Το τέλος της πενταετίας που διανύουµε στην Ευρώπη µοιάζει σχεδόν βέβαιο, αν λάβει κανείς υπόψιν του τις προεόρτιες αποφάσεις της νυν ευρωπαϊκής ηγεσίας και της κοµισιόν για το πρόγραµµα επανεξοπλισµού, τις περικοπές κοινωνικών δαπανών και το ευρύτερο πρόγραµµα οικονοµικής και δηµοσιονοµικής πολιτικής που θα ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση… Είναι ακριβώς ένα τρενάκι του τρόµου σε ένα λούνα παρκ, θυµάστε εκείνο το τρενάκι στον πύργο µε τα φαντάσµατα και τα τέρατα, κάπως έτσι θα είναι και αυτό που θα ζήσουµε στην Ευρώπη τα επόµενα πέντε χρόνια µέχρι τις επόµενες ευρωπαϊκές εκλογές, µε τα φαντάσµατα της ρωσοφοβίας, τον «κόµη Δράκουλα» Πούτιν να µας περιµένει µέσα στον Πύργο να µας πιει το αίµα και τα ζόµπι της οικονοµικής κρίσης να παραµονεύουν σε κάθε στενό της διαδροµής και να µην το ξεχάσω, το τρενάκι πότε θα πηγαίνει αργά και πότε γρήγορα…
Αυτό το τρενάκι του τρόµου µας ετοιµάζουν στις Βρυξέλλες για τα επόµενα πέντε χρόνια και αυτή την αναγκαία διαδροµή σύµφωνα µε τα δικά τους σκεπτικά, θα κληθεί να δικαιολογήσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως επικεφαλής της ευρωπαϊκής πυραµίδας…
Πολιτική αρχιτεκτονική…
Στο πολιτικό κοµµάτι λοιπόν και σε ότι έχει να κάνει µε το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα, πολιτικής αρχιτεκτονικής της επόµενης ηµέρας, πεδίο δόξης λαµπρό για µια ακόµα γυναίκα η οποία εποφθαλµιά και υποβλέπει την θέση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη Κοµισιόν και την θέλει για τον εαυτό της, όπως δείχνουν οι µέχρι τώρα αναλύσεις και πολιτικές ενδείξεις… Όχι απαραίτητα για τον βιολογικά πολιτικό εαυτό της υπό την έννοια να θέλει να καταλάβει η ίδια τη θέση αυτή, αλλά να µπορέσει να τοποθετήσει κάποιον συµπατριώτη της σε αυτήν και µάλιστα από την ίδια ιδεολογική και πολιτική κάστα… Μιλάµε φυσικά για την Πρωθυπουργό της Ιταλίας κ. Τζόρτζια Μελόνι που εδώ και µισό χρόνο δείχνει να καλοβλέπει τον εαυτό της σε αυτήν την θέση µέσα στο εντελώς διαφορετικό ευρωπαϊκό, πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο που θα διαµορφωθεί σε 5 χρόνια από τώρα. Μην ξεχνάµε άλλωστε και την συµβολή της κ. Μελόνι στην εκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη θέση αυτή καθώς αν η ίδια δεν συνηγορούσε ως πολιτικός παράγοντας µιας χώρας όπως η Ιταλία, ιδρυτικής θέσης και ταυτότητας από την παλιά ακόµα ΕΟΚ, τότε δεν θα εκλεγόταν ως πρόεδρος της Κοµισιόν…
Η Μελόνι είδε στα πολιτικά µάτια της Φον ντερ Λάιεν την «µοιραία γυναίκα» για την πολιτική του Νεοφιλελευθερισµού στην Ευρώπη αλλά και για το µοντέλο της ευρωπαϊκής ελίτ που προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτηµένα της πάση θυσία, ακόµα και µε πόλεµο µε την Ρωσία… Έτσι, την στήριξε επιβεβαιώνοντας µε τα µέχρι τώρα δεδοµένα ότι η πολιτική της φιγούρα θα καταρρεύσει µέσα σε δύο χρόνια αλλά δυστυχώς θα καταρρεύσει και η Ευρώπη. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο πολιτικό παράγοντα της Ευρώπης και χωρίς την δική της συγκατάθεση δεν µπορεί να κινηθεί τίποτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε επίπεδο ευρωοµάδων, αποκορύφωµα όλων αυτών είναι το πρόσφατο ταξίδι της στην Ουάσινγκτον και η συνάντηση της µε τον Ντόναλντ Τραµπ και οι φιλοφρονήσεις που αντάλλαξαν… Είτε αρέσει είτε όχι, η Τζόρτζια Μελόνι εκπροσώπησε µέσω της συνάντησης της αυτής την Ευρώπη σε ένα κρίσιµο πολιτικό σηµείο όπου η Αµερικανική ηγεσία ούτε θέλει να βλέπει ή να ακούει για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν…
