Του Σπύρου Σουρμελίδη από την Κυριακάτικη Kontra News
ΕΊΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ότι η κυβέρνηση επιδιώκει την ένταση για μία ακόμα φορά με αφορμή τα πανεπιστήμια. Τα γεγονότα στην Θεσσαλονίκη εδώ και ένα περίπου μήνα είναι η αφορμή για να παίξει για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση με το «νόμος και τάξη», ειδικά δε στον ακαδημαϊκό χώρο. Και η τακτική αυτή ασκείται εν όψει της εμφάνισης των πρώτων τμημάτων της πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά και του ενδεχόμενου… πρόωρων εκλογών.
Πράγματι η ανοησία (αν δεν είναι κάτι άλλο) ορισμένων ομάδων, δίνει εύκολα κάθε φορά αφορμή.
Αυτό συνέβη και με τους περίεργους δήθεν φοιτητές που γκρέμισαν κάποιους τοίχους μιας υπό κατασκευή πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο σε χώρο που τελούσε επί
34 (!) χρόνια σε κατάληψη. Η Αστυνομία επενέβη εναντίον των ανόητων (αν όχι ύποπτων βανδάλων) όμως εγκαταστάθηκε στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ο προσεκτικός παρατηρητής των γεγονότων αντιλαμβάνεται ότι οι Αρχές επιδιώκουν την συνέχιση της έντασης. Με κίνδυνο μάλιστα να υπάρξει και νεκρός, κάτι που θα δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης και οι δηλώσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν ανησυχεί για τον κίνδυνο της κλιμάκωσης της έντασης. Μάλλον αυτό θα την εξυπηρετήσει στον πολιτικό της σχεδιασμό ενόψει εκλογών και πανεπιστημιακών αλλαγών με το νομοσχέδιο Κεραμέως.
Αν και η αντιπολίτευση είναι εξαιρετικά προσεκτική στις δηλώσεις της, καταδικάζοντας μόνο την υπέρμετρη αστυνομική βία, ο πρωθυπουργός κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση «να διαλέξει: με τη γνώση και την ελευθερία ή με τις κουκούλες και τη βία; Βιβλιοθήκη ή βαριοπούλα;». Ο κ. Τσίπρας απάντησε ότι ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να κατασκευάσει ανύπαρκτα διλήμματα γιατί δεν μπορεί να απαντήσει στα θέματα της ακρίβειας και του βιοτικού επιπέδου.
Το θέμα όμως είναι πως η στρατηγική της έντασης, δεν αφορά μόνο, τα πολιτικά κόμματα και την επιρροή τους. Αφορά και την κοινωνία, την καθημερινότητά της. Το να γίνει η Θεσσαλονίκη θέατρο επεισοδίων και αναταραχών, πέρα από το ανώφελο είναι και επικίνδυνο. Και επειδή η βία φέρνει βία, χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως νέοι, με τα πάμπολλα προβλήματα και αδιέξοδα θα βρουν αφορμή να αντιδράσουν. Δημιουργούνται διαδικασίες μακρόχρονες, αλλαγές βαθιές, που δεν είναι ορατές αμέσως. Δυστυχώς η πολιτική σκοπιμότητα για μία ακόμη φορά τίθεται υπεράνω όλων.