Tου ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ *
Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν διαλύεται, αλλά μπαίνει στο δρόμο της ανασυγκρότησης και ανάκαμψής του. Προ ημερών, η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία τον οδικό χάρτη προς το προβλεπόμενο από το Καταστατικό έκτακτο συνέδριο, που θα εγκρίνει τις υποψηφιότητες για την σήμερα κενή θέση του προέδρου και τις ημερομηνίες της εσωκομματικής εκλογής.
Δεν ήταν αναιτιολόγητη και κεραυνός εν αιθρία η απόφαση έκπτωσης του Στέφανου Κασσελάκη, που, κατά την γνώμη μου, αποτέλεσε πράξη πολιτικής ωριμότητας και ενότητας του κεντρικού πολιτικού οργάνου, άμεσα εκλεγμένου από τα μέλη, όπως και ο πρόεδρος.
Πάντοτε υπέρμαχος της δημοκρατικής νομιμότητας, συχνά πληττόμενης στην Αριστερά, προσωπικά δήλωσα εξαρχής ότι θα σεβαστώ την ετυμηγορία του λαού του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή – έκπληξη του Κασσελάκη, της οποίας τα μηνύματα ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να αλλάξει ριζικά. Κάτι, που ούτε ο νέος πρόεδρος κατανόησε σε βάθος, κινούμενος σε αντίθετη κατεύθυνση, ούτε οι επικριτές του. Αποχώρησε, λοιπόν, μερίδα στελεχών, μεταξύ των οποίων 11 βουλευτές, ιδρύοντας νέο πολιτικό φορέα που στις ευρωεκλογές απέτυχε, αλλά αυτοκριτική δεν έκανε διότι, δυστυχώς, και στην Αριστερά πάντα φταίνε οι άλλοι. Εκείνοι, όμως και εκείνες που τώρα καταστροφολογούν για τον ένα χρόνο της προεδρίας Κασσελάκη, γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική που ως μέλη της ηγεσίας έφεραν το κόμμα και τον κόσμο του σε τέτοια θέση ώστε να εκλεγεί ο χωρίς κομματικά γαλόνια τέως πρόεδρος.
Τα περί «μετάλλαξης» διαψεύστηκαν και από το συνέδριο του περασμένου Φεβρουαρίου, που έγινε κόντρα στις προβλέψεις, επιβεβαιώνοντας τις θεμελιακές ιδέες και αξίες του κόμματός μας, όπως και τις βασικές προγραμματικές επιλογές της προεδρίας Τσίπρα. Εάν δε ίσχυαν τα περί «κόμματος Κασσελάκη», δεν θα υπερψηφιζόταν άνετα η πρόταση μομφής. Λιγότερη, λοιπόν, επιπολαιότητα και ανευθυνότητα.
Δεν θα κάνουμε τη χάρη της Δεξιάς και ακροδεξιάς και θα αποτρέψουμε νέα διάσπαση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ θα πάψουμε στο εξής να πριμοδοτούμε το ΠΑΣΟΚ, εμφανιζόμενοι, να παρακαλούμε για συμπόρευση ή απρόθυμοι και διστακτικοί στη διεκδίκηση της προοδευτικής εναλλακτικής, πάντοτε σε προγραμματική βάση, με σεβασμό στην αυτονομία των δύο ή και άλλων δυνάμεων που θα προσέλθουν.
Όσο για την ταχύτερη δυνατή εκλογή νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να μην επαναλάβουμε το λάθος να μην είναι βουλευτής, αντιθέτως, να είναι δοκιμασμένος κοινοβουλευτικός, με μεστό και κρουστικό πολιτικό λόγο, ικανός να αναμετράται στη Βουλή και στα ΜΜΕ με τον αλαζόνα Μητσοτάκη.
Δυνατότητα τέτοιας επιλογής υπάρχει και είναι ο σύντροφος Σωκράτης Φάμελλος. Με ενωτικές περγαμηνές και την περίοδο της προεδρίας Κασσελάκη, ο Σωκράτης δεν βαρύνεται με συμμετοχή σε φθοροποιές για την κομματική συνοχή ομαδοποιήσεις, παλαιές και σημερινές, που λειτούργησαν ως τροχοπέδη και στον Αλέξη. Επιπλέον, ο Σωκράτης έχει θητεύσει στην αυτοδιοίκηση, δηλαδή, κοντά στις τοπικές κοινωνίες, ενώ γνωρίζει άριστα τα οικολογικά ζητήματα, που αν δεν είναι στο ιδεολογικό και προγραμματικό της οπλοστάσιο, δεν μπορεί να υπάρχει σύγχρονη Αριστερά.
Προσωπικά, αναμένω γόνιμο διάλογο των υποψηφίων προέδρων, όποιοι και αν είναι, με συναίσθηση όλων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ γεννήθηκε ως ενωτικό εγχείρημα και ως τέτοιο θα μεγαλουργήσει ξανά. Προϋπόθεση, να επιλέξει θαρραλέα άλμα στο «καινό», όχι στο «κενό», όπως τόνισα και στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή.
* Mέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
