Παρότι χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, επανέλαβε την –πάγια- εκτίμηση και άποψη της ΝΔ και του Μαξίμου ότι η σταθερότητα διασφαλίζεται μέσα από αυτοδύναμες κυβερνήσεις, η πραγματικότητα είναι πως το παιχνίδι έχει ανοίξει: όχι μόνο επειδή ο πρωθυπουργός έσπευσε, προ δύο εβδομάδων, σε έναν φαινομενικά ουδέτερο πολιτικό χρόνο, να εγκαταλείψει το δόγμα «αυτοδυναμία ή χάος» και να παραδεχθεί ότι η ΝΔ μπορεί να χρειαστεί κυβερνητικό εταίρο ακόμη και μετά τις επαναληπτικές εκλογές που θα διεξαχθούν με την απλή αναλογική. Αλλά και διότι οι δημοσκοπήσεις, η μία μετά την άλλη, αποτυπώνουν ένα κλίμα στην κοινωνία πολύ διαφορετικό από εκείνο που παρέπεμπε σε πολιτική κυριαρχία και «περίπατο» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μάλιστα, με δεδομένη την ακρίβεια, την αβίωτη καθημερινότητα και την συλλογική απελπισία που έχει εμπεδωθεί πια στην κοινωνία, αυτή τη στιγμή ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι οι εξελίξεις θα είναι ευθύγραμμες ή οριζόντιες: όπως μέσα σε μερικές εβδομάδες μόνο ράγισε το γυαλί μίας κυβέρνησης που έχει αντέξει πανδημίας, σκάνδαλα, «Σκοιλ Ελικίκου», αλλά και απανωτά φιάσκο σε διαχείριση ακραίων καιρικών και άλλων φαινομένων, έτσι και τώρα ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι σε δύο μήνες από σήμερα ή το ερχόμενο φθινόπωρο, η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα.
Τελοσπάντων, αυτό είναι δικό της πρόβλημα. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο ρευστοποιούνται καθημερινά οι πολιτικοί συσχετισμοί μπορεί να προκαλέσει ένα διαφορετικό πρόβλημα στον πρωθυπουργό: ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μεν εγκαταλείψει το δόγμα της αυτοδυναμίας, αλλά δεν έχει εγκαταλείψει την πρόθεσή του να σύρει τη χώρα σε επαναληπτικές εκλογές, προκειμένου, αν είναι πρώτος, να εκμεταλλευθεί τα οφέλη που δίνει στο πρώτο κόμμα η ενισχυμένη αναλογική. Ωστόσο, τα πράγματα στην περίπτωση αυτή μπορεί να μην είναι τόσο απλά, με δεδομένη την «περιπέτεια» που, χωρίς αμφιβολία, σηματοδοτεί για τη χώρα μία επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση και οι δύο μήνες ακυβερνησίας που αυτή συνεπάγεται. Με άλλα λόγια, εάν η κάλπη της απλής αναλογικής δείξει είτε μία ΝΔ που δεν κόβει πρώτη το νήμα των εκλογών (κάτι που, προσώρας, δεν φαίνεται στον ορίζοντα πάντως) είτε πως το νυν κυβερνών κόμμα βρίσκεται πολύ μακριά από την επίτευξη αυτοδυναμίας, τότε δε θα είναι εύκολο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σύρει τη χώρα σε επαναληπτικές εκλογές. Επίσης, δυσκολίες θα προκύψουν και για τους «μικρούς» και τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου: τόσο το ΚΙΝΑΛ όσο και η Ελληνική Λύση, όπως ενδεχομένως και το ΜέΡΑ25, θα γνωρίζουν πως επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση συνδυαζόμενη με τον φόβο της κοινής γνώμης για την αστάθεια και την ακυβερνησία, θα σηματοδοτήσει ενίσχυση των ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων σε βάρος των μικρών. Κατά συνέπεια, τα ενδιάμεσα κόμματα προφανώς και έχουν κάθε λόγο να διαπραγματευθούν τόσο με τον πρώτο των εκλογών, όσο και με τον δεύτερο για κυβέρνηση μειοψηφίας (αν είναι δεύτερος αλλά με σημαντικά ποσοστά…) πριν αφήσουν τις πολιτικές διεργασίες να αποβούν άκαρπες και να οδηγήσουν σε επαναληπτικές εκλογές.
Με απλά λόγια, μόλις ανοίξει η κάλπη της απλής αναλογικής, τότε δε θα είναι εύκολο για κανέναν να πει «δεν κουβεντιάζω τίποτα», γιατί θα κινδυνεύει να το πληρώσει πολύ ακριβά στη δεύτερη κάλπη. Είτε είναι «μικρός», είτε «μεγάλος»…
