Θα περίμενε κανείς ότι, αφ’ ης στιγμής οι μισές –και παραπάνω- χώρες της Ε.Ε. βιώνουν πολύ χειρότερους χειμώνες από τους μεσογειακούς δικούς μας, θα επικρατούσε στις Βρυξέλλες μία σοβαρή κινητοποίηση για όσα ζοφερά και τρομερά έρχονται τους επόμενους μήνες.

Αν συμφωνούσαν κάπου και όσοι ήταν υπέρμαχοι της ελληνογαλλικής συμφωνίας και όσοι ήταν εναντίον, αυτό είναι πως η στροφή της Ελλάδας στους εξοπλισμούς –είτε πρόκειται περί κούρσας εξοπλισμών είτε απλή ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων- δεν θα υποκαθιστούσε την διπλωματία. 

Αν δει κανείς τις βραβεύσεις με Νόμπελ Οικονομίας, θα διαπιστώσει πολλές φορές ότι ανάλογα με τις εκάστοτε αποφάσεις και προτεραιότητες της Σουηδικής Ακαδημίας, πιστοποιείται το «κλίμα» των καιρών.

Το να ισχυρίζεται κανείς ότι μέσα σε σχεδόν 3 μήνες θα μπορούσαν να είχαν γίνει τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα στην Βόρεια Εύβοια για να προληφθούν οι εικόνες της καταστροφής που βλέπουμε τούτες τις μέρες, είναι τουλάχιστον αταίριαστο και ασύμβατο με τη χώρα στην οποία ζούμε.

Σε ό,τι αφορά στα μέτρα που ισχύουν για τους εμβολιασμένους από προχθές και ονομάστηκαν από την κυβέρνηση «ελευθερίες», υπάρχουν δύο σχολές σκέψης: η πρώτη που λέει ότι αυτές οι «ελευθερίες» θα λειτουργήσουν ως κίνητρα για όσους ακόμη διστάζουν να εμβολιαστούν, αφού θα μπορούν να συγκρίνουν πόσο απολαμβάνουν τη ζωή τους οι εμβολιασμένο

Πόσο ισχυρός πρωθυπουργός, αλλά και πρόεδρος της ΝΔ είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Αν μετρήσει κανείς τους βουλευτές του στη Βουλή και συνυπολογίσει και το ποσοστό-ρεκόρ –στη μεταμνημονιακή εποχή- που πέτυχε η ΝΔ στις εκλογές του 2019, η απάντηση θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. 

Δεδομένο πρώτο: ο Νίκος Δένδιας δεν είναι φανφαρόνος. Αντιθέτως, αν και άργησε μερικούς μήνες να αισθανθεί άνετα στο –αναμφίβολα βαρύ- κοστούμι του υπουργού Εξωτερικών, ο ίδιος πλέον μετρά τις κουβέντες του και δεν λέει τίποτα περισσότερο απ’ όσο πρέπει.

Το φαινόμενο των «πεφτοσυννεφάκηδων», κατά την αργκό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εμφανίστηκε ξανά με αφορμή τις αποκαλύψεις των «Pandora Papers» για τους «ισχυρούς του κόσμου» -διάσημους, αναγνωρίσιμους, ή και άσημους- που φοροαποφεύγουν σκανδαλωδώς μέσω ενός πολυπλόκαμου δικτύου υπεράκτιων εταιρειών. 

Αν έμεινε κάτι από την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πριν λίγες εβδομάδες στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτό ήταν η «είδηση» που έβγαλε αναφορικά με το πώς σκοπεύει να «κάψει» την απλή αναλογική: ο πρωθυπουργός, ούτε λίγο ούτε πολύ, προανήγγειλε ότι αν δεν επιτύχει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, που θα διεξαχθούν με την, νομοθετ

Η προχθεσινή δραματική προειδοποίηση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) είναι ενδεικτική του δύσκολου χειμώνα που έρχεται: συγκεκριμένα, οι Ευρωπαίοι επιστήμονες προειδοποιούν ότι θα σημειωθεί σημαντική αύξηση κρουσμάτων, νοσηλειών και θνητότητας έως τα τέλη Νοεμβρίου στις ευρωπαϊκές χώρες που υστερεί ο εμβολι

Παρακολουθώντας κανείς την καθημερινή διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, θα διαπιστώσει πως απουσιάζει μία πολύ σημαντική πτυχή που ήταν παρούσα τους τελευταίους πολλούς μήνες: η περίφημη «εμβολιαστική εκστρατεία».

Η διαπίστωση πως η ελληνική δημοσιογραφία έχει βυθιστεί στην απαξία και ο βαθμός αξιοπιστίας των ελληνικών «κεντρικών» -ή «συστημικών», αν προτιμάτε- ΜΜΕ είναι χαμηλότατος, είναι σχεδόν αυταπόδεικτη.

Ενόσω ο κουρνιαχτός από το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία παραμένει και κάθε πρόβλεψη θα ήταν επισφαλής, ένα συμπέρασμα που βγαίνει πριν καν τροχιοδρομήσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κομμάτων για την εξεύρεση κυβερνητικής λύσης, είναι πως η Σοσιαλδημοκρατία (και) στη Γερμανία έσπευσε να διαψεύσει όσους είχαν βιαστεί να κάνουν το μνημόσυνό

Υποτίθεται, ότι έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας, κάποια πράγματα θα γίνονταν διαφορετικά. Ότι, δηλαδή, η Πολιτεία θα είχε δείξει ότι κάποια παθήματα του παρελθόντος θα είχαν γίνει στοιχειωδώς μαθήματα.

Οι ενδείξεις είναι πολλές, εμφανίζονται κατά καιρούς και η «κρίση» με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο έδειξε για μία ακόμη φορά πως, όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά: ο λόγος, φυσικά, για το πόσο «ευαίσθητο» θέμα είναι για την κυβερνώσα παράταξη η εξωτερική πολιτική, αλλά και πόσες ακροδεξιές συνιστώσες της ΝΔ προσπαθούν, κα

Ελάχιστα 24ωρα έχουν απομείνει ώς ότου ανοίξουν οι γερμανικές κάλπες, που εξ ορισμού αποτελούν ένα σημαντικό πολιτικό ορόσημο για την ίδια την Ευρώπη –πολλώ δε μάλλον σε αυτή την συγκυρία, που ξεκινούν οι συζητήσεις για ένα νέο δημοσιονομικό δόγμα και αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η κυβέρνηση τούτες τις μέρες προβάλλει διαρκώς το επιχείρημα ότι μειώνει τον έναν φόρο μετά τον άλλο, επιχειρώντας αφενός να δείξει πως είναι η πρώτη μετά το Μνημόνιο που προχωρά σε ελαφρύνσεις, αφετέρου να αποδείξει πως τιμά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. 

Οι προτάσεις που διατύπωσε στην ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας αναφορικά με τα καύσιμα έφεραν στο προσκήνιο –ή, καλύτερα, κράτησαν στο προσκήνιο- την ζοφερή ακρίβεια που «ροκανίζει» το εισόδημα και τον οικογενειακό προϋπολογισμό των περισσότερων Ελλήνων.

Για πολλούς και διάφορους λόγους, η πολιτική λογική επιτάσσει ως την «ιδανική» περίοδο για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2022. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε πως όταν λέμε «ιδανική», εννοούμε ιδανική για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού ως γνωστόν στο θέμα των εκλογών ο εκάστοτε (αυτοδύναμος) πρωθυπουργός έχει και... το μαχαίρι και το πεπόνι.

Από την περασμένη εβδομάδα, όταν και έγινε γνωστή η συμφωνία «Aukus» των ΗΠΑ με την Μεγάλη Βρετανία και την Αυστραλία, οι περισσότερες αναλύσεις δεν επικεντρώνονται μόνο στο νέο γεωπολιτκό τοπίο που φέρνει παγκοσμίως αυτή η απόφαση, αλλά και σε κάτι ακόμη: στο ότι, για μία ακόμη φορά, η Ευρώπη έμεινε εκτός των συζητήσεων αυτών.