Συνέντευξη στον ΧΡΗΣΤΟ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ
«Όταν ένας Πρωθυπουργός καταφεύγει στο υπέρµετρα αλαζονικό «µετά από µένα, ποιος;», ως ύστατη λύση για να αποφύγει το αναπόφευκτο, µπορείτε να είστε βέβαιοι ότι βρίσκεται ήδη σε αποδροµή», επισηµαίνει ο βουλευτής Α’ Αθηνών και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Παύλος Γερουλάνος.
Σηµειώνει ότι το Κυβερνητικό Πρόγραµµα και η αµφίπλευρη διεύρυνση στην κοινωνία είναι δύο κεντρικές προτεραιότητες για το ΠΑΣΟΚ, ενώ τονίζει πως «το κυβερνητικό µας πρόγραµµα πρέπει να απαντάει σε κάθε έγνοια του πολίτη και να φτάσει σε κάθε νοικοκυριό της χώρας». Σε ό,τι αφορά δε τη διεύρυνση αναφέρει πως «η αµφίπλευρη διεύρυνση στη βάση έχει στόχο να αγκαλιάσει κάθε προοδευτικό πολίτη, είτε ψηφίζει είτε απέχει, από την αριστερά και το κέντρο, µέχρι τους απογοητευµένους προοδευτικούς ψηφοφόρους του κ. Μητσοτάκη». Ο κ. Γερουλάνος επισηµαίνει πως «ο κ. Μητσοτάκης έχει εγκαταλείψει την πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου και υλοποιήσαν όλοι οι Πρωθυπουργοί µετά από εκείνον. Εγκατέλειψε τον ρόλο της Ελλάδας ως γέφυρα πολιτισµών και υιοθέτησε την ιδέα του συνόρου της Δύσης, σταµάτησε να µιλάει σε όλες τις γύρω δυνάµεις -µε αποτέλεσµα να πιαστεί στον ύπνο σε µια σειρά ζητηµάτων- και επένδυσε τόσο αποκλειστικά στις ΗΠΑ, που σήµερα βρίσκεται αποκοµµένος και από εκεί»
» Πώς βλέπετε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις γύρω από τη Ν.Δ.;
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει τελειώσει για την ελληνική κοινωνία και η ίδια αρχίζει να το αντιλαµβάνεται. Όταν ένας Πρωθυπουργός καταφεύγει στο υπέρµετρα αλαζονικό «µετά από µένα, ποιος;», ως ύστατη λύση για να αποφύγει το αναπόφευκτο, µπορείτε να είστε βέβαιοι ότι βρίσκεται ήδη σε αποδροµή. Δυστυχώς για αυτόν, ευτυχώς για τη χώρα, υπάρχει απάντηση και λέγεται ΠΑΣΟΚ. Ένα Κίνηµα µε εµπειρία, σοβαρότητα, θεσµικότητα και στελέχη που µπορούν να αποκαταστήσουν τρία πράγµατα, που επλήγησαν βαθύτατα επί Μητσοτάκη: τη θέση της χώρας µας στο εξωτερικό, την κοινωνική συνοχή και το κύρος των θεσµών.
» Ποιες είναι οι βασικές προτεραιότητες για το ΠΑΣΟΚ;
Το κυβερνητικό µας πρόγραµµα και η αµφίπλευρη διεύρυνση στην κοινωνία, δύο στόχοι στους οποίους έχουµε εστιάσει την οργάνωση των Περιφερειακών Συνδιασκέψεων, που τρέχουν αυτήν την ώρα σε διάφορα µέρη της Ελλάδας. Το κυβερνητικό µας πρόγραµµα πρέπει να απαντάει σε κάθε έγνοια του πολίτη και να φτάσει σε κάθε νοικοκυριό της χώρας. Η αµφίπλευρη διεύρυνση στη βάση έχει στόχο να αγκαλιάσει κάθε προοδευτικό πολίτη, είτε ψηφίζει είτε απέχει, από την αριστερά και το κέντρο, µέχρι τους απογοητευµένους προοδευτικούς ψηφοφόρους του κ. Μητσοτάκη.