Οι σύµµαχοι…
Για να δούµε ποιους συµµάχους µαζεύει για τα επόµενα χρόνια η Τζόρτζια Μελόνι, στην πορεία της για την Κοµισιόν…
Η νυν Αµερικανική ηγεσία, κρίνει την Ιταλίδα πρωθυπουργό ικανή και χρήσιµη… Η Βάιντελ στην Γερµανία τα επόµενα χρόνια θα κυβερνήσει µετά τον Μερτς µε µαθηµατική ακρίβεια, στην Γαλλία η Λεπέν θα κυβερνήσει είτε η ίδια, είτε µε τον Μπαρντελά µπροστά στα επόµενα τρία χρόνια. Στην Ισπανία δεν τους αγγίζει τόσο η υπόθεση της Ουκρανίας, είτε γεωγραφικά είτε πολιτικά αλλά αν εξαιρέσεις την πιθανότητα την θέση αυτή να πάρει πάλι κάποιος από την Πορτογαλία, τότε το πιθανότερο θα είναι αν ο Αµπασκάλ και το Vox συµµετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας, να θελήσουν να στηρίξουν έναν υποψήφιο από την Μεσόγειο και ιδεολογικά συγγενικά κοντά τους… Όσο για τις ανατολικές χώρες, η Μελόνι είναι το µόνο άτοµο µε το οποίο ο Ορµπάν και ο Φίτσο µιλάνε και οσονούπω και ο Τζορτζέσκου της Ρουµανίας.
Κάπως έτσι η κρίσιµη ώρα για την Ιταλία και την Τζόρτζια Μελόνι που έχει καταφέρει και έχει κερδίσει µόλις σε δύο χρόνια την πολιτική εύνοια και σταθερότητα όχι µόνο στο εσωτερικό της χώρας της αλλά και στο ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα, θα καταφέρει είτε να διαδεχθεί µέσω των όσων θα προηγηθούν σε οικονοµικό – κοινωνικό επίπεδο τα επόµενα 5 χρόνια την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και είτε θα επιβάλλει τον εαυτό της σε αυτή τη θέση µετά τις επόµενες ευρωπαϊκές εκλογές, είτε θα επιβάλλει τον Ματέο Σαλβίνι για το ύψιστο ευρωπαϊκό αξίωµα, αναλόγως τι θα κρίνει ως καλύτερο και ευνοϊκότερο πολιτικά, την συγκεκριµένη χρονική στιγµή µάλιστα όπου µετά τον Θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου οι εξελίξεις στην Ρωµαιοκαθολική εκκλησία τρέχουν, η διαδοχή βρίσκεται σε εξέλιξη και ίσως το νέο πρόσωπο που θα αναδειχθεί ως ο νέος ποντίφικας, να δώσει την πολιτική ευκαιρία στην Μελόνι, να πείσει για µια σειρά πραγµάτων…
Προπαγάνδα
Η προπαγάνδα της Ρωσοφοβίας, που έχει ξεκινήσει και θα κορυφωθεί τα επόµενα πέντε χρόνια µέσω των οικονοµικών πολιτικών που θα γονατίσουν τον µέσο ευρωπαίο πολίτη θα φέρουν το µήνυµα της επόµενης ευρωπαϊκής κάλπης, ότι µε την Ρωσία πρέπει να τα ξαναβρούµε «χθες» και να ανοίξουν ξανά οι οδοί συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα… Και µε αυτό το επιχείρηµα, το σχέδιο και το µήνυµα στην πολιτική φαρέτρα, η Τζόρτζια Μελόνι που κράτα ορθώς αποστάσεις σε σχέση µε όσα λέει η ευρωπαϊκή ηγεσία για την Ρωσία, θα κινηθεί και θα κερδίσει, είτε η ίδια είτε για τον εαυτό της… Και όλα αυτά, ίσως γιατί στις Βρυξέλλες δεν διάβασαν ποτέ το λατινικό ρητό του Ρωµαίου ρήτορα Κικέρωνα, που όπως είχε γράψει χαρακτηριστικά για µια αγόρευση στη Ρωµαϊκή Σύγκλητο:
“Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?” («Μέχρι πότε, Κατιλίνα, θα κάνεις κατάχρηση της υποµονής µας;»).
* Πολιτικός αναλυτής,
Δηµοσιογράφος
