Η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει, με τρόπο ορμητικό, πριν καν αφιχθούν στην Ελλάδα –αλλά και σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού: θα είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός; Και αυτή η «υποχρέωση» θα αποτυπωθεί άμεσα και δια νόμου ή έμμεσα με τη μορφή κινήτρων ή ακόμη και του υγειονομικού διαβατηρίου; 

Με τη φράση «τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους», που χρησιμοποίησε ο υφυπουργός Υγείας, Βασίλης Κοντοζαμάνης για να πείσει ότι είναι επαρκής η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση, είναι σαφές ότι στη χώρα παίζεται το θέατρο του παραλόγου.

Αν υποτεθεί ότι ισχύουν τα στοιχεία και όντως η διασπορά του κορωνοϊού (ή, ακριβέστερα, η αύξηση της διασποράς) αρχίζει να εμφανίζει πτωτική τάση, τότε ευλόγως η κυβέρνηση αρχίζει σιγά σιγά να εξετάζει το πότε, πώς και για ποιους θα εκκινήσει η έξοδος από την καραντίνα.

Η δημόσια σφαίρα έχει περάσει από σαράντα κύματα και η συζήτηση για την διαφθορά στην Ελλάδα είναι τόσο παλιά, όσο και η Δημοκρατία. Ωστόσο, τα τελευταία αρκετά χρόνια, υπήρχαν κάποιες κατακτήσεις.

Κάθε μέρα που περνά και ο κορωνοϊός «θερίζει» τη χώρα ενώ αποκαλύπτονται οι ανεπάρκειες και η γύμνια της παρούσης κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση, φαίνεται και κάτι άλλο: η μονομέρεια της συντριπτικής πλειονότητας των ΜΜΕ, που έχουν αλλάξει συνολικά τη δημόσια ατμόσφαιρα, αλλά και τον τρόπο διεξαγωγής της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Κάθε μέρα που περνά και ο κορωνοϊός «θερίζει» τη χώρα ενώ αποκαλύπτονται οι ανεπάρκειες και η γύμνια της παρούσης κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση, φαίνεται και κάτι άλλο: η μονομέρεια της συντριπτικής πλειονότητας των ΜΜΕ, που έχουν αλλάξει συνολικά τη δημόσια ατμόσφαιρα, αλλά και τον τρόπο διεξαγωγής της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Η κυβέρνηση εκπέμπει διαρκώς ένα «πολεμικό» μήνυμα, το οποίο εκ πρώτης όψεως φαίνεται λογικό: όντως, είμαστε σε «πόλεμο»,  αφού η πανδημία έχει αγριέψει,  το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται εδώ και πολλές ημέρες στα όριά του και το μέλλον είναι άδηλο.

Με αφορμή το περίφημο «φάλτσο» του Άδωνι Γεωργιάδη πως.... πανηγυρίζει επειδή η Ελλάδα διαχειρίζεται –τάχα μου- την πανδημία 12 φορές καλύτερα από το Βέλγιο, ήρθε εκ νέου το προσκήνιο η σύγκριση της Ελλάδας με άλλες χώρες της Ευρώπης.

Καθ’ όλη την προηγούμενη πολιτική περίοδο, οι νυν κυβερνώντες κατηγορούσαν διαρκώς τα στελέχη της «πρώτη φορά Αριστεράς» για ιδεοληψίες, με αποτέλεσμα άλλη μία ελληνική λέξη –όπως, για παράδειγμα, η λέξη «μεταρρυθμίσεις»- να χάσει το νόημά της από την διαρκή κατάχρησή της στον δημόσιο διάλογο.

Και τώρα, λίγη ψυχανάλυση: δεν χρειάζεται να είναι κανείς γλωσσολόγος για να καταλάβει πως, ειδικά όταν μιλάμε για απλές έννοιες, μπορεί κάποιος να κατανοήσει τί κρύβει στην ψυχή του ένας άνθρωπος αν προσέξει και καταγράψει τις λέξεις και τις έννοιες που χρησιμοποιεί. 

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμη και σε εκείνες που διακρίνονται για την προσήλωσή τους στην λεγόμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία» και τον (νεο)φιλελευθερισμό, η πανδημία του κορωνοϊού έκανε τους πάντες να ξαναθυμηθούν την αξία του κράτους.

Έχει πολλές φορές αναλυθεί η τάση της αστυνομίας προς την απροσχημάτιστη αυθαιρεσία, που φτάνει να γίνεται όργιο καταστολής και βίας, επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη.

Η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει πως σχεδόν όποια κυβέρνηση παίρνει την κάτω βόλτα, αρχίζει να ρέπει προς τον αυταρχισμό και να γίνεται «αλλεργική» στην κριτική.

Προφανώς και είμαστε πολύ μακριά από το να μιλήσουμε για κοινό αντιπολιτευτικό μέτωπο μεταξύ των τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς.

Στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία, από ένα σημείο και μετά η τακτική της ΔΗΜΑΡ ενόσω μετείχε στην διακυβέρνηση της χώρας περιγραφόταν σκωπτικά με τη φράση «παρών».

Πολλοί στα social media τις τελευταίες μέρες δείχνουν να συμφωνούν με τη διαπίστωση Μητσοτάκη ότι το θέμα είναι να τηρήσουμε τα μέτρα και να φρενάρουμε την εξάπλωση του ιού.

Η συζήτηση χθες στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική για ένα πολύ άσχημο φαινόμενο: η στήλη έχει πολλές φορές επισημάνει ότι η προκλητική και άνευ προηγουμένου μιντιακή ασυλία της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού, σε συνδυασμό με τις συνθήκες πολιτικής κυριαρχίας που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις, οδηγούν στην αλαζονεία και τον αυτα

Η κυβέρνηση, τώρα  που η κατάσταση έχει «ζορίσει» και τα πράγματα στη διαχείριση της πανδημίας τείνουν να καταστούν εκτός ελέγχου, επικαλείται συγκεκριμένους αριθμούς και παραδείγματα, ώστε να πείσει πως η Ελλάδα παραμένει στην πρωτοπορία.

Το δίπολο «ενοικιαστές» και «ιδιοκτήτες» της εξουσίας δημιουργήθηκε στον δημόσιο διάλογο όταν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σε ένα «πύρινο» άρθρο του κατά του ΣΥΡΙΖΑ –γιατί μόνο όταν είναι να γράψει για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει «γωνίες» ο κ.

Κάθε φορά που διεξάγονται εκλογές στις ΗΠΑ, ένα από τα βασικά ερωτήματα που απασχολούν την ελληνική κοινή γνώμη είναι «ποιος υποψήφιος πρόεδρος συμφέρει τα ελληνικά συμφέροντα».