Τι μπορούν να κάνουν; Τώρα πια, τίποτε

Ο μόνος δρόμος πλέον για να ακυρωθούν οι σχεδιασμοί της οικογένειας  Μητσοτάκη  για επικυριαρχία
στη ΝΔ που θα αποβεί σε βάρος της χώρας – χωρίς περιορισμούς και κοινοβουλευτικούς κανόνες-
είναι πλέον να ανοίξουν οι ντουλάπες με τους σκελετούς της.
Το δεύτερο δείπνο των πρώην Πρωθυπουργών και αρχηγών της ΝΔ Κώστα
Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, έλαβε στη δημοσιότητα διαστάσεις αντι-
μητσοτακικής σύγκλισής τους.
Ωστόσο, αυτό δεν διαμορφώνει όρους ανατροπής του  σημερινού Πρωθυπουργού  για
να πάει η ΝΔ στις εκλογές με άλλον επικεφαλής και να διασωθεί- και από τον ίδιο και
από όσα τον βαρύνουν.
Οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις καταλήγουν πώς ότι είναι να κάνουν, θα το κάνουν
μετά τις εκλογές. Μάλλον ο καθένας ξεχωριστά, γιατί από κοινού είναι δύσκολο να
δράσουν – για πολλούς λόγους.
Υπάρχει όμως από πολιτικούς παρατηρητές, μια άλλη εκτίμηση μάλλον πιο
ψύχραιμη: είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Εκεί που άφησαν να φτάσουν τα πράγματα και να θέλουν, δεν μπορούν να βλάψουν
τον υιό Μητσοτάκη. Αυτό προκύπτει αν εξετασθούν τα ενδεχόμενα των πραγματικών
εξελίξεων.
Ένα είναι να κερδίσει τις εκλογές ο σημερινός Πρωθυπουργός. Σ’ αυτή την
περίπτωση, ο Καραμανλής και ο Σαμαράς υποβαθμίζονται σε ιστορικές φιγούρες και
παύουν να υπάρχουν ως εσωκομματικοί παράγοντες.
Ο Μητσοτάκης μετά από νέα εκλογική νίκη του- για την οποία αντικειμενικά τον
ενισχύουν- με την ισχύ που θα διαθέτει, εύκολα θα μετατρέψει τη ΝΔ σε μηχανισμό
αμιγώς Μητσοτακικό- προσωπικό και οικογενειακό.
Ποιος «ιδρυτής Καραμανλής» και «καραμανλικό κόμμα»; Ο «Καραμανλισμός» θα
σβήσει άδοξα ή θα συρρικνωθεί σε περιφερειακό μέγεθος στο πρόσωπό του, υμνητή
του νεομητσοτακισμού, Κώστα Αχ. Καραμανλή.
Τι θα μείνει για τους δυο πρώην Πρωθυπουργούς; Ο Σαμαράς ακόμη και αν
εξετάσει το ενδεχόμενο νέας διάσπασης, θα διαπιστώσει ότι δεν θα τον ακολουθεί

ούτε η σκιά του. Ο Καραμανλής -αν βρίσκεται στην Κ.Ο.- από χαρακτήρα δεν θα
επιδοθεί σε ασκήσεις τυχοδιωκτισμού.
Άρα ο Μητσοτάκης θα μείνει κυρίαρχος – με τη βούληση του εκλογικού σώματος. Τα
κεφάλια των υπολοίπων μέσα…
Το άλλο ενδεχόμενο είναι να χάσει τις εκλογές η ΝΔ, υπό τον Μητσοτάκη. Σ αυτή
την περίπτωση, οι δυο πρώην Πρωθυπουργοί, συμπράττοντας ή χωριστά, θα
κινήσουν διεργασίες αντικατάστασής του;
Γι’ αυτό, το πρώτο που θα χρειαστεί είναι ένα πρόσωπο με ηγετικές ικανότητες για να
πάρει στην πλάτη του ένα μεγάλο κόμμα και να το ξαναπάει από την αντιπολίτευση
στην κυβέρνηση.
