Αλφόνσος Βιτάλης: Ποιος φοβάται την καταιγίδα στην Ευρώπη

Δεν παίρνουν εύκολα τα µαθήµατα της ιστορίας οι Ευρωπαίοι. Ακόµη και αυτό το µεγάλο πολιτικό εργαστήρι, µε πρωτοποριακές πολλές φορές ιδέες, η Γαλλία και η πολιτική της ελίτ, δείχνουν αδύναµες να κατανοήσουν το τι ακριβώς συµβαίνει στην κοινωνία, το γιατί υπάρχει ένταση της λαϊκής δυσαρέσκειας και κινητοποιήσεις που πολλές φορές είναι «τυφλές». Όσο για τις Βρυξέλλες και το περιβόητο «ευρωπαϊκό ιερατείο», µάλλον µε άλλα ασχολείται και θα ψάχνει λέξεις να «ψελλίζει», αν τα «φαντάσµατα» του παρελθόντος, έστω και «καλλωπισµένα», θα δίνουν τον τόνο στην Ευρώπη, αν τελικά αυτή καταφέρει να διατηρήσει τη συνοχή της και αντέξει στις ισχυρές θύελλες.

Δεν φαίνεται να θέλουν να καταλάβουν οι ηγεσίες της Γαλλίας και της Ευρώπης, πως η ακραία λιτότητα, το «ξεχαρβάλωµα» του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήµατος, η τεράστια διεύρυνση των ανισοτήτων, γεννούν ακραίες κοινωνικές πολώσεις και βαριές πολιτικές ανατροπές. Τα µαθήµατα της τραγικής δεκαετίας του 1930, δυστυχώς, δεν φαίνεται ούτε να τα θυµούνται ούτε -πολύ περισσότερο-
να τα ξαναβλέπουν.

Όταν από ένα ήδη «σπαραλιασµένο» προϋπολογισµό κόβεις άλλα 60 δισεκατοµµύρια µε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών σε µια ήδη επιβαρυµένη κοινωνία, τότε ακόµη και οι πιο αλλόκοτες και απροσδόκητες ανατροπές είναι µπροστά.

Η πολιτική αστάθεια, η βαθιά οικονοµική και κοινωνική κρίση που ταράζουν την Γαλλία, φαίνεται να έχουν µπροστά τους και άλλες πράξεις και δη δραµατικές.

Η δεύτερη σε µέγεθος οικονοµία της Ευρωζώνης δοκιµάζεται σκληρά, όµως ακόµη σκληρότερα δοκιµάζεται η «ατµοµηχανή» της Ευρώπης, η Γερµανία. Πολιτική αστάθεια, βαριά οικονοµική κρίση, επέκταση των ανισοτήτων, ουρές ανέργων από τις επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο και µια ακροδεξιά που καλπάζει, όπως καλπάζει και η γαλλική ακροδεξιά.

Μόνο που το µεγάλο δράµα Γερµανίας – Γαλλίας δεν δηµιουργεί απλά βάσιµες ανησυχίες για «ταρακούνηµα» των οικονοµιών της Ευρωζώνης και της Ευρώπης µε συνέπειες που ακόµα δεν έχουν αξιολογηθεί. Δηµιουργεί µια ακόµα πιο ευάλωτη Ευρώπη, µε γονατισµένες τις δύο µεγάλες οικονοµίες, της Γερµανίας και της Γαλλίας, η οποία πιθανότατα να κληθεί άµεσα να αντιµετωπίσει τους δασµούς που έχει αναγγείλει ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραµπ.

Η Ελλάδα λύγισε και έγινε κοµµάτια από την κρίση χρέους και την οικονοµική κρίση που προσπαθεί να αφήσει πίσω της, χωρίς εκείνα τα δύσκολα χρόνια να δει την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων της. Η επιδείνωση των ευρωπαϊκών οικονοµιών δεν θα αφήσει χωρίς συνέπειες την Ελλάδα, που παρά τις οδυνηρές περιπέτειες των µνηµονίων, δεν φαίνεται να έχει καταφέρει να αρχίσει τουλάχιστον να αλλάζει το παραγωγικό της µοντέλο. Η όποια βοήθεια από το Ταµείο Ανάκαµψης τερµατίζεται το 2026, ενώ το 2032 λήγει και η περίοδος χάριτος για το χρέος.

Η κατάσταση θα δυσκολέψει και στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Το ερώτηµα είναι αν η Ευρώπη και η Ελλάδα έχουν µάθει από τα λάθη και τις οδυνηρές περιπέτειες του παρελθόντος και θα αναζητήσουν ουσιαστικές και οικονοµικοκοινωνικά ισορροπηµένες λύσεις ή θα πηγαίνουν µε τον «αυτόµατο» κατευθείαν στο κέντρο της καταιγίδας.