Φαίνεται πως ο, ανεξάρτητος βουλευτής -αυτός που ονειρευόταν να δει
τα τανκς μέσα στην ΕΡΤ- Κωνσταντίνος Μπογδάνος, αποφάσισε να
διαβεί τον Ρουβίκονα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν έχουν διαψευστεί, ο, γνωστός για
τις ακραίες αντιλήψεις του, πολιτικός και δημοσιογράφος, «κόβει τις
γέφυρες» με τη ΝΔ, με την οποία εκλέχθηκε βουλευτής και
προσανατολίζεται σε κοινή εκλογική κάθοδο, στην επόμενη
αναμέτρηση, με τους Φαήλο Κρανιδιώτη και Θάνο Τζήμερο, που έχουν
ήδη συμπήξει συμμαχία.
Ενισχύεται έτσι η εκτίμηση πολλών αναλυτών, ότι η κινητικότητα που
αναπτύσσεται στον ευρύτερο χώρο της πέραν της ΝΔ δεξιάς, μπορεί να
επηρεάσει σημαντικά τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Η είδηση αυτή, μας θυμίζει την ιδιαίτερη ιστορία της σκληροπυρηνικής
ή άκρας δεξιάς, όπως συνηθίσαμε να την ονομάζουμε, από τη
μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Η πτώση της δικτατορίας βρήκε το χώρο, βαρύτατα «τραυματισμένο»,
καθώς είχε ταυτιστεί με τη μαύρη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντιλαμβανόμενος αυτή την
πραγματικότητα, προσπάθησε να υπερβεί το δυσώδες παρελθόν της
ίδιας παράταξής του, με την ίδρυση ενός νέου κόμματος, που το
εμφάνισε ως μία σύγχρονη εγχώρια εκδοχή της δυτικοευρωπαϊκής, με
τα δεδομένα της εποχής, κεντροδεξιάς.
Η εικόνα βέβαια είχε αρχίσει από νωρίς να ξεθωριάζει και
υπερδιογκωμένη πλειοψηφία του Νοεμβρίου 1974, να συρρικνώνεται.
Οφείλουμε πάντως να παραδεχτούμε ότι, στο διάστημα της παρουσίας
του Καραμανλή, στην ενεργό πολιτική δράση, ως πρωθυπουργού και
προέδρου της ΝΔ, ο ομφάλιος λώρος με τις πιο σκληροπυρηνικές,
ακροδεξιές εκφράσεις του χώρου, φαινόταν να έχει αποκοπεί, παρά και
ανεξάρτητα από το μετέωρο βήμα της ίδιας της ΝΔ, ως κυβερνώντος
κόμματος.
Αυτό άφησε ανοιχτό πεδίο στα δεξιά της. Στις συνθήκες του 1974, ήταν
δύσκολο αυτός ο, δεξιότερα της ΝΔ, χώρος να εκφραστεί. Η
προσπάθεια του πρώην κεντρώου υπουργού Πέτρου Γαρουφαλιά, με
την «Εθνική Δημοκρατική Ενωση», να στεγάσει και να συνενώσει τους
«πικραμένους» αυτού του χώρου, τα χουντικά «σταγονίδια»,
αποδείχθηκε θνησιγενής και εξελίχθηκε σε φάρσα.
Επαιξε ρόλο βέβαια και ο επικεφαλής, ο μοιραίος πολιτικός, του
βασιλικού πραξικοπήματος, ο «εφαψίας» της χούντας, που τα
υπολείμματα της τελευταίας είχαν τολμήσει να προτείνουν ως
«μεταβατικό» πρωθυπουργό, στην περίφημη σύσκεψη της 23ης Ιουλίου
1974.
Όμως, το 1977, στις δεύτερες μεταδικτατορικές εκλογές, ακριβώς τρία
χρόνια μετά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η ραγδαία φθορά της ΝΔ,
η μερική άμβλυνση των αντιχουντικών αισθημάτων, η πρόταξη άλλων
πολιτικών επίδικων, άφησαν ένα πολύ πιο ευρύ πεδίο στους
«νοσταλγούς».
Ετσι προέκυψε η «Εθνική Παράταξη», ως η πρώτη, μεταδικτατορική,
σοβαρή και αξιόλογη έκφραση του χώρου, που περιγράφουμε, με
επικεφαλής τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Σπύρο Θεοτόκη.
