Από τη στιγµή που φιλοτουρκικές δυνάµεις ή και οι απολύτως ταυτιζόµενες οµάδες µε την Τουρκία και την πολιτική και τα συµφέροντα της, ανέλαβαν τον έλεγχο της εξουσίας στη Συρία µετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, υπήρχαν σοβαρότατες προϋποθέσεις για την Τουρκία να «πατήσει γερά πόδι» στην Ανατολική Μεσόγειο, να πάρει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής και να αποκτήσει ακόµα µεγαλύτερη πρόσβαση στα κοιτάσµατα υδρογονανθράκων.
Αυτή η «εξάπλωση» της Τουρκίας µε βάση τη αντίληψη και τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας», µε παράτυπο και µη νόµιµο τρόπο, γίνεται σε βάρος των συµφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου και του αισθητού περιορισµού έως και µηδενισµού των κυριαρχικών τους δικαιωµάτων.
Αν στην περίπτωση του παράνοµου Τουρκολιβυκού Μνηµονίου «τεµαχίστηκε» η πρόσβαση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, το Τουρκοσυριακό µνηµόνιο «εξαφανίζει» παντελώς την Κύπρο ακόµα και το ψευδοκράτος -το οποίο έχει αντικείµενες ακτές µε την Συρία και όχι η Τουρκία- µε το οποίο η Τουρκία έχει και πάλι παρανόµως οριοθετήσει ΑΟΖ.
Στη περίπτωση του Τουρκολιβυκού Μνηµονίου, η Ελλληνική Κυβέρνηση -αν και υπήρχαν ενδείξεις και προειδοποιήσεις πρωτίστως από την Αίγυπτο- δήλωσε και δηλώνει ότι αιφνιδιάστηκε από την τότε εξέλιξη. Όµως παρ΄ότι άλλοτε µε θέρµη και άλλοτε πιο χλιαρά η Διεθνής Κοινότητα, καταδίκασε το Τουρκολιβυκό Μνηµόνιο και το θεώρησε – στα λόγια τουλάχιστον- παράτυπο και παράνοµο. Ωστόσο η Ελληνική πλευρά δεν έκανε καµία κίνηση για να το ακυρώσει επίσηµα και µε την βούλα, καθώς δεν προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (η Λιβύη αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του) αλλά ούτε καν έθεσε έστω και προδικαστικό ερώτηµα στο Διεθνές Δικαστήριο για το Τουρκολιβυκό Μνηµόνιο. Άλλωστε µε βάση τα όσα προβλέπει το κατά τα άλλα στα λόγια µόνο παράνοµο Τουρκολιβυκό Μνηµόνιο η Τουρκία «πολιορκεί» και την Κάσο όπου έχει επιβάλει ένα άτυπο µπλόκο στα νότια του νησιού µε παρουσία και πολεµικών πλοίων, κόβοντας από την Ελλάδα κάθε «ειρηνική» δυνατότητα να κάνει έρευνες ή έργα ηλεκτρικής διασύνδεσης µε την Κύπρο.
Το µάθηµα και η εµπειρία του Τουρκολιβυκού Μνηµονίου οφείλουν να έχουν επιδράσει στα «αντανακλαστικά» της Αθήνας. Η Ελληνική Κυβέρνηση όφειλε και οφείλει τάχιστα και αποτελεσµατικά να προειδοποιήσει αλλά και να συνεργαστεί µε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε από τώρα να συνταχθούν µε τις αιτιάσεις Ελλάδας και Κύπρου και να θέσουν όρια στις αξιώσεις της Τουρκίας στέλνοντας και τα ανάλογα µηνύµατα στην Δαµασκό που η µεταβατική Κυβέρνηση αφ’ ενός τελεί υπό το άγχος ενός διαµελισµού της Συρίας, αλλά και της απόκτησης ισχυρών προσβάσεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Παράλληλα υπάρχει και το Ισραήλ που είναι ήδη σε κόντρα µε τον Ερντογαν και την Τουρκία και το οποίο θα ζηµειωθεί πολύ στην περίπτωση που οι παράνοµες µεθοδεύσεις της Τουρκίας για οριοθέτηση ΑΟΖ µε την Συρία, λάβουν «σάρκα και οστά», καθώς η Τουρκία θα πλησιάσει δια θαλάσσης πολύ κοντά του.
Οι σχεδιασµοί και οι µεθοδεύσεις της Τουρκίας για να πατήσει πόδι και πάρει τον έλεγχο στη Συρία, µέσω της ανατροπής του Άσαντ, ήταν µακρόχρονοι και προσεχτικοί. Η αποτροπή όµως νέων δυσάρεστων γεγονότων και τετελεσµένων σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου είναι µια υπόθεση που οφείλει να ολοκληρωθεί άµεσα και µε τρόπο σαφή και κατηγορηµατικό.
