Ενα αγωνιώδες ερώτηµα πλανάται πάνω από το Μέγαρο Μαξίµου. Είναι εφικτή η αλλαγή κλίµατος και ατζέντας και η δηµοσκοπική αναστροφή µε 250 ευρώ; Η προφανής απάντηση είναι πολύ λίγα και πολύ αργά για να επιδράσουν καθοριστικά στις επιλογές συνταξιούχων και ενοικιαστών. Ηδη οι αντιδράσεις δείχνουν πως η υποδοχή δεν ήταν ανάλογη των κυβερνητικών επιδιώξεων και επιθυµιών. Δεν αποκλείεται δε, το χαρτζιλίκι των 250 ευρώ να λειτουργήσει ως µπούµερανγκ αν οι συνταξιούχοι και οι ενοικιαστές εκλάβουν την ενέργεια ως κοροϊδία.
Και θα µπορούσε αυτό να συµβεί αν κάποιος συλλογιστεί πως δεν έχουν περάσει πολλές µέρες όταν η κυβέρνηση αρνιόταν να χορηγήσει κάποια ενίσχυση στους συνταξιούχους, γιατί η χώρα θα πήγαινε στα βράχια. Και αναρωτιέται κανείς τι άλλαξε σε ελάχιστες µέρες. Τίποτα. Ο δεύτερος συλλογισµός που µπορεί να προκαλέσει οργή γίνεται σε συνάρτηση µε το πλεόνασµα και το υπερπλεόνασµα. Το πρώτο έφτασε στο θηριώδες ποσό των 11,4 δισ. ευρώ αποκαλύπτοντας ουσιαστικά το µέγεθος της φορολογικής αφαίµαξης των πολιτών. Το υπερπλεόνασµα που ξεπέρασε τις προβλέψεις των κυβερνώντων ανήλθε στο επίσης εξωπραγµατικό ποσό των 6,4 δισεκατοµµυρίων ευρώ. Τι σηµαίνει αυτό; Σηµαίνει πως υπάρχουν χρήµατα τα οποία θα µπορούσαν να διατεθούν για ενίσχυση συνταξιούχων και άλλων κοινωνικών οµάδων, που δύσκολα τα βγάζουν πέρα και ο µισθός ή η σύνταξη τελειώνουν τη 18η µέρα, σύµφωνα µε έρευνες.
Το πουγκί
Αντ’ αυτού τί έκανε η κυβέρνηση; Εδωσε µόλις 250 ευρώ σε συνταξιούχους και ενοικιαστές και συνολικά 600 εκατοµµύρια. Δηλαδή από ένα πουγκί µε 6,4 δισεκατοµµύρια µοίρασε µόλις 600 εκατοµµύρια. Πολύ γαλαντόµα…
Οι προαναφερόµενοι συλλογισµοί κατατείνουν στο συµπέρασµα πως πολύ δύσκολα η κυβερνητική επιδίωξη για αναστροφή της δηµοσκοπικής πτώσης µπορεί να πετύχει. Πολύ περισσότερο αν ληφθεί υπόψη ότι η κυβέρνηση βιάζεται γιατί θέλει να πετύχει δηµοσκοπικές επιδόσεις πάνω από 30% ως το τέλος Ιουνίου, γιατί όπως έχει διαµηνύσει ο Αµερικανός γκουρού της επικοινωνίας Σταν Γκρίνµπεργκ, αν αυτό δεν επιτευχθεί, θα παγιωθεί η αρνητική εικόνα η οποία θα είναι αδύνατο να ανατραπεί µετά το καλοκαίρι.
Κατάρρευση…
Οµως, η δηµοσκοπική κατάρρευση δεν επήλθε µόνο από τις χαµηλές συντάξεις, ούτε τα υψηλά ενοίκια για να διορθωθεί µε δύο επιδόµατα, τα οποία σε τελική ανάλυση δεν λύνουν τα προβλήµατα αυτών των δύο κατηγοριών. Το πρόβληµα και η βλάβη που έχουν υποστεί η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν βαθύτερες ρίζες. Είναι η ακρίβεια για την οποία η κυβέρνηση αρνήθηκε να πάρει οποιοδήποτε ουσιαστικό µέτρο πέρα από τα διάφορα καλάθια. Είναι η ανασφάλεια που βιώνει ο πολίτης, η καθηµερινή ταλαιπωρία από την κρατική γραφειοκρατία. Είναι το βάσανο και το σοκ της παστής σαρδέλας στις συγκοινωνίες, της έλλειψης ποιότητας ζωής, ο σκοτεινός ορίζοντας του µέλλοντος, το διαλυµένο ΕΣΥ και η υποβαθµισµένη παιδεία. Προσθέστε την κατάρρευση των θεσµών, την έλλειψη εµπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη, στην κυβέρνηση, τα κόµµατα, τη Βουλή, τα ΜΜΕ και θα έχουµε προσεγγίσει το κέντρο του προβλήµατος, το κοινωνικό συµβόλαιο που έχει διαρραγεί. Το έχουν αποκαλύψει ανάγλυφα οι κινητοποιήσεις για την τραγωδία των Τεµπών οι οποίες συµπεριέλαβαν και εξέφρασαν όλα τα προαναφερόµενα, καθώς και άλλες κακοδαιµονίες που ταλανίζουν τους πολίτες,
«Πάµε κι όπου βγει» είναι το έργο που βλέπουµε έξι χρόνια τώρα από µία κυβέρνηση η οποία είχε χρόνο, χρήµα, δεν είχε αντίπαλο και δεν κατάφερε να σχεδιάσει το µέλλον της χώρας, να σχεδιάσει πολιτικές, να υλοποιήσει µεταρρυθµίσεις, να βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο. Πολύ λυπηρή διαπίστωση για µία ακόµα χαµένη ευκαιρία.
