Τα Χριστούγεννα του 1978 είναι κάπως πιο έντονα χαραγµένα στην µνήµη µου. Αρχές Δεκεµβρίου έφυγα από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκα στην Washington D.C. Αρχικός σκοπός µου ήταν να δω τον αδελφό µου Γιωργάκη, που ήδη διέµενε στις Η.Π.Α. και σπούδαζε -τότε- στο φηµισµένο Πανεπιστήµιο George Washington.
Με την ευκαιρία της παραµονής µου στις Η.Π.Α. εντάχθηκα στα σεµινάρια Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήµιο Τζορτζ Τάουν. Οι διεθνείς σχέσεις ως θεωρητικό πλαίσιο ήταν πάντοτε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός µου, άλλωστε εκείνη την εποχή ήµουν ενεργό στέλεχος -στην Ελλάδα- της θρυλικής επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ. (Γραµµατέας µας ήταν ο Κάρολος Παπούλιας). Στο βιβλίο που ετοιµάζω µε τίτλο «Το ΠΑΣΟΚ όπως το έζησα», έχω εκτεταµένη αναφορά από την δράση αυτής της επιτροπής, η οποία πράγµατι βοήθησε εξαιρετικά θα έλεγα την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, στην πρωθυπουργία, το 1981. Εκεί ήταν και οι παλιοί σύντροφοι, Μάνος Καφετζόπουλος, Βασίλης Κωνσταντινέας, Περικλής Νεάρχου, Τζένη Καραβέλη, Θεόδωρος Στάθης, Χρήστος Μαρκόπουλος, κ.α. Στις Η.Π.Α. µας βοηθούσε πάρα πολύ ο Στάνλεϊ Σάινµπαουµ, που λάτρευε κυριολεκτικά τον Ανδρέα.
Η γνωριµία
Στην Washington D.C. λοιπόν, γνώρισα τον σπουδαίο Οµογενή και αγωνιστή δηµοσιογράφο Ηλία Δηµητρακόπουλο. Ο Ηλίας, θαύµαζε τον θείο µου Ευάγγελο Δενδρινό, παλιό βουλευτή της Κεφαλονιάς, από την «εποχή των ηρώων», όπως µου έλεγε. Ώρες ολόκληρες τα λέγαµε µε τον Ηλία και µου εξιστόρησε αναλυτικά – ανάµεσα στα άλλα -την υπόθεση του περίφηµου «σκανδάλου Watergate» και ιδιαίτερα της ελληνικής του προέκτασης ! Ο Δηµητρακόπουλος ερχόταν καµιά φορά και στο Πανεπιστήµιο, να ακούσουµε µαζί τον σπουδαίο Καθηγητή µου Κάρολο Κίνγκλεϊ. Ο Κίνγκλεϊ, στενός φίλος του Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ήταν το άλφα και το ωµέγα στις διεθνείς σχέσεις, είχε και µια παγκόσµια θεώρηση για τα πράγµατα και ερχόταν και στις συναντήσεις µας στην Οργάνωση νεολαίας των Ντε Μολέ ως Διδάσκαλος. Τα αµερικάνικα Πανεπιστήµια έχουν πολλές τέτοιες κοινωνικές οργανώσεις, οι περισσότερες µε κωδικές ονοµασίες όπως Κ5, Π2, κ.λπ. Μέχρι και ο Μπιλ Κλίντον συµµετείχε στους Ντε Μολέ.
Οι πέντε διαρρήκτες…
Η φιλία µου µε τον Δηµητρακόπουλο έγινε και επιχειρησιακή και πάντοτε έστελνε πολύτιµο υλικό στην οµογενειακή εφηµερίδα µου, τα επόµενα χρόνια. Αναφορικά µε την ελληνική πτυχή του σκανδάλου Watergate, τώρα: Ο Η. Δηµητρακόπουλος υποστήριζε ότι η πραγµατική αιτία για την οποία πέντε διαρρήκτες µπήκαν τα ξηµερώµατα της 17ης Ιουνίου 1972 στο αρχηγείο του Δηµοκρατικού Κόµµατος στο κτίριο Watergate στην Ουάσινγκτον, δεν ήταν άλλη παρά η αναζήτηση στοιχείων που ήξεραν οι Δηµοκρατικοί για τον Νίξον.
