Πάνος Τριγάζης: Υπήρξαµε Προµηθείς στο ουκρανικό

Αγνοούν κάποιοι ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο Ουκρανικό δεν υπηρετεί αντιπολιτευτικές σκοπιµότητες ούτε καν εθνικές, αλλά αρχές που η σύγχρονη Αριστερά θεωρεί αδιαπραγµάτευτες, σαν την ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, ανθρώπινα δικαιώµατα, ελευθερία επιλογής.

Συµπαθούµε απεριόριστα τον ρω-σικό λαό, αναγνωρίζοντας την τεράστια συµβολή του στον ευρωπαϊκό πολιτισµό, όχι όµως και την εκάστοτε κυβέρνησή του. Ούτε µας διαφεύγει ότι η σηµερινή Ρωσία του Πούτιν είναι χώρα του µεγάλου κεφαλαίου και ολιγαρχών εθνικών µειοδοτών, που καταλήστευσαν πρώην µεγάλες κρατικές εταιρείες.

Ναι, πρόκειται για µεγάλη δύναµη, µε ισχυρότατο πυρηνικό οπλοστάσιο και τεράστιο φυσικό πλούτο, αλλά «αντίπαλο δέος» στις ΗΠΑ δεν είναι όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση. Γι’ αυτό, ισχυρίζοµαι ότι ο ψυχρός πόλεµος δεν επαναλαµβάνεται, διότι αρχικά ήταν η αντιπαράθεση αντίπαλων κοινωνικοοικονοµικών συστηµάτων, δηλαδή, και ιδεολογικός.

Βέβαια, στο πλαίσιο της ειρηνικής συνύπαρξης και αποφυγής ακραίων ανταγωνισµών, η Ρωσία χρειάζεται να είναι εντός και όχι εκτός του διεθνούς συστήµατος, πολύ δε περισσότερο µιας πανευρωπαϊκής δοµής ασφάλειας και συνεργασίας, της οποίας την προοπτική υπονοµεύει η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Το τραγικό, όµως, είναι ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τείνει να εξαλείψει τις ουδέτερες και παραδοσιακά ειρηνόφιλες χώρες στην Ευρώπη. Ήδη εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ η Φινλανδία και Σουηδία, ενώ η Ουκρανία δεν είναι εντός διότι της το αρνήθηκαν στο Βουκουρέστι, το 2009, η Γερµανία και η Γαλλία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ως κυβέρνηση, το 2015, δεν συντάχθηκε µε την ρωσοφοβία χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης σαν της Πολωνίας. Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της ΕΕ Τουσκ, σήµερα πολωνός πρωθυπουργός, είχε πει στον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι µε του εχθρούς της Ένωσης, επειδή ο σύντροφός Αλέξης ζητούσε πιο ήπιες κυρώσεις στην Ρωσία. Ο καθείς αντιλαµβάνεται τι σήµαινε αυτό εν µέσω σκληρότατης διαπραγµάτευσης, στην οποία η ΝΔ όχι µόνο δεν έβαζε πλάτη, αλλά ζητούσε «Γερούν γερά» και «Βάστα Σόιµπλε».

Μεταφερόµενοι στο 2020, όταν και έγινε η ρωσική εισβολή, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως αντιπολίτευση και δύναµη ειρήνης και δηµοκρατίας δεν θα µπορούσε να αποδεχθεί την εισβολή ούτε την πολεµική προπαγάνδα περί «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας ούτε τον ισχυρισµό Πούτιν ότι δεν υφίσταται Ουκρανικό έθνος, που τάχα «επινόησε ο Λένιν».

Εµείς τις παραµονές της εισβολής είχαµε τοποθετηθεί ζητώντας από τον πρόεδρο Ζελένσκι, να αρνηθεί την ένταξη στο ΝΑΤΟ προς άρση ενός σοβαρού προσχήµατος, στο δε συνέδριό µας το 2022, µε Τσίπρα πρόεδρο, εγκρίναµε σφαιρική θέση για το Ουκρανικό και έκτοτε δεν υφίσταται πολιτική απόφαση του κόµµατος που να µην τοποθετείται σχεδόν πανοµοιότυπα στο µέγιστο αυτό ζήτηµα, παράγωγο πολλών κρίσεων και κυρίως πληγή για την ΕΕ.

Προσωπικά, ως σύµβουλος και του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης-ΙΡΒ, είχα εισηγηθεί δύο εκδηλώσεις στο Βύρωνα, τη µία στις 11 και την άλλη στις 20 Φεβρουαρίου 2020, µε σύνθηµα «Ειρήνη στην Ουκρανία – Ειρήνη στην Ευρώπη», προειδοποιώντας για τις συνέπειες, 4 µέρες πριν την αποτυχηµένη προέλαση της ρωσική φάλαγγας αρµάτων προς το Κίεβο.

Άρα, υπήρξαµε Προµηθείς στο Ουκρανικό, όπου οι θέσεις µας παραµένουν θέσεις αρχών και θέσεις ειρήνης, όχι εµπλοκής της Ελλάδας, βαρύτατο ολίσθηµα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όσο για τον Τραµπ, δεν µπορεί να είναι ειρηνοποιός στην Ουκρανία και κατακτητής στη Γάζα.