Ποιους και πώς στέλνουμε στις Βρυξέλλες;

Οι καταγγελίες που αφορούν στον ευρωβουλευτή Αλέξη
Γεωργούλη, ανεξαρτήτως της έκβασής τους και της τελικής
απόφανσης της βελγικής Δικαιοσύνης, φέρνει στο προσκήνιο μία
συζήτηση που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στην δημόσια σφαίρα:
το ποιους και πώς στέλνουμε στις Βρυξέλλες. Στο κατά πόσον,
δηλαδή, οι τρόπος ανάδειξης και εκλογής των Ελλήνων που
«εκπροσωπούν» την Ελλάδα και το ελληνικό πολιτικό σύστημα
στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες πρέπει να παραμείνει ως έχει
ή να αλλάξει.
Από τη μία η υπόθεση Σπυράκη, από την άλλη η έως προχθές
προφυλακισμένη Εύα Καϊλή και τώρα οι καταγγελίες που αφορούν
στον Αλέξη Γεωργούλη, καθιστούν σαφές ότι επείγει να διεξαχθεί
με ψυχραιμία αυτή η συζήτηση. Ασφαλώς, κάθε συζήτηση είναι
διαφορετική και η στήλη, όπως φανταζόμαστε και όλοι οι Έλληνες,
εύχεται όλοι οι ευρωβουλευτές που προέρχονται από την Ελλάδα
να αθωωθούν και να απαλλαγούν για τα πάντα.
Όμως, ακόμη κι αν γίνει αυτό, είναι σαφές ότι μετά τις εκλογές,
όταν θα έχει ξεκινήσει ο επόμενος πολιτικός κύκλος και αφού έχει
αποκρυσταλλωθεί ποιοι θα κυβερνούν και ποιοι θα βρίσκονται στα
έδρανα της αντιπολίτευσης, θα ήταν καλό να ξεκινήσει μία
ψύχραιμη και κατά το δυνατόν ειλικρινής συζήτηση: ήταν
επιτυχημένο το σύστημα εκλογής με σταυρό πανελλαδικά των
μελών της Ευρωβουλής; Ή μήπως το να αντιμετωπίζεται η χώρα
σαν μία ενιαία εκλογική περιφέρεια ενισχύει τους «Γεωργούληδες»,
τους «διάσημους» γενικώς και τους τηλεοπτικά αναγνωρίσιμους;
Από την άλλη, η συζήτηση έχει και την αντίθετη οπτική: ήταν
επιτυχημένο το να «διορίζει» ευρωβουλευτή ο κάθε αρχηγός είτε
τους «κολλητούς» του, είτε εσωκομματικούς αντιπάλους που ήθελε

να «ξεφορτωθεί» στις Βρυξέλλες, είτε να προσφέρει σε κάποιον
«βαρόνο» του κόμματος μία ωραία και καλοπληρωμένη «πολιτική
αποστρατεία»;
Προφανώς, οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες ούτε για το σύστημα
που εφαρμόστηκε στις δύο τελευταίες Ευρωεκλογές, ούτε γι’ αυτό
που προηγήθηκε. Και σίγουρα, το να αποφανθεί κανείς με ευκολία
ότι μπορούμε να πάμε βήματα πίσω και να ξανακαταργήσουμε τον
«σταυρό» επειδή θεωρούμε… ακατάλληλους τους ψηφοφόρους,
είναι κάτι δύσκολο και επικίνδυνο. Αν, όμως, ξεκινήσουμε από την
παραδοχή ότι το να εκλέγονται με σταυρό σε μία πανελλαδική
εκλογική περιφέρεια οι εκπρόσωποί μας στην Ευρωβουλή
αποδείχθυηκε ατελέσφορος τρόπος ανάδειξης ευρωβουλευτών,
τότε ίσως να έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να ανοίξει μία
συζήτηση. Και, αν ανοίξει η συζήτηση, τότε σίγουρα μπορούν να
βρεθούν και λύσεις.