρη Λάλο και πότε συναντήθηκαν πάλι οι δρόμοι τους.
Διαβάστε ακόμα: Πόλεμος στην Ουκρανία: Live οι εξελίξεις της 8ης ημέρας – Ηχούν σειρήνες στο Κίεβο, συνεχείς εκρήξεις λίγο πριν το νέο γύρο διαλόγου
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό επειδή εμείς κάνουμε αυτή τη δουλειά που η σχέση μας με το κοινό είναι πολύ συγκεκριμένη, το να νιώθει το κοινό ότι είμαστε ανθρώπινοι. Να σου θυμίσω ότι όταν εσύ έγραψες το βιβλίο το δικό σου, όλοι είχαμε στο μυαλό μας έναν Γρηγόρη ο οποίος είναι άτρωτος, είναι πολύ λαμπερός, επαγγελματίας. Όταν εσύ λοιπόν εξέθεσες το κομμάτι της ψυχολογικής σου κατάστασης ξαφνικά, εμείς ήρθαμε σε επαφή με εσένα, με έναν άλλον τρόπο. Νομίζω κάτι αντίστοιχο έγινε και με την δική μου περίπτωση. Ήταν τρωτά δικά μου σημεία με τα οποία μπορούσαν να ταυτιστούνε. Δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο», σημείωσε ο ταλαντούχος ηθοποιός αναφερόμενος στο πρόβλημα της υγείας του.
«Στην περιπέτειά μου κατάλαβα ότι οι άνθρωποι μπορούν να σου συμπαρασταθούν όσο εσύ τους επιτρέπεις. Όσο εγώ δεν τους επέτρεπα του άφησαν σε μία απόσταση και αυτοί απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι.
Όταν εγώ επέλεξα να ανοίξω την αγκαλιά μου και να δεχτώ την φροντίδα του τότε όλοι ήταν παρόντες και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Πολλές φορές ζούμε σαν να μας χρωστάει η ζωή ενώ δεν μας χρωστάει», πρόσθεσε ο Αντίνοος Αλμπάνης.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε και για τη συνεργασία του με τον Δημήτρη Λάλο. «Ο Δημήτρης Λάλος με πήρε τηλέφωνο για να συμμετάσχω στην νέα του παράσταση «ΝΙΖΙΝΣΚΙ-Η Προφητεία Της Φωτιάς». Είμαι πολύ χαρούμενος για τη συνεργασίας μας με τον Δημήτρη, ένας σπουδαίος άνθρωπος, σπουδαίος καλλιτέχνης.
Με τον Δημήτρη είχε τύχει να είμαστε προτεινόμενοι για το βραβείο Χορν, την ίδια χρονιά και ήταν η χρονιά που ο Δημήτρης πήρε τον σταυρό του Χορν, και είχα να τον συναντήσω από τότε. Και όταν βλέπω παιδιά που δούλευα πολύ και όχι κάτω από τα φως, με εναλλακτικές δουλειές με πειραματικές δουλειές, να φτάνουν στο σημείο να αναγνωρίζονται και να γίνονται γνωστοί στο ευρύ κοινό, καμαρώνω πολύ.