Πρόκειται για στοιχεία που αφορούσαν στη χρηµατοδότηση του Νίξον από τη χούντα των συνταγµαταρχών, τα οποία είχε παραδώσει ο δραστήριος αντιστασιακός Έλληνας δηµοσιογράφος στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής του Δηµοκρατικού κόµµατος Λάρι Ο ’ Μπράιαν. Η εκδοχή της ελληνικής πτυχής του σκανδάλου Watergate την οποία προσπάθησαν να συγκαλύψουν οι άνθρωποι του Νίξον βρήκε γόνιµο έδαφος στις Ηνωµένες Πολιτείες κι έχει υιοθετηθεί από πολλούς συγγραφείς που ασχολήθηκαν µε το θέµα. Ο Νίξον κατάφερε αρχικά να συγκαλύψει το σκάνδαλο, εξαγοράζοντας τη σιωπή των διαρρηκτών που είχαν συλληφθεί. Τα χρήµατα για την εξαγορά αυτή τα είχε διαθέσει ο Ελληνοαµερικανός επιχειρηµατίας Τοµ Πάπας.
«Κατάχρηση Εξουσίας»
Το θέµα της εξαγοράς των διαρρηκτών το είχε συζητήσει ο Νίξον µε το συνεργάτη του Τζον Ντιν. Η συζήτηση του Νίξον µε τον Ντιν έχει καταγραφεί και οι µαγνητοταινίες που βρίσκονται στο εθνικό αρχείο των ΗΠΑ χρησίµευσαν στον ερευνητή Στάνλεϊ Κάτλερ για το βιβλίο που εξέδωσε µε τίτλο «Κατάχρηση Εξουσίας». Όπως λοιπόν αποκάλυψε ο Ηλίας Δηµητρακόπουλος, υπήρχε ένα ελληνικό κλειδί για το Watergate και στηρίζεται στην πρώτη βοήθεια του Τοµ Πάπας στον Νίξον το 1968, όταν του πρόσφερε 550.000 δολάρια, για να προωθήσει την προεκλογική εκστρατεία του. Φαίνεται ότι ο Τοµ Πάπας ήταν εκείνος ο οποίος είχε προσφέρει κι άλλη οικονοµική βοήθεια στον Νίξον µε αντάλλαγµα την παραµονή του τότε Αµερικανού Πρέσβη Χένρι Τάσκα στην Αθήνα. Πολύ αργότερα ο Νίξον ευχαρίστησε τον Πάπας για τα χρήµατα που του έδωσε για τη συγκάλυψη του Watergate, άλλα όταν το σκάνδαλο άρχισε να παίρνει διαστάσεις, ο Νίξον διαµήνυσε στον Πάπας ότι έπρεπε να ξεχάσει ακόµη και τη συνοµιλία µαζί του για τη συγκάλυψη…
Ο Ηλίας Δηµητρακόπουλος υποστήριζε ότι εάν αποκαλυφθούν κι άλλες µυστικές λεπτοµέρειες ή µιλήσουν οι άµεσα ενδιαφερόµενοι θα αποδειχθεί πανηγυρικά ότι η ελληνική πτυχή ήταν εκείνη που ώθησε τους ανθρώπους του Νίξον να οργανώσουν τη διάρρηξη στο Watergate. Άλλωστε, η ανάµειξη του Δηµητρακόπουλου στην υπόθεση του στοίχισε όχι µόνο τη στέρηση της ελληνικής ιθαγένειας, αλλά απειλήθηκε µε απέλαση, ακόµη και µε απαγωγή από πράκτορες τη χούντας για τη µεταφορά του και ενδεχοµένως την εξόντωσή του στην Ελλάδα! Οι µετέπειτα ραγδαίες εξελίξεις δικαίωσαν τους αγώνες του µεγάλου δηµοσιογράφου. Ο Πρόεδρος Νίξον παραιτήθηκε, ταπεινωµένος (8 Αυγούστου, 1973). Ποιο είναι το δίδαγµα αυτής της ιστορίας; Ποτέ δεν θα µαθαίναµε τίποτα, αν δεν υπήρχαν οι σκληροί και επίµονοι αγώνες των δηµοσιογράφων, όπως ο Ηλίας Δηµητρακόπουλος, όπως ο Καρλ Μπερνστάιν και ο Ρόµπερτ Γούντγουορντ, της εφηµερίδας Washington Post. Οι τενόροι της πολιτικής εξουσίας προσπαθούν πάντοτε να φιµώσουν µε κάθε τρόπο τους αδέσµευτους δηµοσιογράφους. Η αλήθεια, όµως, τελικά βγαίνει στο φως, αργά ή γρήγορα.
* Διευθυντής της Οµογενειακής Εφηµερίδας «Φωνή των Αποδήµων» (1980-2015),
Επίτιµο µέλος του Δηµοκρατικού Κόµµατος των Η.Π.Α. και Τακτικό Μέλος της Ελληνοαµερικανικής Ένωσης,
Υποψήφιος Βουλευτής Α’ Αθηνών στις εκλογές του 2019 µε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
