Η Αµερική βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις µε την έλευση του «τυφώνα Τραµπ» την ίδια εποχή που στην Ευρώπη επικρατεί αστάθεια στις δύο κινητήριες χώρες, όπως είναι η Γερµανία και η Γαλλία. Βέβαια, τον «θείο Ντόναλντ» τον γνωρίζαµε και από την πρώτη θητεία του και ίσως δεν έπρεπε η Ευρώπη να είναι απροετοίµαστη για το τι µέλλει γενέσθαι. Εδώ ισχύει το θεολογικό «µωραίνει Κύριος ων βούλεται απωλέσαι» …Ο Γαλλογερµανικός άξονας διαλύεται και µια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν µε τον ένα ή τον άλλον τρόπο να προσαρµοστούν στην νέα εποχή Τραµπ µε τις λιγότερες, ει δυνατόν, απώλειες. Τί είναι, όµως, αυτή η «νέα εποχή». Στην πραγµατικότητα είναι ό,τι πιο παλιό υπάρχει, αλλά µε καινούργια προβιά … Η υπερ-συγκέντρωση του παγκόσµιου πλούτου σε λίγα χέρια και η µε κάθε τρόπο αποδυνάµωση των αδυνάτων ήλθε και πάλι επί σκηνής.
Στις Η.Π.Α. επανήλθε ο µακαρθισµός, αλλά τώρα «κυνηγάνε µε το τουφέκι» µετανάστες, όπως κάποτε κυνηγούσαν… αριστερούς. Δεν θα κρατήσει, πιστεύουµε, για µεγάλο χρονικό διάστηµα αυτή η µαζική ψύχωση. Και πάλι το ιστορικό εκκρεµές θα επανέλθει, όπως ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΤΟ Δηµοκρατικό Κόµµα θα επανέλθει στην διακυβέρνηση Μέχρι τότε, θα υποµένουµε καρτερικά τις παραξενιές του Τραµπ και των δισεκατοµµυριούχων φίλων του. Γιατί αυτή είναι, άλλωστε, η πραγµατική εικόνα εκείνων που καθοδηγούν την πορεία της παγκοσµιοποίησης και έχουν υπονοµεύσει µέσω της χρηµατοπιστωτικής digital οικονοµίας τον πλούτο των εθνών ! Στην πραγµατικότητα έχουµε µια ιδιότυπη «πεφωτισµένη δεσποτεία» που κυριαρχεί µέσω των αγορών -και όχι µόνο- στο µεγαλύτερο µέρος της Γης.
Πρόσφατα έπεσα πάνω στο κλασικό οικονοµικό σύγγραµµα του Θόρτσαϊν Βέµπλεν «Η Θεωρία της αργόσχολης τάξης», το οποίο εκδόθηκε το 1899. Στις σελίδες του, ο Βέµπλεν εφηύρε την έκφραση «περίβλεπτη κατανάλωση». Την εποχή όπου έγραφε, τεράστιες περιουσίες συγκεντρώνονταν στα χέρια λίγων οικογενειών – των Βάντερµπιλντ, των Χάριµαν, των Γκουλντ, του τραπεζίτη Τζέϊκοµπ Ροκφέλερ. Οι οικογένειες αυτές φαίνονταν αποφασισµένες να ξοδέψουν τα πλούτη τους µε τον πιο περίβλεπτο τρόπο. Δεν αρκούσε να δαπανάς χρήµατα, για να ζήσεις άνετα. Τα χρήµατα έπρεπε να σπαταλιούνται, και όσο πιο υπερβολική η σπατάλη, τόσο µεγαλύτερη η κοινωνική καταξίωση του ξοδεύοντος…
Ο Βέµπλεν αναφέρεται σε πολλές πλευρές της κατανάλωσης στα τέλη του 19ου αιώνα, οι οποίες ηχούν οικείες σήµερα. Ορισµένες από τις περίβλεπτες αργόσχολες δραστηριότητες, τις οποίες σηµειώνει, ισχύουν ακόµη, όπως τα άλογα κούρσας και οι θαλαµηγοί. Ωστόσο, σήµερα, έχουν προστεθεί και καινούργιες, όπως ο γύρος του κόσµου µε αερόστατο ακόµη και οι προσπάθειες ορισµένων δισεκατοµµυριούχων να προετοιµάσουν αποικίες στο Διάστηµα και βεβαίως η ολική Άλωση του Παγκόσµιου Τύπου και των Μ.Μ.Ε. Παρατηρήστε, σήµερα, ποιοι έχουν στα χέρια τους την ενηµέρωση. Βέβαια, υπάρχει το αντίδοτο των Social Media. Αυτή είναι η ουσία της «ισορροπίας των αντιθέτων» στην περίπτωσή µας. Στα Social Media ο ενεργός πολίτης βρίσκει το απόλυτο όπλο. Μπορεί να εκφέρει τη γνώµη του, να εκφράσει το ριζοσπαστισµό. Μέσα από τα Social Media, λοιπόν, θα δίνουµε τις µάχες µας για την ολική ανατροπή και την καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής µας.
