Τα σίγουρα και τα «μάλλον» των πολιτικών εξελίξεων

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πολιτική γεωμετρία αλλάζει
γενικώς και αναδιατάσσεται μετά την αναπροσαρμογή της
πολιτικής στρατηγικής του πρωθυπουργού. Γιατί, όσο κι αν από το
Μαξίμου επιμένουν ότι «ο Μητσοτάκης δεν είπε τίποτα
καινούργιο», όσο κι αν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης
Οικονόμου επιχείρησε να δείξει ότι η κυβέρνηση επιστρέφει στην
στρατηγική της αυτοδυναμίας, η πραγματικότητα είναι ότι με όσα
είπε την περασμένη εβδομάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον
«Οικονομικό Ταχυδρόμο», επί της ουσίας παραδέχθηκε ότι η
πραγματικότητα έχει αλλάξει. Και, επίσης, αποδέχθηκε την αλλαγή
αυτή.

Έκτοτε, λοιπόν, είναι προφανές ότι τα σενάρια έχουν πάρει φωτιά
και ότι στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία σβήνουν και
γράφουν εντοπίζοντας όλα τα νέα πολιτικά δεδομένα που
απορρέουν από την ηχηρή μετακίνηση του πρωθυπουργού: ο
Κυριάκος Μητσοτάκης μετακινήθηκε με πολύ έντονο τρόπο από το
«αυτοδυναμία ή χάος» και «Μητσοτάκης ή αστάθεια» στο «στόχος
είναι η σταθερότητα, όχι επί τούτω η αυτοδυναμία» και στο «ο
λαός θα μας υποδείξει αν θέλει η χώρα να κυβερνηθεί από ένα ή
περισσότερα κόμματα».

Η ως άνω μετακίνηση, λοιπόν, γεννά νέα πολιτικά δεδομένα, αλλά
επιτρέπει να βγάλουμε και ορισμένα πρώτα συμπεράσματα για τα
«σιγουράκια» και τα «μάλλον» της «επόμενης μέρας»:
Πάμε πρώτα στα σίγουρα: με όσα είπε ο πρωθυπουργός
παραδέχθηκε ότι η φθορά που έχει υποστεί η κυβέρνηση είναι
τέτοια, που ούτε ο ίδιος πιστεύει πια ότι στις δεύτερες εκλογές
μπορεί να «πιάσει» το ποσοστό του 38%, που απαιτείται για να
διασφαλιστεί αυτοδυναμία για το πρώτο κόμμα. Γιατί, μπορεί στο
Μαξίμου να «έκοψαν και να έραψαν» τον εκλογικό νόμο με τη
βεβαιότητα του «αέρα στα πανιά τους», όμως τίποτα δεν διαρκεί
για πάντα.

Από αυτή την διαφαινόμενη παραδοχή Μητσοτάκη μπορεί να
περιγραφεί επίσης κάτι άλλο ως σίγουρο: ότι όντως ο
πρωθυπουργός έχει εγκαταλείψει τα σχέδια ενός γρήγορου
εκλογικού αιφνιδιασμού, καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται στο
χειρότερο σημείο της ως τώρα θητείας της. Συν τοις άλλοις, οι
«βαριές» εξελίξεις στην καθημερινότητα των πολιτών (που
ευλόγως, όταν απαυδήσουν εντελώς, θα στείλουν τον
«λογαριασμό» στο Μαξίμου και όχι στο… Κρεμλίνο) και οι
προβλέψεις για μία ισχνή τουριστική σεζόν μάλλον δεν επιτρέπουν
στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ποντάρει πολύ και σε έναν εκλογικό
αιφνιδιασμό το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους.

Άλλο ένα συμπέρασμα που διαφαίνεται ως βεβαιότητα είναι ότι ο
πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να μην αντιμετωπίσει κατηγορίες
περί γελοιοποίησης και να μην αλλάξει τον εκλογικό νόμο που ο
ίδιος θέσπισε, ώστε να ρίξει τον πήχυ της αυτοδυναμίας. Ήταν
τόσο κατηγορηματικές οι διατυπώσεις που χρησιμοποίησε («δεν
είναι σοβαρά πράγματα αυτά», «είμαι ένας υπεύθυνος θεσμικός
πολιτικός ο οποίος έχει μάθει να πορεύεται με κανόνες») που
δύσκολα θα μπορούσε να προχωρήσει σε μία κυβίστηση ή αλλαγή
στάσης χωρίς να γελοιοποιηθεί.

Εκεί, όμως, τελειώνουν οι βεβαιότητες και ξεκινούν τα σενάρια. Για
παράδειγμα, μετά το φθινόπωρο του 2022 προφανώς και θα
υπάρχει πάντα το σενάριο του εκλογικού αιφνιδιασμού, αν ο
χειμώνας 2022-2023 δεν είναι βαρύς και αν διαφανεί κάποια θετική
οικονομική συγκυρία στον ορίζοντα. Επίσης, προφανώς οι
εξελίξεις θα εξαρτηθούν από το πόσο ραγδαία θα είναι η φθορά
της κυβέρνησης, από το πόσο τα μικρά κέρδη που αρχίζει να
αποκομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ μετατραπούν σε τάση, αλλά και από τη
δυναμική που θα αναπτύσσει (;) το ΠΑΣΟΚ του Νίκου
Ανδρουλάκη.

Επίσης, υπάρχει άλλη μία βεβαιότητα, που προκύπτει από την
αιφνίδια αλλαγή γραμμής του πρωθυπουργού σε σχέση με τις
συνεργασίες: η βεβαιότητα ότι στην πολιτική ισχύει το «ποτέ μη λες
ποτέ» πάντα –ακόμη και για μία κυβέρνηση που έχει όλα τα ΜΜΕ
στο πλευρό της και συγκριτικό στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των
αντιπάλων της.