Μία κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που δεν έβγαλαν τα ιστορικά συµπεράσµατα. «Τι θέλετε τελικά; Να αποτελειώσετε την πραγµατική οικονοµία µε εξωφρενικά πλεονάσµατα για να κάνετε εσείς µικροπολιτική επιδοµάτων;» έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 18 Μαΐου 2017, επιτιθέµενος στον Αλέξη Τσίπρα. Κι αυτός τί έκανε; Το τερµάτισε µε τα θηριώδη πλεονάσµατα, στερώντας πόρους από τους πολίτες και την οικονοµία.
Με στόµφο…
Είναι ο ίδιος που την εβδοµάδα που πέρασε µας είπε µε στόµφο και σοβαρότητα ότι «Η προσιτή στέγη για όλους τους Έλληνες είναι δικαίωµα των πολιτών και υποχρέωση της πολιτείας». Φράση που ήχησε στα αυτιά των πολιτών σαν κοροϊδία, αφού την ξεστόµισε εκείνος που όφειλε και οφείλει να κάνει πράξη την υποχρέωση της πολιτείας.
Και τι έκανε την εξαετία που πρωθυπουργεύει για το δικαίωµα στην προσιτή στέγη; Τίποτα, µε αποτέλεσµα σήµερα επτά στους δέκα νέους ως 34 ετών να µένουν µε τους γονείς στο παιδικό τους δωµάτιο, γιατί δεν µπορούν όχι µόνο να αγοράσουν, αλλά ούτε να νοικιάσουν ένα σπίτι. Ετσι, όµως δεν δηµιουργούν οικογένεια, δεν κάνουν παιδιά και το πιο σοβαρό και επικίνδυνο πρόβληµα, η δηµογραφική γήρανση δεν αντιµετωπίζεται. Ούτε γι’ αυτή, που συνιστά τον σοβαρότερο εθνικό κίνδυνο η κυβέρνηση δεν επεξεργάστηκε ένα συνολικό σχέδιο, µία ολοκληρωµένη πολιτική. «Πάµε κι όπου βγει» κι εδώ.
Κατακερµατισµένη αντιπολίτευση
Ιστορική ευθύνη έχει και η αντιπολίτευση. Τα κόµµατα και οι ηγέτες της αδυνατούν να προτάξουν το συµφέρον της κοινωνίας, τις αγωνίες των πολιτών, να αντιληφθούν την υποχρέωση, να παραµερίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες και ατζέντες και να συµφωνήσουν σε ένα πρόγραµµα µε προτάσεις και µεταρρυθµίσεις που σήµερα είναι περισσότερο από απαραίτητες. Μάλιστα κάποιες από αυτές έχουν πάρει υπαρξιακά χαρακτηριστικά.
Αν κάποιος καθίσει και σταχυολογήσει δηλώσεις και απαντήσεις ηγετών και στελεχών της αντιπολίτευσης θα διαπιστώσει ότι η σύµπτωση θέσεων είναι εντυπωσιακή, που σηµαίνει ότι η σύµπηξη µιας συµµαχίας ή ενός «Λαϊκού Μετώπου» ή όπως αλλιώς θέλουν να το βαφτίσουν και η συµφωνία σε ένα κοινό πρόγραµµα είναι εφικτές. Ενα µόνο εµπόδιο υπάρχει. Η προσωπική φιλοδοξία και µην ακούτε διάφορα ποµπώδη, τα οποία χρησιµοποιούνται για να συσκοτίσουν το θέµα, ώστε να µην χρεωθούν την καθαρή άρνηση, που στο κοντινό µέλλον µπορεί να έχει πολιτικό κόστος, από τη στιγµή που όλο και περισσότεροι πολίτες προσβλέπουν στη συνεργασία µε την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. «Πάµε κι όπου βγει» και η αντιπολίτευση…
