Κάτι περισσότερο από μία εβδομάδα έμεινε προκειμένου να διαπιστώσουμε ποιο είναι το περίφημο σχέδιο της Κομισιόν και της προέδρου της, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, για την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, αλλά και για την γενικότερη ανάσχεση της ενεργειακής κρίσης. Βεβαίως, όσοι ξέρουν τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ των βασικών ευρωπαϊκών πρωτευουσών, αλλά και παρά τις κενολογίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι οι Βρυξέλλες ακολουθούν τις δικές του, προ 7μήνου, κατατεθείσες ιδέες στον δημόσιο ευρωπαϊκό διάλογο, κρατούν μικρό καλάθι.
Όχι γιατί δεν είναι κρίσιμες οι στιγμές, ούτε επειδή δεν είναι ορατό το ενδεχόμενο αυτός ο χειμώνας να έχει βαριές και αλυσιδωτές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις στην Ευρώπη. Για έναν άλλο λόγο: διότι για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, δεν φτάνει μόνο να αποφασιστεί πανευρωπαϊκά ότι θα τελειώσουν τα υπερκέρδη των εταιρειών ενέργειας και πως θα επωμιστεί η κάθε τέτοια εταιρεία τις υπέρογκες αυξήσεις που δρομολογεί καθημερινά η Μόσχα. Αυτό θα ήταν κάτι, αλλά είναι σαφές ότι οι εταιρείες από μόνες τους δεν μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος –αφήστε που αρκετές εξ αυτών είναι κρατικές και, άρα, θα ήταν αρκετά τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που θα έλεγαν «όχι» σε μία τέτοια λογική.
Όσοι γνωρίζουν τα πράγματα, κρατούν μικρό καλάθι για έναν πολύ βασικό λόγο: διότι αργά ή γρήγορα, για να πετύχει αυτή η ιστορία, θα πρέπει να αποφασιστεί ένας τρόπος χρηματοδότησης αυτού του πλαφόν: με άλλα λόγια, να καθοριστεί ποιος θα πληρώνει τη διαφορά από το ποσό εκείνο που «αντέχουν» οι ευρωπαϊκές οικονομίες ως το τελικό ποσό, αυτό που καθημερινά καταγράφει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Η βασική ιδέα γι’ αυτό είναι να συγκροτηθεί ένα ταμείο στα πρότυπα του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης. Μόνο που στην παρούσα φάση, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από κράτη που ούτε που κουβεντιάζουν κάτι τέτοιο. Συμπερασματικά, πίσω από τους εκβιασμούς Πούτιν, από τις ανορθογραφίες στην αγορά φυσικού αερίου και από τις στρεβλώσεις στο σύστημα ενέργειας, η καρδιά της συζήτησης είναι κατά πόσον οι «φειδωλοί του Βορρά» θα αποδεχθούν την ανάγκη να λειτουργήσει ενωμένα και συντονισμένα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που ως τώρα, ως επί το πλείστον, οι Βόρειοι απαντούν αρνητικά κάθε φορά που τίθεται αυτή η ερώτηση.
