Πιστεύει ότι πήρε τη ρεβάνς…

Στα παραπολιτικά των ημερών καταγράφηκε μια αντιδικία ανάμεσα στον Παύλο Πολάκη και την καθηγήτρια Σία Αναγνωστοπούλου. Η τελευταία, στον δρόμο προς την έξοδο αποκάλυψε ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν την πρόταση Κασσελάκη να αναλάβουν αρμοδιότητες επειδή συντονιστής τους θα ήταν ο Πολάκης. Δεν κόμισε γλαύκα στην Αθήνα. Αλλά είχε αξία ότι με το προσωπικό της κύρος, έδινε και την εξήγηση: «δεν είναι ό,τι καλύτερο, σε συνθήκες κρίσης ο Πολάκης με το ύφος μαγκιάς, σε επιτελική θέση».

Η απάντηση από τον κοινοβουλευτικό υπεσυντονιστή του νέου ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν θα άρεσε στα Σφακιά: δεν χρησιμοποιείς σε μια ενδοκομματική κόντρα προσωπικά δεδομένα του άλλου, ζητώντας να σου αναγνωρίσει χάρη… Η Αναγνωστοπούλου έδωσε τόπο στην οργή. Ωστόσο αυτό που προκαλεί εντύπωση σε όσους έχουν υπόψη τους τα «άπαντα Πολάκη», ήταν ότι για μια φορά ακόμη το τελευταίο διάστημα, το ύφος και το λεξιλόγιο του αποκλίνουν από το παρελθόν.

Ο Σταθάκης, ο Τσακαλώτος, ο Κούλογλου, ακόμη και ο Άδωνης, πέρασαν από το πληκτρολόγιό του με διατυπώσεις που, για τα δικά του μέτρα, μπορούν να χαρακτηριστούν ως και ευπρεπείς. Η ποιότητα του λόγου του παραμένει. Αλλά υπάρχει φραστική διαφορά με την αντιαισθητική αργκό που χρησιμοποιούσε ως τις προηγούμενες εκλογές, εναντίον πολιτικών, δημοσιογράφων και… ΣΥΡΙΖΑίων. Ήταν το βούτυρο στο ψωμί των στελεχών της ΝΔ. Κάθε φορά που ο Μητσοτάκης ή η ΝΔ είχε ζόρια, ο Πολάκης του έκανε δώρο την εξαλλοσύνη του.

Είτε με το καλό, είτε με το άγριο τον έπαιρνε Τσίπρας, τον έβρισκε μπροστά του. Σαν να το έκανε επίτηδες.. Για μισό, που λένε οι πιτσιρικάδες. Μήπως όντως το έκανε; Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ το σκέφθηκαν: μήπως δεν ήταν θέμα χαρακτήρα, αλλά επιλογής, η πυρπόληση της πολιτικής αντιπαράθεσης, με φρασεολογία και πολιτικό ήθος που έβλαπτε τον Τσίπρα και ευνοούσε τον αντίπαλο του;

Αυξάνονται όσοι παρατηρούν ότι μετά την ανάδειξη Κασσελάκη στην ηγεσία, ο παλιός Πολάκης, με τον αχρείο δημόσιο λόγο, αν δεν εξαφανίσθηκε, σίγουρα εξημερώθηκε. Επιτίθεται σε ΣΥΡΙΖΑίους που αποχωρούν και άλλους με την αλλόκοτη αυθεντία του, αλλά όχι με το παλιό αγροίκο δημόσιο λόγο. Από την ώρα που έφυγε ο Τσίπρας οι παρεμβάσεις του δεν οιονεί τον προβοκατόρικο χαρακτήρα που είχαν επί των ημερών του.

Μυστήρια πράγματα: ο «μαυροπουκαμισάς» με τους ομοφοβικούς δισταγμούς στο σύμφωνο συμβίωσης, έγινε αυτοκόλλητος του Στέφανου Κασσελάκη. Ο βουλευτής που δεν απάντησε ποτέ αν πλήρωνε τη συνδρομή του στο κόμμα, τείνει να γίνει τύπος και υπογραμμός. Τυχαίο; Δεν νομίζω Τάκη.
Λένε ότι έβλεπε τον εαυτό του σαν βασικό αντίπαλο του Τσίπρα. Ηρέμησε, μάλλον γιατί πιστεύει ότι πήρε τη ρεβάνς…