Δείχνει χλωμό, αλλά δεν θα χρειαστεί: ο Μητσοτάκης είτε θα την ελέγχει και ως
ηττημένος τη ΝΔ, είτε δεν θα παραμείνει μεγάλο κόμμα- στην επόμενη Βουλή
τουλάχιστον.
Η οικογένεια Μητσοτάκη αν απειληθεί η θέση της στην ηγεσία, θα διασπάσει το
κόμμα. Δεν είναι υπόθεση εργασίας- το προετοιμάζει ήδη, ως plan B.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έχει ως κρυφή ατζέντα, να διαμορφώσει στις
επόμενες εκλογές ευνοϊκό συσχετισμό στην Κ.Ο. Λογικό για κάθε ηγεσία. Αλλά εν
προκειμένω ο στόχος γράφει στην ούγια άλλα πράγματα: αν δεν μπορεί να αποτρέψει
την έξωσή του, να στήσει το δικό του τσαντίρι δίπλα στη ΝΔ. Με μαγιά τους
«δικούς» του βουλευτές-που δεν θα είναι και λίγοι από ότι φαίνεται.
Να λέμε του στραβού το δίκιο. Ο Μητσοτάκης δεν είναι Σαμαράς, που διέσπασε
τη ΝΔ και πήρε την κρυάδα, χάνοντας τα τρία τέταρτα απ’ όσους νόμιζε ότι θα τον
ακολουθήσουν – επειδή ήταν παρόντες στις αντιμητσοτακικές εμφανίσεις του εντός
της ΝΔ. Για να καταλήξει στις εκλογές σε ένα μικρό ποσοστό, ως αρχηγός δικού του
κόμματος, και να εξαφανιστεί στις επόμενες.
Συσπειρωμένη η οικογένεια προετοιμάζει μεθοδικά το εγχείρημα: αν χάσει τον
έλεγχο της ΝΔ θα την εγκαταλείψει για να νέο κόμμα με αφοσιωμένους. Έχει ήδη
εξαγοράσει – με δημόσιο χρήμα- υποστήριξη από εγχώρια και διεθνή κέντρα ισχύος –
για να συνεχίσει τη δυναστεία με δικό της όχημα.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ο Καραμανλής και ο Σαμαράς θα βγουν ζημιωμένοι,
έναντι του Μητσοτάκη- αφού του επέτρεψαν να τους αγνοήσει ως τώρα. Είτε θα τους
ωθήσει στο περιθώριο ως νικητής, είτε θα κληθούν να διαχειριστούν ένα
διασπαρμένο και αποδυναμωμένο κόμμα.
Ο Σαμαράς ίσως το κάνει, αρκεί να είναι ο αρχηγός του. Ο Καραμανλής όμως δεν
έχει ενδιαφέρον να ξαναπάρει η ΝΔ , ολόκληρη ή μισή. Θα μπορούσε ίσως να
προχωρήσει σε ίδρυση νέου πολιτικού φορέα- όπως έκανε δυο φορές ο πολιτικός του
πρόγονος. Αυτό όμως προϋποθέτει πολιτικό περιβάλλον συγκλονιστικών γεγονότων.
Ας μην υπάρχουν λοιπόν αυταπάτες. Οι δυο πρώην Πρωθυπουργοί-, και κυρίως ο
Καραμανλής που έχει τη σφραγίδα του <παραταξιάρχη> – άφησαν τις ευκαιρίες που

δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, να κατοχυρώσουν την ιστορική συνέχιση του
κόμματός τους με τις παρακαταθήκες του ιδρυτή του, ανεξαρτήτως τρέχουσας
ηγεσίας.
Ειδικά του 2015-16 όταν ο Σαμαράς διέσπασε το μέτωπο στις αρχαιρεσίες και οι
Καραμανλικοί ηττήθηκαν, ποντάροντας στον Μεϊμαράκη.
Στη συνέχεια, δεν έκαναν ό,τι όφειλαν για να μην έχει ο Μητσοτάκης περιθώρια
αυτονομίας -πέρα από αυτά που του έδιναν, ευλόγως, οι νίκες του στο κόμμα και στις
εθνικές εκλογές.
