Tου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ *
Οι τρεις παραπάνω έννοιες τη δύσκολη αυτή στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετατραπούν από ελλειμματικές σε πλεονασματικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτώντας με δύναμη και πείσμα μπροστά καλείται να αναμετρηθεί με τον εαυτό του για το τι είναι και το τι θέλει να είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο του 2011 κατόρθωσε, όχι να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση, αλλά κυρίως να καταστεί ένας από τους δύο πόλους εξουσίας.
Δυστυχώς οι σύντροφοι που έπρεπε να γίνουν οι φρουροί αυτής της μεγάλης κατάκτησης τον εγκατέλειψαν χωρίς σοβαρό πολιτικό και ιδεολογικό διακύβευμα. Οι άνθρωποι που παραμείναμε είμαστε στελέχη που πιστέψαμε και πιστεύουμε σε μια κυβερνώσα αριστερά με ό,τι σημαίνει αυτό. Το συνέδριο μας έχει προγραμματισθεί για το τέλος Φεβρουαρίου.
Σε ό,τι αφορά αυτό κάθε αυτό το συνέδριο, θα σταθμίσει το πολιτικό, ιδεολογικό και προγραμματικό περιεχόμενο της παράταξης. Οι αναμετρήσεις αυτές θα αναδείξουν και θα καταδείξουν την αξιοπιστία ενός προτεινόμενου, υλοποιήσιμου προγραμματικού λόγου.
Η διακήρυξη για μια Ευρώπη του συνανηκειν και του συναποφασίζειν πρέπει να περιέχει προτεραιότητες όπως, το ενιαίο τραπεζικό και φορολογικό σύστημα που καθυστερεί από το 2012, την ουσιαστική φορολόγηση των κολοσσών με τις πλατφόρμες που εμπορεύονται τα προσωπικα δεδομένα των πολιτών, την διεύρυνση των ισοτήτων και την αποτελεσματική καταπολέμηση των διακρίσεων και των φαινομένων του κοινωνικού αποκλεισμού.
Διεκδικούμε μια Ευρώπη που θα αυξάνει σταθερά το κεντρικό της προϋπολογισμό γιατί μόνο έτσι μπορεί να συμβάλλει στις αναγκαίες συγκλίσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. απνευστί πρέπει να προχωρήσει σε ένα πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο με πρόσωπα συμβολικά και με σημειολογικές παρουσίες ώστε να εξασφαλίσει και τυπικά και ουσιαστικά το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. πρέπει να αναζητήσει μέσα από το συνέδριο την ευρηματικότητα, την έμπνευση, τη φαντασία και το ρεαλισμό στο λόγο του και στις προτάσεις του.
Το άκαρπο εγώ που υπήρξε μια από τις αιτίες της ήττας πρέπει να υποκατασταθεί από ένα ευγενικό, ανθρώπινο, συναισθηματικό, συντροφικό εμείς. Επειδή σήμερα ψηλαφίζοντας τη πολιτική πραγματικότητα είμαστε υποχρεωμένοι να βάλουμε το δάκτυλο επί των τύπων, οφείλουμε να διαγνώσουμε ποιος μπορεί να είναι ο τρόπος ανατροπής την ηγεμονίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και ότι σημαίνει αυτό από πλευράς φιλελεύθερων πολιτικών.
Το παράδειγμα 1932- 1981 όπου οι αριστερές, οι κεντροαριστερές και αντιδεξιές δημοκρατικές δυνάμεις ήταν πλειοψηφία στη κοινωνία αλλά μειοψηφία στη Βουλή με συνέπεια να κυβερνήσουν μόνο 46 μήνες στα 50 χρόνια, και αυτό διακεκομμένα, με ότι συνέπειες είχε για το λαό αυτή η απτή και υπαρκτή πραγματικότητα πρέπει να εντρυφήσει στη σκέψη όσων ισχυριζόμαστε ότι πιστεύουμε στην αξία, ότι είμαστε χάρην της κοινωνίας και δεν είναι η κοινωνία χάρην ημών.
Γι’αυτό ένας από τους στρατηγικούς επίμονους και αταλάντευτους στόχους μας πρέπει να είναι ο ανοιχτός διάλογος προγραμματικής σύμπλευσης στις επόμενες εθνικές εκλογές όλων των αντινεοφιλελευθερων δυνάμεων που μπορούν να συγκροτήσουν το κοινωνικό πρώτα και μετά το πολιτικό μέτωπο που θα φέρει την ζωοφόρο ελπίδα του εμείς στη καρδιά μια πατριωτικής Ελλάδας.
* πρώην Υπουργός και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ –Π.Σ.
