Tου ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ *
Πέρα από τον κίνδυνο γενικευμένης σύγκρουσης στη Μ. Ανατολή, στην πιο εύφλεκτη αυτή περιοχή της γης πλανάται και η πυρηνική απειλή, που, δυστυχώς, δεν επισημαίνεται από διεθνολόγους και πολιτικούς, θα έλεγα και της Αριστεράς, με εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που παραμονή της θλιβερής επετείου της Χιροσίμα, εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Πυρηνική απειλή πάνω από τη Μ. Ανατολή».
Υπενθύμιζε το Γραφείο Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ότι με διαδοχικές της αποφάσεις, η ΓΣ του ΟΗΕ ζητά την μετατροπή της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής, σχέδιο που θα είχε υλοποιηθεί, αν δεν αντιδρούσαν οι κυβερνήσεις του Ισραήλ, συνεπικουρούμενες από τις ΗΠΑ. Συνεπώς, το αίτημα για εκεχειρία στην σημερινή φονικότατη σύγκρουση στη Γάζα, με κύρια θύματα αμάχους, γυναίκες και παιδιά, θα συνέβαλε στην αποτροπή πυρηνικού κινδύνου, που μπορεί να προκύψει και από λάθος, με βαρύτατες συνέπειες για όλη την Μεσόγειο, προφανώς και τις Κύπρο και Ελλάδα.
Παρά τη λήξη του ψυχρού πολέμου, πριν από 35 χρόνια, η πυρηνική απειλή δεν εξαλείφθηκε, αντιθέτως παίρνει νέες μορφές και διαστάσεις. Ένα «νέο είδος» πυρηνικού πολέμου έζησε ο κόσμος με τη χρήση των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Ιράκ το 2003, με θύματα και αμερικανούς στρατιώτες, τους οποίους έπληξε η ραδιενέργεια, προκαλώντας το λεγόμενο «σύνδρομο του Κόλπου». Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στο «πυρηνικό κλαμπ» (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία) έχουν προστεθεί η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ και η Β. Κορέα, ενώ φιλοδοξούν να ενταχθούν χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, υπεύθυνες για τον εμφύλιο και την διάλυση της Υεμένης.
Δεδομένου ότι η Μ. Ανατολή είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της γης, που δοκιμάζεται από ξένες επεμβάσεις, αιματηρότατους πολέμους, κατοχές και καταπατήσεις δικαιωμάτων, με πρώτο το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να έχει το δικό του κράτος στη γη του, ο κίνδυνος να μετατραπεί και σε πεδίο πυρηνικού ανταγωνισμού, μπορεί να αποβεί ολέθριος για όλη την ανθρωπότητα. Ο κίνδυνος διασποράς των πυρηνικών όπλων είναι μεγάλος. Ήδη υπάρχει το παράνομο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, αλλά και άλλες χώρες της περιοχής φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα, ενώ παλαιότερα, το καθεστώς Σαντάμ είχε χρησιμοποιήσει χημικά εναντίον των Κούρδων του Ιράκ. Επιπλέον, μεγάλοι κίνδυνοι πηγάζουν και από την εξάπλωση των πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή, όπου η Τουρκία έχει το προβάδισμα με την δεδομένη κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου Αδάνων, με ρωσική κατασκευάστρια εταιρεία.
Η δημιουργία αποπυρηνικοποιημένης Μ. Ανατολής είναι εφικτός στόχος, καθώς ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν ήδη καρποφορήσει σε άλλες περιοχές της γης. Πρώτη η Λατινική Αμερική – Καραϊβική κηρύχθηκε «ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά όπλα» το 1967, με τη Συνθήκη του Τλατελόλκο, με αποτέλεσμα να αρνηθούν τα πυρηνικά τους σχέδια η Βραζιλία και Αργεντινή. Ακολούθησε η περιοχή του Νότιου Ειρηνικού, το 1985, με τη Συνθήκη της Ραροτόνγκα.
Αλλά και στη μεταψυχροπολεμική εποχή, είχαμε συμφωνίες για δύο νέες αποπυρηνικοποιημένες ζώνες: στη Νοτιοανατολική Ασία, με τη Συνθήκη της Μπανγκόκ (1995) και στην Αφρική, με τη Συνθήκη της Πελιντάμπα (1996), η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 15.7.2009. Με άλλα λόγια, οι αγώνες φέρνουν αποτελέσματα.
* Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