» Εκτιµάτε ότι τελικά είναι δυνατόν να περιοριστεί το εύρος της ύφεσης και να τονωθούν οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας µας, που είναι και το βασικό ζητούµενο;
Όσοι γνωρίζουµε την ελληνική αγορά, ξέρουµε ό,τι µπορεί να γίνει. Αρκεί να χτίσουµε µια «Πατριωτική Οικονοµία» που επενδύει ενεργά στα συγκριτικά πλεονεκτήµατα κάθε περιοχής της χώρας και να δηµιουργεί αγορές για νέες υπηρεσίες εντός Ελλάδας και Ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό. Σήµερα, το οικονοµικό µοντέλο στην Ελλάδα, βασίζεται στις εισαγωγές και στην κατανάλωση, παράγει συνεχώς νεόπτωχους που δουλεύουν όλο και περισσότερο αλλά το εισόδηµα τούς φτάνει όλο και λιγότερο, ερηµώνει την Περιφέρεια, επιβαρύνει το δηµογραφικό, υπηρετεί τους ισχυρούς και οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια στην επόµενη κρίση. Μια Πατριωτική Οικονοµία θα χρησιµοποιούσε πέντε εργαλεία, για να αλλάξει το παραγωγικό µοντέλο: τις µη αξιοποιηµένες πηγές πλούτου της χώρας, τη δηµόσια περιουσία, τα χρήµατα από το εξωτερικό, το φορολογικό και το τραπεζικό σύστηµα για να διευρύνει την παραγωγική βάση και να βάλει περισσότερες Ελληνίδες και Έλληνες στο παιχνίδι της ανάπτυξης, κλείνοντας τις τεράστιες ανισότητες που σήµερα διευρύνονται. Ένα τέτοιο παραγωγικό µοντέλο επενδύσεων, εξωστρέφειας και καινοτοµίας, µπορεί να παράγει καλές θέσεις εργασίας µε καλά εισοδήµατα σε όλη την Ελλάδα, να δηµιουργήσει κίνητρα για να κάνουν τα νέα ζευγάρια οικογένεια, να ανοικοδοµήσει τη µεσαία τάξη και ενισχύσει τους ασθενέστερους. Άρα, ναι, γίνεται και να τονώσουµε την ανάπτυξη και να το κάνουµε δίκαια και βιώσιµα, ώστε οι καρποί της συλλογικής µας προσπάθειας να φτάνουν σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες.
» Ανησυχείτε για την κρίση της Ουκρανίας και για το τι µπορεί να προκαλέσει ένα ντόµινο σε Ευρώπη και Η.Π.Α.;
Και βέβαια ανησυχώ και θεωρώ ότι πρέπει να ενεργοποιήσουµε όλες µας τις δυνάµεις, όχι µόνο για να σταµατήσουµε την καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου στην περιοχή µας, αλλά και για να αναβαθµίσουµε το κύρος της χώρας µας στη διεθνή σκηνή. Εδώ και µερικά χρόνια, ο κ. Μητσοτάκης έχει εγκαταλείψει την πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου και υλοποιήσαν όλοι οι Πρωθυπουργοί µετά από εκείνον. Εγκατέλειψε τον ρόλο της Ελλάδας ως γέφυρα πολιτισµών και υιοθέτησε την ιδέα του συνόρου της Δύσης, σταµάτησε να µιλάει σε όλες τις γύρω δυνάµεις –µε αποτέλεσµα να πιαστεί στον ύπνο σε µια σειρά ζητηµάτων– και επένδυσε τόσο αποκλειστικά στις ΗΠΑ, που σήµερα βρίσκεται αποκοµµένος και από εκεί. Η επιστροφή στην πολύ επίπεδη εξωτερική πολιτική που ιστορικά έχει υπηρετήσει η Ελλάδα, θα οδηγούσε στην αποκατάσταση της ουσιαστικής παρουσίας µας σε όλα τα διεθνές, πολιτικά ζητήµατα που µας αφορούν, καθώς και στο επίκεντρο των εξελίξεων για το µέλλον της Ευρώπης.
» Ποια είναι η σχέση ανάµεσα στην ελευθερία της έκφρασης και στην πολυπολιτισµικότητα;
Η ελευθερία της έκφρασης είναι θεµελιακή αξία της Δηµοκρατίας µας. Δεν πιστεύουµε σε αυτήν ή στις άλλες ελευθερίες του ατόµου απλά για να υπηρετήσουµε συγκεκριµένες οµάδες της πλειοψηφίας ή της µειοψηφίας, αλλά για να προσδώσουµε στην κοινωνία µας τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα και να αναβαθµίσουµε τη λειτουργία της για όλους µας. Αλίµονο αν αλλάζαµε τις θεµελιακές µας αξίες κάθε φορά που είχαµε κοινωνικές αλλαγές ή κρίσεις. Αυτό θα οδηγούσε στην αποµόνωση των πιο αδύναµων µεταξύ µας, σε απόγνωση µεγάλα κοµµάτια της κοινωνίας µας και τελικά σε αντιδράσεις που θα πλήγωναν την ποιότητα της Δηµοκρατίας µας και την κοινωνική µας συνοχή. Η ιδέα, λοιπόν, ότι ένας εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου µπορεί να κάνει σµπαράλια µια έκθεση τέχνης που δεν του αρέσει, είναι ξένη τόσο απέναντι στη διεθνή συγκυρία που ζούµε όσο και απέναντι στις αξίες που έδωσαν οι αρχαίοι µας πρόγονοι στην Ανθρωπότητα. Προφανώς, τέτοιεςαντιδράσεις είναι προϊόντα ηµιµάθειας και ανιστόρητου φανατισµού.
