Άλλη μία «επιτυχία» κατέγραψε στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η
κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μόνο που αυτή τη φορά, οι συνέπειές της
έπληξαν την Ελληνική Δημοκρατία και τον κορυφαίο θεσμό της, τη
Βουλή των Ελλήνων. Ο Πρωθυπουργός έχει ακέραια την ευθύνη αυτής
της προκλητικής προσβολής που ήταν η παρέμβαση, στο πλαίσιο της
ομιλίας του Ουκρανού Προέδρου Ζελένσκι, ενός μέλους του ακροδεξιού
τάγματος Αζόφ. Η αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα ήταν καταπέλτης: «Η
αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό είναι δεδομένη. Οι ναζί όμως δεν
μπορεί να έχουν το λόγο στη Βουλή».
Από την πλευρά του, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς,
ήταν οξύτατος στην κριτική του, μιλώντας για κυβέρνηση που θεωρεί
την «εξωτερική πολιτική επικοινωνιακό παιχνίδι». «Ανεύθυνα και
επιπόλαια, χωρίς καμία ουσιαστική προετοιμασία, υπονόμευσε αγώνα
Ουκρανικού λαού, έδωσε βήμα βουλής σε ναζιστή» παρατήρησε ορθά ο
Ν. Κοτζιάς στην ανάρτησή του. Απέναντι στις δικαιολογημένες
αντιδράσεις, ο Πρόεδρος της Βουλής επιχείρησε να δικαιολογήσει τα
αδικαιολόγητα. Επικαλέστηκε τεχνικό λάθος, ασυνεννοησία, άγνοια
του περιεχομένου των παρεμβάσεων των δύο ανδρών, πέραν του
Ουκρανού Προέδρου –«Ο επίσημος μεταφραστής της ουκρανικής
πρεσβείας μου είπε ότι λένε αυτά που τραβάνε στη Μαριούπολη»,
δικαιολογήθηκε ο κ. Τασούλας που, όπως είπε στους δημοσιογράφους,
δεν προτίθεται καν να εκδώσει ανακοίνωση αποδοκιμασίας για τα όσα
συνέβησαν…
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτές οι δικαιολογίες δεν αλλάζουν την
ουσία. Ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρόσβαλε τους αγώνες και τις
δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας. Και παράλληλα επιχείρησε,
δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου, αφενός να ελαχιστοποιήσει το
φιάσκο, χαρακτηρίζοντάς το «λάθος» και αφετέρου, να ρίξει τις
ευθύνες στον… Αλέξη Τσίπρα. Από την εξωτερική πολιτική ως την
υγεία, ζούμε τραγικά την αντίστροφη μέτρηση για μια άκρως τοξική
εξουσία. Ζούμε την πτώση της, όταν ο κυνισμός είναι πια ωμός.