Για έξι χρόνια στη ΝΔ δεν υπάρχει δεύτερος πόλος συσπείρωσης, πόσο μάλλον
εσωκομματική αντιπολίτευση και αυτό δεν είναι υγιές για μεγάλο και
πολυσυλλεκτικό κόμμα. Όσοι νομίζουν ως τώρα ότι μπορούν να παίξουν αυτόν το
ρόλο, δείχνουν αστείοι κομπάρσοι.
Από τη στιγμή που ο Κυριάκος μπόρεσε να εκτρέψει, ατουφέκιστα, τη ΝΔ από το
ιδρυτικό της πλαίσιο – δίνοντας ακόμη και ρόλους στους ακροδεξιούς- κέρδισε χρόνο
για να διαμορφώσει όρους παρουσίας του στην πολιτική σκηνή, έξω και απέναντι
στην καραμανλική παράδοση. Την οποία δεν υπερασπίσθηκαν οι Καραμανλικοί.
Ποιος ξεχνάει ότι του έδωσαν το λόγο μέσα στο «Ίδρυμα Καραμανλή» να κάνει …
αντίπραξη στον κεντρικό ομιλητή Κώστα Καραμανλή;
Να ισχυρίζεται ενώπιον τους, χωρίς αντίλογο, ότι την προοπτική ένταξης της
Ελλάδας στην κοινοτική Ευρώπη είχε συλλάβει προδικτατορικά και ο…πατέρας του.
Ή να εμφανίζει, σε άλλες περιπτώσεις, ως ιστορικό ηγέτη της ΝΔ τον… Ελευθέριο
Βενιζέλο, που ήταν επικεφαλής της αντίπαλης παράταξης.
Ουδείς από όσους ομνύουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν υπερασπίσθηκε τη
μνήμη του και τις αρχές του, στα ανιστόρητα και προσβλητικά σε βάρος του που
ανέφερε ο αποσυνάγωγος της Μεταπολίτευσης, όπως περιλαμβάνονται, ως
εξομολογήσεις του, στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά «Ο Κώστας Μητσοτάκης με
δικά του λόγια».
Για όποιον θέλει να μην κρύβεται, ο Μητσοτάκης ισχυροποιήθηκε εύκολα απέναντι
και στους δυο προκάτοχους του, στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Τώρα είναι άτρωτος
και από τους δυο.
Έπεσαν στην παγίδα να υποταχθούν σε μια «ενότητα» που δεν εξυπηρετούσε τίποτε
περισσότερο από τα ιδιαίτερα συμφέροντα της οικογένειας Μητσοτάκη και τα
συμφέροντα όσων συμπράττουν μαζί της. Ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι στην
ίδια βάρκα με τους «νταβατζήδες» που πολέμησαν τον Καραμανλή και τους
υπερατλαντικούς που δεν ήθελαν την εξωτερική πολιτική του.
Ο μόνος δρόμος πλέον για να ακυρωθούν οι σχεδιασμοί της οικογένειας Μητσοτάκη
για επικυριαρχία στη ΝΔ που θα αποβεί σε βάρος της χώρας – χωρίς περιορισμούς
και κοινοβουλευτικούς κανόνες- είναι πλέον να ανοίξουν οι ντουλάπες με τους
σκελετούς της.

Σκάνδαλα, κακοδιαχείριση, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, εθνικές υποχωρήσεις,
παρακολουθήσεις, θεσμικές εκτροπές, συγκάλυψη ποινικών υποθέσεων, παραβιάσεις
του νόμου, άσκηση εξουσίας χωρίς λογοδοσία και τα συναφή- είναι ότι απειλεί τον
Μητσοτάκη πλέον.
Το ερώτημα είναι αν οι δυο πρώην Πρωθυπουργοί θέλουν να γίνουν μέρος της
εξυγίανσης που χρειάζεται πρωτίστως το κόμμα τους και της κάθαρσης στο δημόσιο
βίο. Ότι στις 7 Δεκεμβρίου θα βρίσκονται δίπλα στον, δακτυλοδεικτούμενο διεθνώς,
Μητσοτάκη για την ιδρυτική παρωδία ενός «Ιδρύματος», δεν είναι καλό σημάδι…