Μάκης Βορίδης: Αλλοίωση

Γιατί ψηφίζουμε; Για να επιλέξουμε εκπροσώπους ή για να απονείμουμε Δικαιοσύνη,
επί συγκεκριμένων κατηγοριών; Η απάντηση είναι απλή: στην κάλπη εκλέγουμε, δεν
δικάζουμε. Αλλά δεν το βλέπουν όλοι έτσι. Πχ: για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η νέα
υπερψήφισή του υποδηλώνει άφεση αμαρτιών για τις προηγούμενες κυβερνήσεις του.
Δεν το δηλώνει καθαρά. Αλλά από τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι εννοεί και των
ενδεχόμενων ποινικών αδικημάτων. Για τα όποια κατά τα λοιπά αναμένει,
υποκριτικά, «τη Δικαιοσύνη να αποφανθεί».

Για να είμαστε δίκαιοι, ο προηγούμενος πολιτικός που αντιμετώπισε τις κάλπες ως
κολυμβήθρα του Σιλωάμ ήταν ο Νίκος Παππάς του ΣΥΡΙΖΑ. Με ομόφωνη ποινή
φυλάκισης δυο ετών με τριετή αναστολή από το Ειδικό Δικαστήριο, για παράβαση
καθήκοντος ως υπουργός, κατέβηκε στο Νότιο Τομέα με επιδίωξη να «δικαιωθεί».

Βγήκε πρώτος – και το πήγε παραπέρα, θέτοντας υποψηφιότητα για την ηγεσία του
κόμματος. Τώρα έρχεται ο Μάκης Βορίδης και τον δικαιώνει – με φόντο το δόγμα
Μητσοτάκη: το 41% στο κόμμα, έχει και την έννοια της ποινικής απαλλαγής των
προσώπων. Ο παλαιός «σολίστας» του Γιώργου Καρατζαφέρη, πουλέν του
Παπαδόπουλου, παλαιός ομοϊδεάτης νεοφασιστικών ομάδων στην Ευρώπη – ή
«ακτιβιστής της Δεξιάς» κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του – αν και προβεβλημένος
νομικός, καταργεί την έννοια της διάκρισης των Εξουσιών.

-«Οι υποκλοπές, τα Τέμπη και η ακρίβεια είναι θέματα που κρίθηκαν από δύο
εκλογές» είπε στον Γιώργο Παπαδάκη, στον ΑΝΤ1. Ο Βορίδης είναι υπουργός με
αρμοδιότητα το… σκαντζάρισμα του Πρωθυπουργού. Όταν ανακοινώθηκε φάνηκε
σαν «κλωτσιά προς τα πάνω». Στην ουσία ορίσθηκε «χειριστής» των τριών κομμάτων
στα δεξιά της ΝΔ.

Τώρα εμφανίζεται ως εισηγητής μιας νέας μορφής Πολιτεύματος, κατά το οποίο το
κόμμα που κερδίζει τις εκλογές, εκτός από την Εκτελεστική εξουσία παίρνει κα το
προνόμιο να εκδίδει δικαστικές αποφάσεις… για τον εαυτό του. Αν κατά κάποιο
τρόπο μπορεί να μην έχει πολύ άδικο για την ακρίβεια – αφού όσοι ψήφισαν τη ΝΔ
γνώριζαν που οδηγούσε τις τιμές – στα Τέμπη και τις υποκλοπές διαπράττει θεσμικό
ατόπημα.

Είναι σαν να υποδεικνύει στη Δικαιοσύνη ότι έχει απωλέσει την αρμοδιότητα να
κρίνει, για ποινικά αδικήματα, πρόσωπα σχετιζόμενα με το κόμμα που κέρδισε τις
εκλογές. Οι δύο υποθέσεις είναι σκάνδαλα με βαρύ ποινικό φορτίο και βρίσκονται
στην κρίση ανακριτών και εισαγγελέων – με υπόλογους που φτάνουν ψηλά.

Ο Βορίδης προβάλει ότι οι ψηφοφόροι ήταν ταυτόχρονα και οιονεί δικαστές και με
την ετυμηγορία τους αθώωσαν τους εμπλεκόμενους, πριν καν τους εντοπίσει η
Δικαιοσύνη. Όταν διατυπώνονται τέτοιες απόψεις ως πολιτικά αξιώματα, σε δημόσιες
τοποθετήσεις υπουργού, υποδηλώνουν ότι «ο νικητής τα παίρνει όλα», κατά τον τίτλο
βιβλίου του Λευτ. Παπακώστα – εκδόσεις Λιβάνη. Αυτό οδηγεί σε αλλοίωση του
Πολιτεύματος…