Το «τσαλάκωμα», σε κάθε περίπτωση, που υπέστη η κυβέρνηση Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές, το «ξύπνημα» των «γαλάζιων» βουλευτών, οι οποίοι εμφανίζονται να πιέζουν την κυβέρνηση προς δύο κατευθύνσεις (πιο φιλολαϊκά μέτρα και πιο δεξιές πολιτικές) αλλά και η εφ’ όλης της ύλης κριτική από τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μάλιστα για πρώτη φορά άνοιξε και ζητήματα ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας για τη ΝΔ, – όλο αυτό το πακέτο ουσιαστικά – απέτρεψε την κυβέρνηση όχι μόνο από το επιδιωκόμενο reboot μετά τις ευρωεκλογές αλλά την έχει στείλει στριμωγμένη στα σχοινιά. Έτσι η «έκρηξη» του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρουλάκη προσθέτουν ακόμη έναν αντίπαλο για τον Μητσοτάκη. Και μάλιστα έναν πολιτικό αντίπαλο, ο οποίος δείχνει αποφασισμένος να συγκρουστεί μαζί του σε όλα τα επίπεδα και μέχρι τέλους. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε πολλά και άλυτα προβλήματα, η οργανωμένη πίεση από το ΠΑΣΟΚ – μια Χαριλάου Τρικούπη που αν μη τι άλλο γνωρίζει τις τεχνικές της εξουσίας – βάζει το Μαξίμου σε ακόμα πιο αμυντική στάση καθώς το υποχρεώνει να δίνει απαντήσεις όχι πλέον γενικά και αόριστα στο κοινωνικό σύνολο αλλά σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό αντίπαλο.
