Κωνσταντίνος Τασούλας: Ταπείνωση

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Ντόρα Μπακογιάννη έφερε στη δημοσιότητα μια
υπόθεση «προσωπικής δικαίωσης». Είχε μηνύσει στα ποινικά δικαστήρια, για
δυσφήμηση, τον Πάνο Καμμένο. Αλλά το ελληνικό Κοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει
την ασυλία του και η ίδια προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου.

Η Ελλάδα καταδικάσθηκε, επειδή η μη άρση της ασυλίας εμπόδισε την πρόσβασή της
σε δικαστήριο. Δεν επέτρεπε στην ελληνική Δικαιοσύνη να κρίνει μια ποινική
υπόθεση. Εκούσα – άκουσα, έφερε στο προσκήνιο μια προηγηθείσα υπόθεση, με την
ίδια εξέλιξη.

Το 2001, ο εργολάβος Β. Τ. υπέβαλε μήνυση στον πρώην δήμαρχο Κηφισιάς,
καταγγέλλοντας ότι του ζήτησε «μίζα» εβδομήντα εκατομμυρίων δρχ. για μια
υπόθεση νομιμοποίησης οικοπέδου. Αλλά ο δήμαρχος ήταν πλέον βουλευτής της ΝΔ
και η Βουλή αποφάσισε να μην άρει την ασυλία του για να δικαστεί.

Το 2003 ο εργολάβος επακατέθεσε τη μήνυση. Αλλά ο τότε πρόεδρος της Βουλής
απέρριψε την ίδια την αίτηση άρσης της ασυλίας. Ο μηνυτής προσέφυγε στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ελλάδα το 2006 ταπεινώθηκε: Καταδικάσθηκε επειδή
δεν επέτρεψε την πρόσβαση σε δικαστήριο. Όπως ακριβώς με την προσφυγή της
Μπακογιάννη κατά Καμένου.

Εν τω μεταξύ, η – πολιτική – ζωή προχώρησε. Ο καταγγελθείς και μηδέποτε
απολογηθείς στον φυσικό του δικαστή-δήμαρχος, συνέχισε την σταδιοδρομία του και
έφτασε ψηλά. Το 2019 αναδείχθηκε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, με τις
περισσότερες ψήφους που έχει πάρει ποτέ υποψήφιος.

Μιλάμε για τον Κώστα Τασούλα . Από το γραφείο και το προσωπικό περιβάλλον του
Ευάγγελου Αβέρωφ, βρέθηκε τρίτος κατά σειρά πολιτειακός παράγων. Με τη
συγκατάθεση του Αλέξη Τσίπρα, που χτυπάει πλέον το κεφάλι του.
Ο πρόεδρος που ψήφισε, παραβιάζει τα δικαιώματα των κομμάτων, δρα προκλητικά
ως εντολοδόχος του Πρωθυπουργού και αντιμετωπίζει τον αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης με απρέπεια.

«Λειτουργεί ως πρόεδρος της πλειοψηφίας και όχι ως Πρόεδρος του συνόλου της
Εθνικής Αντιπροσωπείας» τον κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Λίγους μόνο μήνες μετά τη
συγκατάθεση του να πάρει το αξίωμα που τίμησαν στο παρελθόν λαμπροί
κοινοβουλευτικοί άνδρες. Με ύφος επαρχιακού κήνσορα, ο Πρόεδρος της Βουλής
μετατρέπει συχνά το Σώμα σε πεδίο ασύδοτης κυβερνητικής αυθαιρεσίας.
Διευθύνει άνισα τις συζητήσεις για να στηρίξει τον Μητσοτάκη και υπογράφει τον
ευτελισμό κοινοβουλευτικών διαδικασιών, καλύπτοντας τα όργια της πλειοψηφίας
στις Επιτροπές.

Τώρα επέκτεινε την προβληματική συμπεριφορά του στον επικεφαλής της ΑΔΑΕ
Χρήστο Ράμμο: «Δεν υπάρχουν αυτόκλητοι καλεσμένοι». Προφανώς δεν
αντιλαμβάνεται ότι στη συλλογική συνείδηση, ο Ράμμος έχει ήδη δικαιωθεί. Θα τον
δικαιώσει και η Ιστορία, γιατί υπερασπίζεται τη νομιμότητα. Για τον Τασούλα θα
γράψει ότι -μαζί με τον Καμένο, αποφεύγοντας την κρίση της ελληνικής
Δικαιοσύνης, έγινε αιτία να ταπεινωθεί η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή.